เฉียวสือเนี่ยนรักษารอยยิ้มบาง ๆ ไว้ “ได้ หวังว่าครั้งนี้จะไม่ทำให้คุณชายโม่ผิดหวัง”ไม่นาน ตำรวจก็เข้ามาเฉียวสือเนี่ยนเป็นฝ่ายชี้แจง ว่าเพื่อนของเธอเป็นคนแจ้งความ และไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอส่วนโม่ซิวหย่วนก็ชี้ไปที่มุมห้องทำงาน “ตรงนี้มีกล้องวงจรปิด และบันทึกเหตุการณ์ทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นแล้ว พว
ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มปากบาง ไม่มีท่าทีจะคิดเล็กคิดน้อยกับเฉียวสือเนี่ยนและเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง “สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นคำขอที่เมื่อก่อนเธอเคยขอกับฉัน ตอนนี้ฉันให้เธอทำในสิ่งที่ต้องการแล้ว มีตรงไหนที่ผิดเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างไม่พอใจออกมา “คุณก็บอกแล้วว่านั่นคือเมื่อก่อน ตอนนั้
ดวงตาของฮั่วเยี่ยนฉือขรึมลงเล้กน้อย “ทำไมในสายตาของเธอ ฉันถึงเป็นคนที่ใจดำอำมหิตขนาดนี้?”เมื่อได้ยิน เฉียวสือเนี่ยนก็หัวเราะเยาะในใจ ชาติที่แล้วหลังเธอเข้าโรงพยาบาลจิตเวช ฮั่วเยี่ยนฉือก็ไม่เคยไปดูแลตระกูลเฉียวเลยแม้แต่น้อยแม้กระทั่งมีคนที่รู้เหตุการณ์จำนวนมากซ้ำเติมตระกูลเฉียว ทำให้ M•Q ไม่มั่นคงเ
เฉียวสือเนี่ยนเอ่ย “เป็นธรรมดาที่สามีภรรยาทั่วไปจะทะเลาะกันทำสงครามเย็นได้ และตอนนี้พวกเรากำลังอยู่ในระหว่างทำสงครามกัน ฉันเลยไม่อยากเห็นหน้าคุณ”ฮั่วเยี่ยนฉือถาม “ทำไมพวกเราถึงทำสงครามเย็นกัน?”“คุณความจำเสื่อมหรือไง? เมื่อสองวันก่อนใครกันที่เสียมารยาทที่ด้านนอกห้องซ้อม จงใจให้เพื่อนของฉันลำบากใจ?”
ขณะที่ฮั่วเยี่ยนฉือกำลังพูดก็หยิบการ์ดสองใบออกมาวางบนโต๊ะ “ไม่ให้คุณทำงานฟรี ๆ หรอกน่า แบล็กการ์ดใบนี้คุณเอาไปซื้อชุด”ได้เงิน ก็ไม่ใช่ว่าจะพิจารณาไม่ได้อย่างไรเสียเมื่อหย่าร้างแล้ว เธอก็คงไม่ได้ใช้เงินของเขาอีกแล้วอีกทั้งฮั่วเยี่ยนฉือพูดว่าให้ ‘อยู่กินกันแบบสามีภรรยาทั่วไป’ ออกมาแล้ว เธอก็ยากที่จ
เมื่อหลายวันก่อนเฉียวสือเนี่ยนเห็นชายหนุ่มถูกฟ่านซู่ฉินสั่งสอนว่าไม่ควรซื้อนาฬิกาแบรนด์เนม อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าเขตเฉิงเป่ย ดูจากรูปลักษณ์ของเขารวมทั้งน้ำเสียงที่พูดกับฟ่านซู่ฉิน มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นลูกชายของฟ่านซู่ฉินเมื่อนึกถึงคำพูดที่เขาพูดกับฟ่านซู่ฉินว่า “ครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นรวยมาก
หยวนหงจื้อรีบอธิบาย “ผมไม่ได้มีเจตนาอื่น เพราะพี่เป็นลูกผู้พี่ของเล่อเยียน ผมก็เลยมาหาพี่เพื่ออยากรู้เกี่ยวกับเรื่องของเธอเพิ่มขึ้นหน่อยได้ไหม จะได้เข้ากับสังคมของเธอได้ดีขึ้น”เฉียวสือเนี่ยนถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เธออยากตามจีบเฉียวเล่อเยียน?”หยวนหงจื้อยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ครับ ถึงแม้ว่าผมกับเ
ไม่น่าแปลกที่ฮั่วเยี่ยนฉือปลีกตัวไปไม่ได้ ที่แท้ก็กำลังยุ่งอยู่กับการปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียมและเป็นกลางนี่เองลำบากเขาจริง ๆ เลย วัน ๆ ต้องจัดการงานหลวงมากมาย แล้วก็ยังต้องปลีกตัวไปทำงานราษฎร์อีก“คุณผู้หญิงฮั่ว” ป๋ายอีอีเห็นเฉียวสือเนี่ยน ร้องเรียกอย่างมีมารยาททีหนึ่งแล้วก็หันกลับไปพูดกับฮั่