All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 351 - Chapter 360

หลินหยางเพียงแค่พยักหน้าตอบ คิดในใจ ‘แม่งเอ๊ย แกดูถูกฉัน ฉันซิต้องดูถูกแกน่ะ ก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าคนหนึ่งเท่านั้น มีอะไรน่าภาคภูมิใจกัน’จากประโยคนั้นของหลี่หรุ่นจู หลินหยางจับประเด็นสำคัญได้แล้ว หลูอ้าวตงเดิมทีแซ่ผัง แต่เขาบอกว่าตนเองคือหลูอ้าวตงแห่งซิ่นหลิง ถ้าอย่างนั้นก็มีเพียงความเป็นไปได้เดียวก็คือ เขาแต่งเข้าตระกูลหลูสี่ตระกูลใหญ่ล้วนเป็นตระกูลที่สืบทอดกันมาเป็นเวลาหลายร้อยปี มีกฎระเบียบที่เข้มงวด คนนอกแต่งเข้าตระกูลหลู ไม่เพียงลูกสาวลูกและลูกชายต้องแซ่หลูเท่านั้น แม้กระทั่งตัวเจ้าของเองก็ต้องเปลี่ยนเป็นแซ่หลูเช่นกันประเพณีที่สืบทอดกันมาของประเทศหลง ให้ความสำคัญกับสายเลือดและนามสกุลมาก คนที่แต่งเขามักจะถูกคนอื่นดูถูกเสมอมา คนที่ละทิ้งได้แม้กระทั่งนามสกุลของบรรพบุรุษ เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ“นายท่านตงของพวกเราคุยกับแก แกหูหนวกหรือว่าเป็นใบ้? ต่อให้เป็นหมา แกก็ต้องเห่าตอบ!”ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลูอ้าวตงเมื่อเห็นหลินหยางเพียงแค่พยักหน้าตอบ ก็ตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจทันทีคนนี้คือคนขับรถของหลูอ้าวตงหลินหยางหรี่ตาทันที กล่าว “เจ้านายของแกยังไม่ว่าอะไร ขี้ข้าแบบแกจะพูดมา

“พละกำลังแข็งแกร่งเกินไป มีอันตราย หาเรื่องไม่ได้”หลินหยางจำต้องเลือกที่จะยอมอ่อนข้อให้ ไม่ได้ปะทะฝีปากกับหลูอ้าวตงต่ออีกต่อหน้าของพละกำลังที่แข็งแกร่ง การปะทะริมฝีปากก็คือรนหาที่ตาย หลินหยางยังมีจิตสำนึกข้อนี้เมื่อครู่ที่เขาเพิ่งดูถูกหลูอ้าวตง ก็เป็นเพราะเขามั่นใจว่าพละกำลังของอาหาวเป็นรองตน ดังนั้นถึงได้ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยตอนนี้ชายชราที่กำลังนับลูกประคำแสดงพลังอำนาจ หลินหยางจึงหุบปากอย่างว่าง่ายทันที เช่นเดียวกันกับเพื่อนตัวน้อยของเขา รู้จักยับยั้งชั่งใจ รู้จักหักงอได้!หลินหยางสีหน้ายิ้มแย้ม หันหลังแล้วเดินจากไป หลี่เสี่ยวเชวี่ยที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยที่เอาแต่เงียบมาโดยตลอดในเวลาตะโกนขึ้น “คุณอาหลิน คุณแม่บอกว่าคุณอาช่วยชีวิตหนูเอาไว้ ขอบคุณค่ะ”“ไม่ต้องขอบคุณ พักผ่อนให้เต็มที่ เชื่อฟังคุณแม่นะ”หลินหยางกล่าวกับหลี่เสี่ยวเชวี่ย“ฉันเดินไปส่งคุณ”หลี่หรุ่นจูมองหลูอ้าวตงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วเดินตามหลินหยางออกจากห้องผู้ป่วยไปสีหน้าของหลูอ้าวตงอึมครึมมากขึ้นมาทันที มือที่ไพล่หลังกำหมัดขึ้นมาทันที“นายท่านตง ปล่อยไอ้หมอนี่ไปแบบนี้เหรอครับ?” อาหาวที่อยู่ข้างหลูอ้าวตงก

หลูอ้าวตงลืมตา ใบหน้าเคร่งขรึม“ก่อนหน้าที่จะโทรศัพท์หาคุณ ฉันก็ตั้งใจเอาไว้แบบนี้แล้วเหมือนกัน วางใจ คุณเป็นพ่อแท้ ๆของเธอ คุณมีสิทธิ์ที่จะมาเยี่ยมเธอ อะไรที่ฉันควรจะยอมถอย ฉันไม่มีทางกีดกัน”หลูอ้าวตงได้รับคำตอบที่พึงพอใจ ถึงลุกขึ้น หลังจากเดินไปสองก้าว จู่ ๆก็หันกลับมากล่าว “หลี่หรุ่นจู คุณเป็นผู้หญิงของผม แม้ว่าพวกเราจะแยกทางกันแล้ว ผมก็ไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะต้องคุณ นี่คือขีดจำกัดของผม หวังว่าคุณจะจำเอาไว้ให้ดี คุณอย่าคิดจะหาผู้ชาย มีคนหนึ่ง ผมก็จะทำลายคนหนึ่งหลูอ้าวตงพูดจบ ไม่รอให้หลี่หรุ่นจูโต้แย้งหรือว่าตอบตกลง ก็เปิดประตูเดินออกไปทันทีชายชราที่สวมชุดไท่เก๊กก็ค่อย ๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไป นับตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องผู้ป่วยจนออกไป ก็ไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำพูดฟังดูดีหน่อย ก็คือเป็นลักษณะเฉพาะตัวของยอดฝีมือที่ทำได้ดีเยี่ยม หรือพูดไม่น่าฟังก็คือชอบเสแสร้งอวดดี ชอบวางมาดสำหรับการข่มขู่ครั้งสุดท้ายของหลูอ้าวตง หลี่หรุ่นจูกลับไม่ได้สนใจ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะหาผู้ชายอีก“แม่คะ เขาเป็นพ่อของหนูจริง ๆเหรอคะ?” หลี่เสี่ยวเชวี่ยถามเสียงเบาหลี่หรุ่นจูลูบศรีษะของหลี่เสี่ยวเชวี่ย กล

