"Doc!" muntik na akong mapatalon ng sandaling marinig ang tawag sa akin ng dalawang nurse ng makalapit sila ay napatitig pa sila kay Kent Axel. "Hmm yes?" "Based on your schedule po you have 3 patients to operate," tumango tango ako tapos tinignan si Kent Axel na seryoso pa rin ang mukha. "I'll get ready then," saad ko at tsaka ko hinawakan ni Kent Axel sa braso at tinangay sa office ko ngunit nangunot lalo ang noo ko ng makita ang dalawang codal books na nandoon. "May patient kasi ako, hintayin mo na lang ako rito o di kaya mag-iwan ka na lang ng text kung aalis ka." Habilin ko ngunit napalunok ako ng ngumiti siya at tumango. "Would that take long?" tanong niya. "It's a heart so yes, every patient minsan pinakamabilis ay 2-3 hours. Pinakamatagal ay 5-6 hours." Tumango si Kent Axel at tsaka niya ako niyakap kaya naman napangiti ako at tinapik tapik ang likod niya. "Mamimiss mo ako?" nakangiting tanong ko ngunit ang sagot niya ay simpleng hmm lang. "Baka gabi na tayo ma
Tumawa lang siya at umiling iling. "Matutulog lang tayo, 'wag ka ng mag-imagine ng sobra." Ngumuso ako at umirap sa pang-aasar niya.Kinuha niya ang bag ko at sunod ay ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papalabas. 11 PM na kasi.Sa penthouse niya kami dumeretso kung kaya't hinayaan ko na siyang ihanda ang pamalit ko na damit ko raw pero damit niya naman 'yon."Naiwan mo codal mo sa office ko," sadya kong huli na ng sabihin dahilan para manlaki ang mata niya."I did?" "Yeah," wika ko."No way, how could I forget that?" bulong niya sa sarili."Because you grabbed my bag and this precious hand of mine." Nakangisi kong sabi."Get rest then, babalikan ko—""Seryoso ka?" hindi makapaniwala kong tanong."Y-Yeah?" sagot niya kaya natawa ako."Iiwan mo ako rito?" tanong ko, kunyare ay nagtatampo."B-Bukas na lang pala," he stated and glance.I immediately looked away when he removed his shirt in front of me. "Tingin ka na, nahiya ka pa,” asar niya kaya naman umirap ako."You love you
A month past.."Nurse kim naman," sabi ko at nasapo ko ang noo dahil ayokong magalit talaga."Sorry doc," bulong nito."I guess you should go to your kid," mahina kong kinagat ang ibabang labi at inalis ang surgery gloves tapos ay sinunod kong alisin ang coat na suot ko at lumabas ng operation room.Nang makalabas ay mariin akong pumikit at naupo sandali sa waiting area. "Doc sorry talaga, h-hindi ko sinasadya ang nangyari." Hindi ako tumugon at bumuntong hininga na lang."Umuwi ka muna at puntahan ang anak mo nurse," maayos kong wika ng hindi pa siya umalis sa harapan ko kaya naman tumayo na ako at lumabas sa mismong parents at family ng patient.Yumuko ako at tsaka huminga ng malalim. "I'm so sorry but he couldn't make it." Nang marinig ang mga iyak nila ay yumuko lang ako.Maililigtas pa sana ang pasyente, kung hindi lang nagkamali, kung wala sanang nagkamali pero anong magagawa ko?It's a 12 years old boy, he's in sixth grade. Mahina ang puso niya at nadawit siya sa hit and run.N
Habang papunta kami sa penthouse ay hindi niya talaga ako kinakausap, at hindi niya man lang hinawakan ang kamay ko o inakbayan para siyang bumalik sa attorney na sobrang professional at isa ako sa kliyente niya. "Kent Axel," kinalabit ko siya ngunit kahit lingon ay wala ng nasa floor ko na ay ngumuso ako ng lumabas lang siya ng elevator at hinintay akong buksan ang penthouse ko. Nang mabuksan ay tinalikuran niya na ako kaya naman napanguso ako at hinabol siya at hinarangan dahilan para seryoso niya akong tignan. "Galit ka?" tanong ko ngunit nagsalubong ang kilay niya at naglapat ang labi. "How old I am?" tanong niya kaya naman napaisip ako, if he's older than me then maybe he's 27? I just turn 27 eh. "27?" tanong ko. "Get inside, bukas na tayo magkita—" "Love," malambing kong sabi. He glared at me then started playing his tongue on the insides of his cheeks. His hands hiding inside his pockets, "You're 28 then?" bulong ko kinakabahan, bumuntong hininga siya at tsaka
