เฉียวสือเนี่ยน “...เธอจับประเด็นเป็นไหมเนี่ย?”ฟู่เถียนเถียนหัวเราะเสียงดังขึ้นมา “เธอก็อย่าเป็นกังวลกับเรื่องนี้เลย คุณหมอเวินในใจมีแค่ทำงาน ไม่ว่าเพื่อนร่วมชั้นหญิงจะสวยแค่ไหนในสายเขาเธอก็เป็นแค่เมฆที่ล่องลอย ไม่งั้นเขาคงจะไม่ถูกลดระดับจากนัดบอดเป็นการแต่งงานหรอก!”เฉียวสือเนี่ยนอยากจะปลุกฟู่เถียน

ใบหน้าของเฉียวสือเนี่ยนหุบยิ้มลง “ใครมารอเขาคะ ฉันลงมาดื่มน้ำ”“คุณผู้ชายโทรมาหาป้า บอกว่าวันนี้ไปทำงานต่างเมืองไม่กลับบ้านนะคะ”ป้าหวังพูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน “คุณผู้หญิง คุณผู้ชายกลัวว่าคุณจะเมินเขา ถึงได้โทรหาป้า ความจริงแล้วกำลังรายงานแผนการเดินทางให้คุณอยู่ค่ะ”“คุณผู้ชายเริ่มเป็นฝ่ายกลับไปนอน

เมื่อได้ยิน โม่ซิวหย่วนก็หมุนเก้าอี้อย่างขี้เกียจ “ไม่สู้ให้เธอแนะนำตัวกับเธอเองล่ะ”ทั้งสองชาติของเฉียวสือเนี่ยนต่างก็เคยเจอเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลแบบนี้เหมือนกันตัวเองต้องใช้สถานะที่แต่งงานแล้ว ไปขับไล่คนคลั่งรักและตามจีบผู้ชายคนหนึ่ง?เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่สงสัยของหญิงสาว เฉียวสือเนี่ยนจึงถาม

ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มปากบาง ไม่มีท่าทีจะคิดเล็กคิดน้อยกับเฉียวสือเนี่ยนและเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง “สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นคำขอที่เมื่อก่อนเธอเคยขอกับฉัน ตอนนี้ฉันให้เธอทำในสิ่งที่ต้องการแล้ว มีตรงไหนที่ผิดเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างไม่พอใจออกมา “คุณก็บอกแล้วว่านั่นคือเมื่อก่อน ตอนนั้

เฉียวสือเนี่ยนเอ่ย “เป็นธรรมดาที่สามีภรรยาทั่วไปจะทะเลาะกันทำสงครามเย็นได้ และตอนนี้พวกเรากำลังอยู่ในระหว่างทำสงครามกัน ฉันเลยไม่อยากเห็นหน้าคุณ”ฮั่วเยี่ยนฉือถาม “ทำไมพวกเราถึงทำสงครามเย็นกัน?”“คุณความจำเสื่อมหรือไง? เมื่อสองวันก่อนใครกันที่เสียมารยาทที่ด้านนอกห้องซ้อม จงใจให้เพื่อนของฉันลำบากใจ?”