All Chapters of MY TWINS: Chapter 141 - Chapter 150

Chapter 140 LUMIPAS ang mga araw, buwan at taon ay natanggap ako ang isang mensahe galing sa pamilya ni Xenna. Ang mensahe ay naglalaman ng mga larawan ng aming anak, laking tuwa ko dahil hindi lang isa kundi tatlo ang naging anak namin na kinawayan ko ng lubusan lalo na't nagiging malusog at masigla ang mga ito. Ang aking puso ay nag-init sa pagmamahal, sa pag-asa na makikita silang tatlo ng personal. Sa mensahe, sinabi ng pamilya ni Xenna na nagpapasalamat sila sa aking pag-aalaga kay Xenna. Pinapaliwanag nila sa akin kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa sila bumalik. Nagkaroon pala ng temporary amnesya si Xenna kaya hanggang ngayon ay hindi pa sila nakabalik sa Pinas. Sa sandaling iyon, nagpasya ako. Hindi ko maaaring hayaang mawala sa akin ang aking pag-asa. Hindi ko maaaring hayaang mawala ang aking pagmamahal kay Xenna at sa aming tatlong mga anak. "Maghihintay ako!" yang ang bigkas ko sa akin sarili. "Maghihintay ako ng araw na makikita ko ulit silang apat, na

Chapter 142 Xenna POV Ligid sa kaalaman ni Marcos ay bumalik na ang aking alaala ngunit hindi ko ito sinabi. Kaya kami bumalik dahil may banta sa kanyang buhay at ngayon ay andito kami sa bahay ng nais pumatay sa kanya, ang kanyang matalik na kaibigan. Habang nagkakasiyahan sila, pasimple kong nilagyan ng maliit na camera ang bawat sulok nito. Hindi ako takot na isama ang tatlo naming anak na 3 years old dahil andyan sina Mommy at Daddy, laging nakabantay sa amin. Flashback "Ano 'to, Mom, Dad?" tanong ko sa kanilang dalawa. "Yan ang last misyon mo, Xenna," sagot ni Mommy. "Basahin mo ang detalye," bigkas ni Dad. Kaya agad ko iyong binasa. "Rolando Tolentino, kababatang kapatid ni Marcos Gonzalez. Isang drug dealer at nais patayin ang kanyang matalik na kaibigan dahil sa pagkawala ng kakambal ni Bea," yun ang nabasa ko sa impormasyon. "At siya rin ang dahilan kung bakit nawawala ka sa iyong sarili kapag nakita mo ang iyong dugo, Xenna. Ang taong nais kang patayin noong bata ka

Chapter 144 Tinawagan ko ang isa kong kasamahan, isang pulis, upang dakpin si Rolando. Saka ako tuluyang umalis upang pagplanuhan namin ng aking ina kung anong dapat gawin dahil ang aking ina ang bihasa sa ganitong pagplano dahil isa siyang assassin na mas kilalang Agent C. Pagdating ko sa aming mansyon, agad kong hinanap si Mommy. Nasa kanyang lihim na silid siya, nag-aaral ng mga mapa at plano. Tumigil siya at tumingin sa akin nang makita niya akong pumasok. "Mommy, kailangan ko ang tulong mo," sabi ko, dala ang mga dokumentong nakuha ko mula kay Rolando. "May mas malaking panganib na paparating. Ang pangalan ng organisasyon ay Umbra," sabi ko. Agad niyang kinuha ang mga dokumento at sinuri ito. "Umbra... matagal ko nang narinig ang pangalan na ito," sabi niya, puno ng pag-aalala. "Kung totoo ang sinasabi ni Rolando, kailangan nating maging handa. Hindi biro ang kalaban na ito," dagdag nitong sabi. "Anong dapat nating gawin, Mommy?" tanong ko, umaasang may plano siya.

Chapter 146 "Kailangan makasiguro tayo na ligtas ang iyong pamilya. Kailangan nating kunin ang lahat na maaaring ikapahamak ninyo," sabi ni Tita Sky, ang boses niya'y puno ng seryosong determinasyon. "Tama ka, Agent Black!" sagot ni Tita P, ang tono niya'y walang bahid ng pag-aalinlangan. Sumang-ayon ang lahat, pati si Mommy, kaya agad naming hinalungkat ang paligid. Kinuha namin ang lahat ng maaaring magdulot ng panganib—mga dokumento, armas, at iba pang kagamitan ng mga kalaban. Pagkatapos naming makuha ang lahat, agad inutos ni Tita Sky na tamnan ng bomba ang paligid. "Tiyakin niyong walang makakalabas dito nang buhay," utos niya, ang mga mata'y nagliliyab sa panganib. "Masusunod, Agent Black," sagot ni Agent T, habang sinisimulan ang pag-set up ng mga bomba. Habang abala kami sa paglalagay ng mga eksplosibo, naramdaman ko ang tensyon bawat galaw namin. Alam kong kailangan naming gawin ito upang matiyak ang kaligtasan ng lahat, ngunit hindi ko maiwasang maramdaman ang pangani

Chapter 148 "Assassin? Paano ninyo nagagawa ang mga ganitong bagay?" tanong niya, halatang hindi makapaniwala sa kanyang narinig. "May mga bagay na kailangang gawin para sa ikabubuti ng nakararami," sagot ko, ang boses ko'y puno ng seryosong determinasyon. "Hindi lahat ng tao ay kayang intindihin ang aming misyon, pero ito ang realidad ng aming mundo." "Ngunit paano kayo nakakatulog sa gabi, alam ang mga buhay na kinuha ninyo?" tanong niya, ang kanyang boses ay nanginginig. "Ang bawat misyon ay may dahilan. Ang bawat target ay may kasalanan na dapat pagbayaran," sagot ko, tinitingnan siya ng diretso sa mata. "Hindi ito madali, pero ito ang aming sinumpaang tungkulin," pagpapaliwanag ko dito. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, pero alam kong kailangan niyang marinig ang katotohanan. "Kung hindi kami kikilos, mas maraming inosenteng buhay ang mawawala. Kami ang mga anino na naglilinis ng kasamaan sa mundong ito," dagdag ko, ang boses ko'y malamig at puno ng seryos