Panay ang buntong hininga ko ng nandidito si Gavin at may dala dalang pagkain, tinitigan ko siya at kinuha 'yon tapos ay ng mabuksan ay hinarap ko sa kaniya."Why don't you eat this?" dinampot ko ang lettuce at naglagay ng lean meat doon at tsaka ko binalot at inabot sa kaniya."You need that more than I do, are you not aware?" tanong ko napalunok siya at kinain yon."Well it taste good, but I bought it for you." Tila inosente niyang sabi kaya naman napabuntong hininga ako at tinanggap na lang 'yon."Thanks then you can go back to your room and rest," tugon ko at kumain na lang. Nang tignan ko siya ay nakangiti siya kaya bumuntong hininga ako.Nang tumayo siya at umalis ay napasandal ako sa swivel chair at ipinikit ang mga mata. Kinain ko na lang ang binigay niya at tsaka inabot ang drink na kasama ng food.I want to eat samgyeopsal with my lovely love, wait that sounds so corny right?I'm sure he's super busy, nakita ko lang naman yung case load something niya napakarami. What if ako
"I came to visit you, kumain ka na ba? Coffee tayo lo—""I don't like to go out, you can do your purpose here. I am leaving," malamig kong tugon at matipid na ngumiti.Nilagpasan ko siya at inaasahan kong susundan niya ako dahil nagtataka siya. "You're my purpose here," wika niya kaya ngumisi ako."Do you know the difference of purpose and priorities right?" tanong ko na ikinakunot ng noo niya."Yes," sagot niya."Love what's wrong?" he added that made me smirk."Love really," natatawang bulong ko at tsaka umiling iling.Nang nasa lobby na ay dumeretso ako sa labas ng ospital upang makapunta sa hotel. "Uuwi ka?" tanong niya."No, tatambay siguro,” sarkastiko kong sagot."You know what you smell different, you don't smell good, you smell like a trash women's perfume,” inis kong sabi at tinakpan ang ilong."Ah?" hindi niya alam ang itutugon."So get lost," inis kong sabi at pumasok na sa elevator."Wait what?" gulat niyang tanong."Attorney, get lost,” mariing sabi ko at masama siyang t
Pasimple akong tumayo para silipin siya ngunit halos manlaki ang mata ko ng makita kong pinahid niya ang pisngi dahilan para lapitan ko siya. "A-Are you crying?" kinakabahan at nakokonsensya kong sabi ngunit umiling siya at inayos ang sarili."L-Love," wika ko at niyakap siya."It's a joke,” bulong ko."Because I saw you two kissed,” I added and hugged him tightly.Ngayon ay para akong nakakandong sa kaniya upang mayakap lang siya ang kamay ko ay nasa batok niya at ang baba ko ay nasa balikat niya."Sorry love," bulong ko."I love you." Humiwalay ako at tinignan ang mukha niya ngunit kalmado lang itong nakatitig sa akin kaya napanguso ako. "Sorry na love," malambing kong sabi at kiniss pa siya sa pisngi.Huminga siya ng malalim, I know he's topless pero ayos lang. Hindi naman ibaba ang makikita ko taas lang kaya safe."Sorry na," bulong ko at nag-puppy eyes pa sa harap niya.Bumuntong hininga siya at tsaka iniyakap ang braso sa bewang ko. "Pay it," wika niya before he pointed his lip
"Kaya only child ka lang, dahil huli na nang maayos namin." Malungkot na ngumiti si mom."But the thing is no matter how long it is, the point is we fixed it. I love your father, Saji. I'm sorry for hurting you because I only think of myself." Hinawakan ni mom ang kamay ko."I'm sorry if it's already too late anak, sorry dahil dinanas mo ang lahat ng 'yon dahil sa amin ng daddy mo. Sana hayaan mo akong makabawi at mapasaya ka, sumandal ka sa akin sa tuwing may problema ka." Nakagat ko ang ibabang labi ng gustong maluha ng mga mata ko."Makikinig ako sa lahat ng hinanakit mo, pakikinggan ko yung magagandang araw mo." Napayuko ako at pinahid ang luha. Sobrang sarap pakinggan no'n hindi perpekto ang buhay na dinanas ko ngunit ang saya saya ko ngayon."Mahal na mahal ka namin ng daddy mo anak, nagkulang kami kaya may karapatan kang tawagin kaming iresponsableng magulang." Hinaplos ni mommy ang buhok ko at nginitian niya ako."Hindi kita tatawaging bastos, at walang galang kasi deserve nam