Chapter 144 Tinawagan ko ang isa kong kasamahan, isang pulis, upang dakpin si Rolando. Saka ako tuluyang umalis upang pagplanuhan namin ng aking ina kung anong dapat gawin dahil ang aking ina ang bihasa sa ganitong pagplano dahil isa siyang assassin na mas kilalang Agent C. Pagdating ko sa aming mansyon, agad kong hinanap si Mommy. Nasa kanyang lihim na silid siya, nag-aaral ng mga mapa at plano. Tumigil siya at tumingin sa akin nang makita niya akong pumasok. "Mommy, kailangan ko ang tulong mo," sabi ko, dala ang mga dokumentong nakuha ko mula kay Rolando. "May mas malaking panganib na paparating. Ang pangalan ng organisasyon ay Umbra," sabi ko. Agad niyang kinuha ang mga dokumento at sinuri ito. "Umbra... matagal ko nang narinig ang pangalan na ito," sabi niya, puno ng pag-aalala. "Kung totoo ang sinasabi ni Rolando, kailangan nating maging handa. Hindi biro ang kalaban na ito," dagdag nitong sabi. "Anong dapat nating gawin, Mommy?" tanong ko, umaasang may plano siya.
Chapter 145 Agad akong bumaling upang bigyan ng malakas na suntok ang kalabang sumugod sa akin. Nakipagsabayan ako tulad ng aking ina at mga kasamahan niya. Lahat ng tinuro nila sa akin, lalo na ni Tita Sky, ay aking nagamit. Bilang isang assassin at anak ng dating assassin, naging bihasa ako sa pakikipaglaban. Hanggang nakita kong dumukot ng espada ang kalaban kaya tanging ilag lang ang aking ginawa. "Enna, salo!" sigaw ni Tita Sky saka initsa ang isang espada. Doon ko lang napansin na lahat ng kalaban ay may hawak na espada. Agad kong sinalo ang espada na initsa ni Tita Sky. Ramdam ko ang bigat nito sa aking kamay, ngunit alam kong kailangan kong gamitin ito upang protektahan ang aking sarili at ang mga kasama ko. "Focus, Xenna. Huwag kang magpapatalo," bulong ko sa sarili ko, habang humihinga ng malalim. Sumugod muli ang mga kalaban, ang kanilang mga espada'y kumikislap sa liwanag ng silid. "Huwag kayong magpapatalo! Laban lang!" sigaw ni Tita Sky, habang patuloy na nakikipa
Chapter 146 "Kailangan makasiguro tayo na ligtas ang iyong pamilya. Kailangan nating kunin ang lahat na maaaring ikapahamak ninyo," sabi ni Tita Sky, ang boses niya'y puno ng seryosong determinasyon. "Tama ka, Agent Black!" sagot ni Tita P, ang tono niya'y walang bahid ng pag-aalinlangan. Sumang-ayon ang lahat, pati si Mommy, kaya agad naming hinalungkat ang paligid. Kinuha namin ang lahat ng maaaring magdulot ng panganib—mga dokumento, armas, at iba pang kagamitan ng mga kalaban. Pagkatapos naming makuha ang lahat, agad inutos ni Tita Sky na tamnan ng bomba ang paligid. "Tiyakin niyong walang makakalabas dito nang buhay," utos niya, ang mga mata'y nagliliyab sa panganib. "Masusunod, Agent Black," sagot ni Agent T, habang sinisimulan ang pag-set up ng mga bomba. Habang abala kami sa paglalagay ng mga eksplosibo, naramdaman ko ang tensyon bawat galaw namin. Alam kong kailangan naming gawin ito upang matiyak ang kaligtasan ng lahat, ngunit hindi ko maiwasang maramdaman ang pangani
