Hindi ako mamamatay, sa ospital o sa penthouse na tayo magkita pag nakahanap ako ng pagkakataon,” he explained."Hindi ako pababayaan ni noona," dagdag pa niya."Kung ganoon ihahatid ko ang parents ko at babalikan kita—""Hindi basta basta titigil ang mga 'yon, sasamahan mo sila." Huminga ako ng malalim at nag-iwas tingin. He's like his dad then, I heard from Tita Miyu and I'm scared that might happen to both of us."Do you think I'm not capable of anything? Let's do this together Kent Axel,” mariing sabi ko."Laban ko lang dapat ito 'di ba? Pero nandito ka tinutulungan ako kaya hayaan mo rin sana akong makatulong. Papaano pag napa'no ka?" bumuntong hininga lang siya at sinuot na ang maskara."Sundin mo ako dahil plano ko 'to." "Attorney," naiinis kong gitil ngunit tumayo siya."Obey me.""Then what do you think of me? Boyfriend kita. It's normal for me to worry," wika ko ngunit inalis niyang muli ang maskara."I can save myself, pero hindi ko magagawa 'yon kung inaalala kita Polaris

Panay ang pagtulo ng luha ko habang pinanonood ko silang i-revive ang mommy ko, natatakot ako. N-Never pa akong namatayan ng kamag-anak, hindi ko kakayanin lalo na't mommy ko pa. "200 joules!" malakas na sigaw ni Ate Mia at gamit gamit ang defibrillator ay pilit niyang binabalik ang heartbeat ng mommy ko. "Charge!" "D-Doc it's been 15 minutes," nakagat ko ang ibabang labi ng marinig ko ang mahinang sabi ng nurse. Nanginginig ang kamay ko habang nanonood ngunit ng sandaling tumigil na si Ate Mia ay kusa akong napaluhod dahil ako mismo alam ko na ang sagot. "S-Saji," may yumakap sa akin mula sa pagkakaluhod ko at dahil doon ay mas lumakas ang pag-iyak ko at hindi inisip ang iisipin ng fellow Doctors ko. "This is just a d-dream right? I-I know I have to wake up." Hinawakan ni Kent Axel ang dalawang pisngi ko ngunit sa mga tingin niya ay nakuha ko ang sagot dahilan para mas umiyak ako. "T-Time of death 10:56 PM, patient Garcia expired." Nang sabihin 'yon ay tila nabingi ako,

Bumalik na ako sa harap ni mommy ngunit napatitig ako kay daddy na nakatulala kaya naman naluha ako kaagad, lumapit ako sa kaniya ngunit pagkalingon niya ay akala niya ako si mommy. Mas nakakalungkot. "A-Anak," mahina niyang sabi kaya naupo ako sa tabi niya. “Daddy, mag-rest ka rin po,” kalmadong sabi ko sa kanya. Tumikhim siya at tumitig sa kabaong ni mommy na maraming bulaklak. “I love your mom so much, anak. You might not have seen it, but I loved her the most..” sa sinabi ni daddy ay pinigilan kong maiyak. Ngunit ganoon kasakit sa pandinig ang winika ni daddy, labis labis ang pagsisisi sa tono niya. “S-Sana pala ay maaga kong ipinakita ‘yon.. K-Kaya pala,” naiiyak na sabi ni daddy at tinakpan ang bibig niya upang pigilan ang sariling humikbi. Umukit ang sakit ba ‘yon sa dibdib ko, ngunit anong magagawa ko? Naisin ko mang gantihan ang mga hayop na ‘yon ay alam kong imposible sa kanila ang mamatay ng ganoon kadali. "You should eat dad," mahina kong dagdag at tsaka ngumit

"Tumayo ka Kent—" "Can't you be my last? Why do we have to break up? H-Hindi ko alam ano bang pagkukulang ko. B-Baka galit ka lang?" bumuntong hininga ako at mahinang nakagat ang ibabang labi. "Do you want to know the truth?" tanong ko. "What truth?" "Tumayo ka muna," wika ko na sinunod niya ngunit inayos ang sarili kaya naman tinitigan ko siyang mabuti. "I used you, kaya dapat ikaw ang magalit sa akin," wika ko ngunit nangunot lang ang noo niya. "You used me?" kwestyon niya. Lumapit ako sa drawer at kinuha ang isang envelope tapos ay inabot 'yon sa kaniya. "Mula ng sagutin kita I received this," pinanood ko siyang buksan 'yon. "I succeeded, I finished my mission." Napatitig siya sa akin ng sandaling ngumiti ako. "Sorry for fooling you attorney, but you made me do this." "Are you joking?" ibinagsak niya ang envelope at ang mga laman no'n sa desk kaya naman seryoso ko siyang tinitigan. "Hindi mo na dapat malalaman pa 'to but this is how I should stop you right now