Lahat ng Kabanata ng Sandoval’s Desire: Kabanata 131 - Kabanata 140

Nakaupo ako ngayon sa harap ni Gavin na sandaling nakatulala sa kung saan. "Gavin," pagtawag ko rito dahilan para lingunin niya ako."Thank you doctor," wika niya at matipid na ngumiti."Laban lang, malalagpasan mo rin yan." Nginitian ko siya at tsaka ako nag thumbs up."Salamat, sana nga. Pakiramdam ko kasi bilang na rin ang oras ko," napalunok ako sa itinuran niya."Sumasakit ba ang dibdib mo?" tanong ko."Minsan doc, minsan hindi." Tumango ako bilang sagot."Uminom ka lang parati ng gamot, kumain ka ng healthy, control your emotions." Habilin ko."Doctor, I actually like you." Napaubo ako sa biglaang sinabi niya."Thank you if you like me as your doctor—""No, I like you as a lady." Lumunok ako at pabirong tumawa."I have a boyfriend," nakangiting sagot ko pinipilit maging propesyunal."I know, but I can't help myself." Ngumiti rin siya kaya naman natatawa akong napailing."You better take care of yourself, hindi kita pinagbabawalan magkagusto pero doon ka sa kaya ka ring gustuhin

Tumawa lang siya at umiling iling. "Matutulog lang tayo, 'wag ka ng mag-imagine ng sobra." Ngumuso ako at umirap sa pang-aasar niya.Kinuha niya ang bag ko at sunod ay ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papalabas. 11 PM na kasi.Sa penthouse niya kami dumeretso kung kaya't hinayaan ko na siyang ihanda ang pamalit ko na damit ko raw pero damit niya naman 'yon."Naiwan mo codal mo sa office ko," sadya kong huli na ng sabihin dahilan para manlaki ang mata niya."I did?" "Yeah," wika ko."No way, how could I forget that?" bulong niya sa sarili."Because you grabbed my bag and this precious hand of mine." Nakangisi kong sabi."Get rest then, babalikan ko—""Seryoso ka?" hindi makapaniwala kong tanong."Y-Yeah?" sagot niya kaya natawa ako."Iiwan mo ako rito?" tanong ko, kunyare ay nagtatampo."B-Bukas na lang pala," he stated and glance.I immediately looked away when he removed his shirt in front of me. "Tingin ka na, nahiya ka pa,” asar niya kaya naman umirap ako."You love you

Habang papunta kami sa penthouse ay hindi niya talaga ako kinakausap, at hindi niya man lang hinawakan ang kamay ko o inakbayan para siyang bumalik sa attorney na sobrang professional at isa ako sa kliyente niya. "Kent Axel," kinalabit ko siya ngunit kahit lingon ay wala ng nasa floor ko na ay ngumuso ako ng lumabas lang siya ng elevator at hinintay akong buksan ang penthouse ko. Nang mabuksan ay tinalikuran niya na ako kaya naman napanguso ako at hinabol siya at hinarangan dahilan para seryoso niya akong tignan. "Galit ka?" tanong ko ngunit nagsalubong ang kilay niya at naglapat ang labi. "How old I am?" tanong niya kaya naman napaisip ako, if he's older than me then maybe he's 27? I just turn 27 eh. "27?" tanong ko. "Get inside, bukas na tayo magkita—" "Love," malambing kong sabi. He glared at me then started playing his tongue on the insides of his cheeks. His hands hiding inside his pockets, "You're 28 then?" bulong ko kinakabahan, bumuntong hininga siya at tsaka

"I came to visit you, kumain ka na ba? Coffee tayo lo—""I don't like to go out, you can do your purpose here. I am leaving," malamig kong tugon at matipid na ngumiti.Nilagpasan ko siya at inaasahan kong susundan niya ako dahil nagtataka siya. "You're my purpose here," wika niya kaya ngumisi ako."Do you know the difference of purpose and priorities right?" tanong ko na ikinakunot ng noo niya."Yes," sagot niya."Love what's wrong?" he added that made me smirk."Love really," natatawang bulong ko at tsaka umiling iling.Nang nasa lobby na ay dumeretso ako sa labas ng ospital upang makapunta sa hotel. "Uuwi ka?" tanong niya."No, tatambay siguro,” sarkastiko kong sagot."You know what you smell different, you don't smell good, you smell like a trash women's perfume,” inis kong sabi at tinakpan ang ilong."Ah?" hindi niya alam ang itutugon."So get lost," inis kong sabi at pumasok na sa elevator."Wait what?" gulat niyang tanong."Attorney, get lost,” mariing sabi ko at masama siyang t

"Kaya only child ka lang, dahil huli na nang maayos namin." Malungkot na ngumiti si mom."But the thing is no matter how long it is, the point is we fixed it. I love your father, Saji. I'm sorry for hurting you because I only think of myself." Hinawakan ni mom ang kamay ko."I'm sorry if it's already too late anak, sorry dahil dinanas mo ang lahat ng 'yon dahil sa amin ng daddy mo. Sana hayaan mo akong makabawi at mapasaya ka, sumandal ka sa akin sa tuwing may problema ka." Nakagat ko ang ibabang labi ng gustong maluha ng mga mata ko."Makikinig ako sa lahat ng hinanakit mo, pakikinggan ko yung magagandang araw mo." Napayuko ako at pinahid ang luha. Sobrang sarap pakinggan no'n hindi perpekto ang buhay na dinanas ko ngunit ang saya saya ko ngayon."Mahal na mahal ka namin ng daddy mo anak, nagkulang kami kaya may karapatan kang tawagin kaming iresponsableng magulang." Hinaplos ni mommy ang buhok ko at nginitian niya ako."Hindi kita tatawaging bastos, at walang galang kasi deserve nam