“ไอ้ชั่วแกรนหาที่ตาย!”อาหาวโกรธจัด ระงับอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ตั้งนานแล้ว เดินเข้ามาหาหลินหยางด้วยแรงอาฆาตที่พลุ่งพล่านในฐานะที่หานเซวี่ยอิ๋งเป็นติ่งเบอร์หนึ่งของหลินหยาง เมื่อเห็นไอดอลกำลังเจอกับความลำบาก จะอดกลั้นเอาไว้ได้อย่างไร ก็พุ่งตัวออกมา ขวางอาหาวเอาไว้ทันที“นายคิดจะทำอะไร?”“ไสหัวออกไป!”อาหาวยกมือขึ้นกวาดฝ่ามือออกไปจนหานเซวี่ยอิ๋งลอยกระเด็นออกไป หลินหยางแทรกตัวไปด้านหน้าทันที พยุงหานเซวี่ยอิ๋งเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเธอก็คงล้มลงไปบนพื้นแล้วหานเซวี่ยอิ๋งมีเลือดออกที่มุมปาก ใบหน้าบวมแดงขึ้นมาทันที มีรอยนิ้วมือปรากฏขึ้นให้เห็น“เซวี่ยอิ๋ง”หานลี่ฉินเองตกใจเช่นกัน รีบวิ่งเข้ามา“ไอดอล เขาตบฉัน เจ็บมากเลย!”หานเซวี่ยอิ๋งเจ็บจริง เจ็บจนน้ำตาไหล“ผมจะแก้แค้นให้คุณเอง”หลินหยางส่งตัวหานเซวี่ยอิ๋งให้หานลี่ฉิน จากนั้นสายตาก็เย็นชาขึ้นมาทันที “ไอ้หมาขี้ข้าไม่มีตาแบบแก กล้ากัดแม้กระทั่งติ่งของฉัน แกไม่รุ้หรือว่าฉันถนัดเรื่องกระทืบหมาที่สุด? มือข้างนั้นของแก ต้องทิ้งเอาไว้ที่นี่”อาหาวหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม ยกมือข้างที่ตบหานเซวี่ยอิ๋งขึ้นมา กล่าว “ไอ้คางคกขึ้นวอ ฝีปากกล้าดี

ชื่อของหลินหยาง ตอนนี้โด่งดังมากมหาปรมาจารย์ทั้งสี่ของเมืองลั่วกลายเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้เมืองลั่วมีปรมาจารย์ห้าท่าน“สองวันมานี้ฉันเองก็ได้ยินชื่อนี้เหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอที่นี่ หล่อมากเลยนะ!”“ปรมาจารย์ พวกเราสนับสนุนคุณ จะต้องเอาชนะคนนี้ให้ได้นะ ต่อสู้เพื่อพวกเราชาวเมืองลั่วด้วยนะ!”เดิมทีทุกคนก็ไม่พอใจต่อคำพูดประโยคนั้นของอาหาวเป็นอย่างมากอยู่แล้ว จึงทำให้ทุกคนเกิดความโกรธแค้น และประจวบเหมาะที่หลินหยางเป็นปรมาจารย์รุ่นเยาว์ที่เพิ่งได้รับการเลื่อนขั้นของเมืองลั่ว กำลังได้รับความสนใจ ตอนนี้จึงกลายเป็นความหวังของทุกคน“ที่แท้เขาก็คือปรมาจารย์คนที่ห้าที่เพิ่งได้รับการเลื่อนขั้นของเมืองลั่วเหรอนี่? ไม่ได้คิดเลยว่าจะหนุ่มแน่นและหล่อเหลาขนาดนี้”ปลาคาร์ปน้อยยกไม้เซลฟี่ขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ กล่าวกับช่องไลฟ์สด “ทุกคน เห็นแล้วเหรอไม่? ท่านนี้ก็คือปรมาจารย์รุ่นเยาว์ที่ได้รับการเลื่อนขั้นใหม่ของเมืองลั่วของพวกเรา อยากจะถามทุกคนว่า หล่อไหม?”คอมเมนต์ 1 หล่อมากจริง ๆ แต่ก็น้อยกว่าผมนิดหนึ่งคอมเมนต์ 2 น้องปลาคาร์ป คุณคงจะไม่มีทางชอบเจ้าหมอนี่หรอกใช่ไหม?คอมเมนต