All Chapters of Unofficially Yours: Chapter 41 - Chapter 50

“Nag-eenjoy ka bang sampal-sampalin ako??!” nagsasalubong ang makapal na kilay ni Joaquín, kamot-kamot nito ang kanyang kanang pisngi. “So-sorry. Nagulat lang ako,” anas nya, kinipkip nya pasarado ang kanyang bathrobe. “Haist!” pabulagsak na sumandal si Joaquín sa pagkakaupo sa tinulugan nilang sofa ng entertainment room, naiiling na pinagmamasdan sya sa pagkakatayo nya sa harap nito. Naligo sya kagabi kaya sya naka-bathrobe. Hindi sya nag-abalang hanapin ang kanyang bag na may lamang mga malinis na damit, paano’y nawala na naman ito sa pinaglalagyan nya sa kanyang sleeping space. Malamang sa ibinalik na naman ito sa closet ng mga kubre ng cleaning service na tinatawag ni Joaquín. Pinakiramdaman ni Abby ang sarili. Wala namang masakit sa kanya. Wala namang pakiramdam na may namamaga o kung anuman. “Wala. Natulog lang tayo,” irap ni Joaquín. Napansin siguro nito ang paghawak nya sa kanyang keps at dibdib. Inaalala nyang maigi kung anong nangyari kagabi. Ginamot nya ang mga sug

“Ano’ng oras ka uuwi?” narinig nyang tanong ni Joaquín habang kumukuha sya ng tubig sa water dispenser. “Mamaya nang konte, uuwi na rin ako, maglalaba pa ‘ko pag-uwi,” sagot nya dito. “Hindi ikaw. Si Leng,” ani Joaquín habang inuunat ang likod na parang ngalay na ngalay na ito sa pagkakaupo nya maghapon sa monoblock chair. Pagkaalis ng kanyang kapatid ilang sandali lang matapos nitong pumasok sa opisina ng Presidente ay ginugol ni Joaquín ang maghapon nya na nakatuon lang sa laptop at sa mga folder na inilapag ni Leng. Tumatayo lang ito para mag-unat ng likod, para mag-CR o para silipin ang kanyang ina sa higaan kapag gising ito. Pati ang pagkain na kinuha ni Leng kanina para sa kanya ay hindi nya nakain. Ang kinain lang nito maghapon ay ang soda crackers ng kanyang ina at tubig. “Ah boss, kung pwede na sana. Alas-nuebe na rin kasi eh. May pasok pa bukas,” nag-aalangang sagot ni Leng. “You can take the two days off, tomorrow and the following day, Leng. Tawagan mo ang driver p

Dumiretso si Joaquín sa labahan nila sa likod-bahay para ilapag ang dala-dala nya kaninang eco bag. “Maglalaba ka pa, gabing-gabi na. Agahan mo na lang gumising bukas,” sambit nito habang hinuhubad ang suot na T-shirt saka ipinampunas iyon sa pawisang mukha. Mainit nga naman kasi sa bahay nila, hindi gaya sa penthouse nya na centralized ang aircon. Pero kahit mainit at masikip ang bahay nila ay laging feeling at home si Joaquín. “Si-sige, bukas na lang ako maglalaba.” Kanina pa talaga kumakalabog ang kanyang dibdib sa kaba. Nakita nyang pumunta si Joaquín sa sofa at nakipaglaban sa electric fan nilang hindi na umiikot. “Sira ba ‘to?” “O-oo, sa kwarto ka na lang mahiga.” Iginala ni Joaquín ang mga mata nya sa tatlong dipa nilang sala. “‘Pag-uwi ni Nanay ipapa-aircon ko ‘tong bahay nyo.” “‘Sus, h’wag na, lilimandaan lang ang kuryente namin buwan-buwan eh napuputulan pa kami,” nagkakatapon-tapon ang mainit na tubig pagsalin nya sa tasang may instant na kape. Narini

“Kuya, hindi kayo umuwi?” tanong nya nang mabungaran nya pagbukas nya ng pinto ang dalawang nag-ayos ng lock ng pinto nila na umiinom ng kape na galing sa vending machine sa labas ng kanilang bahay. Medyo mabigat pa ang mga mata nya pero nakatulong nang malaki ang ice pack na pinabigay ni Joaquín para maidilat nya kahit papaano ang mga matang namaga nang husto sa kakaiyak. “Hindi po, ma’am. Utos ni boss samahan daw kayo,” sabi ng isang mas malaki ang katawan kesa sa isa. “Ihahatid namin kayo sa ospital.” “H’wag na, kuya. Baka masanay ako. Trike at jeep lang naman ang sasakyan ko.” Natuwa na rin sya kahit papaano ay inalala pa rin sya nito kahit galit na galit ito sa kanya. “Bilin ni boss, ma’am. Baka mawalan kami ng trabaho.” “Oh sige ganito na lang, samahan nyo na lang ako ngayon...” +++++ Halos ibinaba lang nya ang mga dalahin nya, sinilip ang ina, nagpaalam kay Jim na may pupuntahan lang saglit saka nagmamadaling lumabas ulit ng ospital. Kakakausap lang nya sa recept

Sinuyod nya ng tingin ang mga nakaparadang sasakyan sa parking lot sa harap ng ospital. Madalas nya iyon gawin kapag dumadating sya o kapag bumababa sya ng gusali. May designated parking space ang kumpanya ni Joaquín pero minsan ay pinaparadahan din ito ng sasakyan ng mga executives kapag puno ang parking lot. Sa ngayon, masinsin ang hile-hilerang sasakyang nakaparada sa malaking parking lot ng ospital kaya may ibang sasakyan na nakaparada dito.“Baby!”Napalingon sya bigla sa lakas ng boses ng tumawag pagdako nya sa cafeteria. Humahangos ang lalake palapit sa kanya.“Doc Pogi, bakit po? May update kay Nanay?” “No, wala namang bago,” nakangiting sabi ni Dr. Pueblo. “Aayain lang sana kitang kumain, sa canteen lang. Break ko ngayon. Look, I have a cake, it’s your favorite,” tudyo nito sa kanya, iniangat pa nito ang dala-dalang slice ng chocolate cake na nakalagay sa disposable na clamshell container na madalas binibili ng doktor para sa kanya. Ang sarap din kutusan ni Dr. Pueblo, isip