Chapter 126 Kung kanina ay mabilis kong pinatakbo ang aking motor ngayon ay mas mabilis pa. Hindi ako dumaan sa highway kundi doon ako dumaan sa may makitid na daan. Ang makina ay sumigaw, isang guttural growl na nag-echo sa mabigat na damo na nagtatakip sa makipot na daan. Ang alikabok ay umangat sa isang kulay-kayumangging ulap sa likuran ko, nagpapalabo sa paunti nang nawawalang liwanag ng naglalaho nang araw. Ang aking puso ay kumakabog sa aking dibdib, isang agitadong ritmo na katulad ng agitadong tibok ng makina. Ito ay hindi ang karaniwang ruta. Ang highway, na may kanyang tuwid na linya at inaasahang daloy, ay isang lugar para sa katahimikan, para sa pagninilay-nilay. Ngunit ang landas na ito, ito ay isang hayop ng ibang lahi. Kumikurba at kumikilos ito, isang labirinto ng mga lumalagablab na halaman at naglalaho nang aspalto, isang patunay sa walang tigil na pagtakbo ng panahon. Ito ay isang landas para sa mga desperado, para sa mga walang ibang pagpipilian kundi ang mag
Read more