Lahat ng Kabanata ng Taming the Sunshine: Kabanata 11 - Kabanata 20

“Paabot nga sa akin ng bag ko.” Utos ni Serena dahil iniwan nga niya iyon sa tabi ni Gabriel.Tinitigan ng binata ang bag saka tinitigan ulit ang dalaga.Inuutusan ba siya nito?“Kuya ang sabi ko ibigay mo sa akin ang bag ko.” Saka binaling ulit ng babae ang paningin sa inaayos niyang tatlong tangkay na bulaklak.Walang nagawa si Gabriel kundi sumunod sa sinabi nito. Kinuha ang bag nito at lumapit sa kanya para ilapag sa mesa ang bag.“Thank you.”Hindi na nagawang bumalik ni Gabriel sa inuupuan niya kanina, kundi pinagmasdan niya ang paligid. Luma na nga ang simbahan kahit ang straktura nito. Ngunit biglang tumama ang paningin niya sa isang lalaki na parang pinagmamasdan talaga ang babae kanina pa.Ang ginawa ni Gabriel hinuli niya ang titig nito at ng magtama ang paningin ng lalaki sa kanya, agad din na umalis ito.Sino nga ba ang hindi matatakot sa napakatalim na titig ni Gabriel?“Pagkatapos nito saan ka na pupunta?” Biglang naitanong ni Gabriel sa dalaga. May hindi kasi siya maga

“Si Gabriel nakabalik na ba riyan?” Nang sagutin ni Miss Agatha ang tawag ni Seneca.“Wala parin siya. Alam kong ginagawa niyo ang lahat ni Oxford para mahanap siya, ngunit sa sitwasyon na ito nauunawaan ko na kailangan niyang mapag-isa, pero hindi sana sa lugar na maaring may masamang mangyari sa kanya.”“Wag kang masyadong mag-alala Agatha, mamaya lang babalik din siya. Kailangan niya ng sariwang hangin.” Saka nalaman ni Agatha na nagawa ni Gabriel pirmahan ang health care ng kanyang ama.“Kung wala pa siya riyan sa loob ng isang oras, ipapahanap ko na siya sa mga tauhan.”Napabuntong hininga na lamang ito at tahimik na ipinagdasal ang dating namamahala ng Aquinas Manor.Maya-maya lang tumatakbong nilapitan siya ng isang utusan at sinabing parating na si Gabriel. Kaagad na pumunta sa kanilang mga pwesto ang mga utusan upang salubungin nga ang binata.Ngunit hindi makakaila ni Agatha na bakas parin sa mukha ng binata ang kalungkutan nito simula nang may mangyaring masama kay William.

Chapter Fourteen: “Heto ako, bakit hindi ninyo diretsuhin at linawin sa akin kung ano ba talaga ang layunin ng mga salitang inilalabas ng bibig ninyo? Chairman Kyo nagustuhan ko ang walang takot ninyo na pagduro sa akin. Nga pala, bakit si Chairman Kyo lamang ang nagsalita? Bakit hindi niyo siya gayahin?” Hamon ni Gabriel sa kanila. Kaya lalong itinikom ng mga naroroon ang kanilang bibig.“Walang kabuluhan ang bibig ninyo kung hindi naman sa akin makakadirekta ang sinasabi nito. Puro kayo salita. At yun ang nakita ko sa inyo sa loob ng sampung taon. Reklamo. Kaliwa kanan na pagrereklamo. Ako si Gabriel Aquinas, anak ni William Aquinas, ay hindi naghahabol sa mga katulad ninyo. Simple lang naman ang dapat ninyong gawin hindi ba? Ang kunin ang share ninyo kung talagang nagdadalawang isip kayo sa pamamahala ko. Saka kahit kailan hindi ko kinailangan ang mga kagaya ninyo. Walang tiwala sa akin. What is the worst, nagbubulagbulagan kayo. Hindi ko na kailangan sabihin ang nagawa ko, nakaka

Chapter Sixteen: “Hoy! Ki aga-aga nag-aaway kayo, yan na ba ang usong almusal ngayon?!” Pagbukas ng pinto ni Ryan. “Palibhasa nakakahiya kayo. O nakita niyo ba yung charger ko? Wala na naman sa lalagyan. Kayo ha, kapag kumukuha kayo ng gamit pakibalik. Ate Rozzie, ikaw ang huling kumuha noon.”“Anong ako? Hindi ko alam kung nasaan ang charger mo.”“Aba naman magsisinungaling ka pa! Gusto mo ako pa ang pumunta doon sa silid mo para kunin ang charger ko?”“Bakit hindi mo gawin?!” Sigawan ng dalawa.“Hmph!” Na siyang susubukan sanang suntukin ni Ryan si Rozzie. “Wala kang pinagkalayo sa maingay mong ina!”“Hoy! Sabihin mo yan kung andito si Mama!”“Totoo naman eh!” Talikod ni Ryan at pinuntahan nga ang silid ni Rozzie. “Andito oh?! Marunong kumuha pero hindi marunong ibalik. Magnanakaw ang tawag doon, Rozzie. P*ta naman eh.”Ulit napapikit si Serena. Sanay na siya sa mga ito, ngunit hindi siya nasasanay para sa kanilang ama na maayos naman sa kanila ibigay ang pangangailangan nila noong

Hindi makapaniwala si Oxford sa ginagawa ni Gabriel. Umalis ang binata na hindi man lang sinusundan ng mga tauhan nito at mag-isa na ipinagmaneho ang sasakyan. “Walang tatalo talaga sa katigasan ng ulo ng batang yun.” Usal ni Oxford habang ang sekretarya ni Gabriel nakayuko lamang sa kanyang harapan. “Wala ba talaga kayong gagawin?!”Hindi kumilos ang mga tauhan ni Gabriel lalo na walang imik din si Atlas.“Hindi talaga kayo kikilos. Pwes mga tauhan ko ang gagawa.”“Sir, mayroong sinabi si Master Gabriel.”“Kung kayo masyadong masunurin sa kanya at hahayaan siyang mapahamak, ibahin mo ako Atlas.”“Ngunit Sir…”“Wala akong pakialam!” Kuha nito ng phone niya at tinawagan ang sarili niyang tauhan para sundan nga si Gabriel. Pagkatapos niya iyon gawin muli niyang hinarap si Atlas.“Kailan mo pa pinapahiram sa kanya ang mga sasakyan mo? At kailan pa siya natutong magmaneho ng sasakyan?”“Simula ng naging sekretarya niya ako Sir Oxford hinihiram na niya ang mga sasakyan ko.” Kaya natural n