Chapter 155

Bumalik na ako sa harap ni mommy ngunit napatitig ako kay daddy na nakatulala kaya naman naluha ako kaagad, lumapit ako sa kaniya ngunit pagkalingon niya ay akala niya ako si mommy.

Mas nakakalungkot. "A-Anak," mahina niyang sabi kaya naupo ako sa tabi niya.

“Daddy, mag-rest ka rin po,” kalmadong sabi ko sa kanya. Tumikhim siya at tumitig sa kabaong ni mommy na maraming bulaklak.

“I love your mom so much, anak. You might not have seen it, but I loved her the most..” sa sinabi ni daddy ay pinigilan kong maiyak.

Ngunit ganoon kasakit sa pandinig ang winika ni daddy, labis labis ang pagsisisi sa tono niya. “S-Sana pala ay maaga kong ipinakita ‘yon.. K-Kaya pala,” naiiyak na sabi ni daddy at tinakpan ang bibig niya upang pigilan ang sariling humikbi.

Umukit ang sakit ba ‘yon sa dibdib ko, ngunit anong magagawa ko? Naisin ko mang gantihan ang mga hayop na ‘yon ay alam kong imposible sa kanila ang mamatay ng ganoon kadali.

"You should eat dad," mahina kong dagdag at tsaka ngumit