บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: บทที่ 691 - บทที่ 700

“เหมียว!” เหมาเหมารีบเข้ามากัดในทันทีฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่มีการเตรียมตัวมาก่อนนั้น ยามที่ลูกแมวกำลังจะกระโจนเข้ามากัด นางก็ชักมือกลับมา พร้อมทั้งฉวยโอกาสที่ลูกแมวมิทันตั้งตัว ฉวยโอกาสลูบที่หัวมันอย่างรวดเร็วเหมาเหมาที่ชื่นชอบให้คนลูบหัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อสัมผัสได้ว่ามือของนางทั้งอบอุ่นและสบายนั

นางนั่งอยู่บนขั้นบันได ยามที่ลมหนาวพัดเข้ามานั้น ทั่วร่างพลันรู้สึกเย็นเยียบราวกับตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็งยามที่พบเจอกับลางสังหรณ์กลายเป็นความจริงเช่นนี้ คล้ายกับว่านางกำลังจมอยู่กับสิ่งต่างๆ มากมาย จนทำเอาแทบจะหายใจไม่ออก“สีหน้าของพี่สะใภ้สามแปลกมาก นางดูแปลก ๆ ตั้งแต่ที่อยู่ตรงภูเขาจำลองแล้ว ดู

“นี่มันยามใดแล้ว เหยี่ยนเย่ว์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเรื่องนี้มิได้ง่ายดายอย่างที่คิด” ตงฟางหลีขมวดคิ้วเป็นปมไปในทันที่เมื่อเห็นฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังพูดคุยหยอกล้อกับเจ้าสิบได้เขามิได้อยู่ในที่เกิดเหตุ ย่อมมิรู้ว่ามีเรื่องราวอันใดเกิดขึ้นบ้างอีกทั้งเสด็จพ่อให้ความสัมพันธ์กับสายใยพี่น้องยิ่งนัก ดังนั้นเรื่อง

“เสด็จพ่อ” ตงฟางหลีแทบไม่เคยเห็นฮ่องเต้กริ้วเช่นนี้ ลอบบ่นว่าแย่แล้วในใจ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและคุกเข่าลง “ขอเสด็จพ่อ โปรดทอดพระเนตรให้ชัดเจน เยี่ยนเย่ว์ถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ”“เจ้าเจ็ด เจ้าถอยออกไป” ฮ่องเต้เอ่ยอย่างเย็นชา“เสด็จพ่อ...”“ตงฟางหลี” ฉินเหยี่ยนเย่ว์คุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง ดึงแขนเ

“เราอนุญาต”ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด ฮ่องเต้จึงเอ่ยขึ้นเบา ๆ“ขอบพระทัยเสด็จพ่อเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก้าวแรกนับว่านางชนะเดิมพันนางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วลุกขึ้นยืนครั้นพระสนมซูเห็นว่านางยืนขึ้น ก็ชี้นิ้วไปที่นางด้วยสีหน้าเปลี่ยนไปมาก “ผู้ใดให้เจ้ายืนขึ้น? ฉินเหยี่ยนเย่ว