ป๋ายอีอีรีบเดินเข้ามาตรงหน้าพวกเขา เธอพูดกับเฉียวสือเนี่ยนด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานทั้งยังมีมารยาท “ขอโทษนะคะคุณผู้หญิงฮั่ว ฉันต้องขอยืมตัวท่านประธานฮั่วสักสองสามนาทีหน่อยนะคะ”“จำเป็นต้องไปเจอประธานกัวสักครั้งค่ะ” ป๋ายอีอีกล่าวกับฮั่วเยี่ยนฉือฮั่วเยี่ยนฉือมองเฉียวสือเนี่ยน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบา

ฮั่วเยี่ยนฉือมองเฉียวสือเนี่ยนที่ทำท่าทางเหินห่างกับเขาอย่างชัดเจนแล้ว เลยเข้าใจไปว่าเธอยังคงไม่พอใจเรื่องเมื่อครู่นี้อยู่“ไว้ดึก ๆ จะให้โจวเทียนเฉิงตรวจสอบบริษัทของพวกเธอ แล้วทำให้พวกเธอออกไปจากวงธุรกิจนี้ ต่อไปจะได้ไม่มีโอกาสมาลบหลู่เธออีก”เฉียวสือเนี่ยนเอ่ย “ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ไม่อย่างนั้นเดี๋

พวกเธอสองคนนั่งดื่มไวน์ขาวอยู่ที่มุมหนึ่งในห้องโถง โถงจัดเลี้ยงที่เมื่อครู่นี้มีผู้คนเดินขวักไขว่และคึกคักเป็นที่สุด มาตอนนี้หลงเหลือไว้เพียงแค่พนักงานที่เข้ามาจัดการเรื่องอุบัติเหตุไม่กี่คนมันยิ่งขับให้ตัวเธอดูเหงาหงอยและว้าเหว่ไม่รู้ว่านั่งดื่มกันอยู่นานเท่าไร เห็นท่าทางน้ำตารื้นใกล้จะร้องไห้อยู

ไม่ว่าจะเป็นเส้นเวลา มุมกล้อง รวมทั้งจังหวะที่ชาวเน็ตสังเกตเห็นขวดเหล้า แถมยังมีประโยคขับเคลื่อนพลังหญิงประโยคนั้นของหมิงเหมาอีก มันจะประจวบเหมาะเกินไปแล้วถ้าบอกว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ อย่างนั้นก็ไม่มีอะไรพิศวงไปกว่าความพอเหมาะพอเจาะนี้แล้ว......ยามที่ฮั่วเยี่ยนฉือเดินมาถึงห้องนอน เฉียวส

ฮั่วเยี่ยนฉือเงยหน้าขึ้น หัวคิ้วขมวดแน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม “จะหาเรื่องทะเลาะกันตั้งแต่เช้า ๆ แบบนี้เลยหรือไง?”เฉียวสือเนี่ยนลงจากเตียงโดยไม่สนใจเขา “นับตั้งแต่วันนี้ไป ไม่ต้องมานอนในห้องนี้ ฉันไม่สนใจจะทำตัวเป็นคู่สามีภรรยาปกติอะไรนั่นหรอกนะ”“เธอคิดว่าฉันอยากนอนที่นี่มากนักเหรอ?”ฮั่วเยี่ยนฉือเองก็ผ