เมื่อหลายวันก่อนเฉียวสือเนี่ยนเห็นชายหนุ่มถูกฟ่านซู่ฉินสั่งสอนว่าไม่ควรซื้อนาฬิกาแบรนด์เนม อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าเขตเฉิงเป่ย ดูจากรูปลักษณ์ของเขารวมทั้งน้ำเสียงที่พูดกับฟ่านซู่ฉิน มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นลูกชายของฟ่านซู่ฉินเมื่อนึกถึงคำพูดที่เขาพูดกับฟ่านซู่ฉินว่า “ครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นรวยมาก

ไม่น่าแปลกที่ฮั่วเยี่ยนฉือปลีกตัวไปไม่ได้ ที่แท้ก็กำลังยุ่งอยู่กับการปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียมและเป็นกลางนี่เองลำบากเขาจริง ๆ เลย วัน ๆ ต้องจัดการงานหลวงมากมาย แล้วก็ยังต้องปลีกตัวไปทำงานราษฎร์อีก“คุณผู้หญิงฮั่ว” ป๋ายอีอีเห็นเฉียวสือเนี่ยน ร้องเรียกอย่างมีมารยาททีหนึ่งแล้วก็หันกลับไปพูดกับฮั่

“หลานนี่ฉลาดแกมโกงจริง ๆ ” คุณตาดีดหน้าผากของเธอทีหนึ่ง “ยังต้องระวังคุณลุงของหลานอีก”ไม่ระวังได้เหรอ คุณลุงเปลี่ยนผู้บุกเบิกรุ่นก่อนของบริษัทไปหมดคุณตาเองก็ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ว่าก็หลับตาข้างหนึ่งเท่านั้นเฉียวสือเนี่ยนยิ้มหวานยอมรับ “หนูระวังทุกคนค่ะ ไม่ระวังแค่คุณตาเท่านั้น!”“ใช่แล้วค่ะคุณตา ดูเหม

ฮั่วเยี่ยนฉือส่งรูปเจ้าปัญหาให้ป๋ายอีอี “อธิบายที ว่าไอ้รูปนี้มันอะไรกัน?”พอได้ยินแบบนั้น ไม่ใช่แค่ป๋ายอีอีคนเดียวที่ตกใจ เฉียวสือเนี่ยนก็ตกใจเหมือนกันฮั่วเยี่ยนฉือถามเอากับป๋ายอีอีตรง ๆ แบบนี้เลยเหรอ?ป๋ายอีอีในกล้องวิดีโอก็ชะงักเล็กน้อยตอนเห็นรูปถ่าย แล้วก็นึกออก “รูปนี้เป็นรูปที่ฉันลบออกไปจากอิ

นี่กดรับสายไปอย่างนั้นเหรอ!!!ทางอีกฝั่งของโทรศัพท์ ดวงตาดำเข้มคู่หนึ่งกำลังจดจ้องเธอ ความล้ำลึกรุนแรงในแววตาไม่แปรเปลี่ยนสมองของเฉียวสือเนี่ยนมึนงงไปชั่วขณะนี่มันเรื่องอะไรกัน?เธอกดตัดสายทิ้งไปชัด ๆ แล้วทำไมถึงกลายเป็นรับสายวิดีโอคอลไปได้!เห็นสายตาของฮั่วเยี่ยนฉือที่กวาดมองตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้