Chapter 147 Hanggang makarating kami sa mansyon kung saan iniwan ko si Marcos na walang kamalay-malay sa nangyari dahil pinatulog ko ito gamit ang gamot. Dahil sa tagumpay ng aming operasyon at sa tulong ng mga kasamahan ni Mommy—sina Agent A, T, R, at P—naging payapa ang aking kalooban. Sa pamumuno ni Tita Sky o Agent Black, naging maayos ang lahat at wala nang banta sa buhay ni Marcos. Pagpasok namin sa mansyon, agad kong tinungo ang kwarto kung saan natutulog si Marcos. Tahimik siyang nakahiga, walang kamalay-malay sa mga nangyari sa labas. Umupo ako sa tabi ng kanyang kama at hinaplos ang kanyang buhok. "Xenna, kailangan nating mag-usap tungkol sa susunod nating gawin," sabi ni Tita Sky, habang pumasok sa kwarto. "Oo, Tita. Ano ang plano natin?" tanong ko, habang tinitignan siya. "Kailangan nating tiyakin na walang natitirang banta. Kailangan nating alamin kung may iba pang grupo na maaaring magtangkang gumanti," sagot ni Tita Sky, ang boses niya'y seryoso. "Handa ak
Chapter 148 "Assassin? Paano ninyo nagagawa ang mga ganitong bagay?" tanong niya, halatang hindi makapaniwala sa kanyang narinig. "May mga bagay na kailangang gawin para sa ikabubuti ng nakararami," sagot ko, ang boses ko'y puno ng seryosong determinasyon. "Hindi lahat ng tao ay kayang intindihin ang aming misyon, pero ito ang realidad ng aming mundo." "Ngunit paano kayo nakakatulog sa gabi, alam ang mga buhay na kinuha ninyo?" tanong niya, ang kanyang boses ay nanginginig. "Ang bawat misyon ay may dahilan. Ang bawat target ay may kasalanan na dapat pagbayaran," sagot ko, tinitingnan siya ng diretso sa mata. "Hindi ito madali, pero ito ang aming sinumpaang tungkulin," pagpapaliwanag ko dito. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, pero alam kong kailangan niyang marinig ang katotohanan. "Kung hindi kami kikilos, mas maraming inosenteng buhay ang mawawala. Kami ang mga anino na naglilinis ng kasamaan sa mundong ito," dagdag ko, ang boses ko'y malamig at puno ng seryos
Chapter 149 Lumipas ang mga araw at buwan qy naging tahimik na ang aming paligid. Wala ng banta sa buhay namin lalo na kay Marcos. Naging masaya kaming lahat lalo na ng tuluyan na nag pakilala si Shadow da kanyang kapatid. Kaya ngayon ang araw ng aming pag-iisang dibdib. Napailing na lang ako sa aking kasal dahil sa kalukuhan ng aking kasamahan. Halos mga bisita namin ay napalunok sa kanilang nakita at bakas sa kanilang mata ang takot habang nakatingin sa aming decoration. Sino ba namang hindi matatakot na dapat ang decoration ay mga bulaklak at puting tila kanilang susuotin at ang aming lalakaran ay dapat red carpet. Ngunit iba ang kanilang inilagay, dapat bulaklak ay naging bala ng machine gun, dapat na puting tila ay itim ang damit sinuot ng abay pati ang aming nilalakaran ay itim din. Ang aking mga bridesmaid ay nakabalangkas mukha tanging mata at labi lang ang makikita.Ang mga bisita ay nagbulungan, hindi makapaniwala sa kanilang nakikita. Ang bawat hakbang ko ay tila m
Chapter 150Agad akong napabuntong-hininga. Dahil sa kagagawan ng aking kambal, hindi na nakatiis ang aking kaibigan kaya ito nilayasan.Agad kong binuksan ang laman ng sobre. Pagkakita ko, agad lumaki ang aking mga mata dahil isang buwan kaming mag-hohoneymoon sa Hawaii."OMG, one month honeymoon to Hawaii!" bigla kong bigkas.Agad namang napatingin sina Mommy, Daddy, Red, at Blue sa aking sinabi. Ganoon din si Marcos.Bakas sa aming mga mata ang pagkagulat dahil hindi biro ang ibinigay ng aking kambal sa aming honeymoon ni Marcos."Hindi biro ang halagang inilaan sa honeymoon mo, Enna!" wika ni Mommy, ang kanyang mga mata'y puno ng pagtataka."Oo nga, anak," dagdag ni Daddy. "Napaka-generous ng kambal mo.""Grabe, Enna! Hawaii for one month? Ang saya niyan!" sabi ni Red na may ngiti sa kanyang labi."Talagang pinaghandaan nila ito," sabi ni Blue habang tinitingnan ang mga detalye ng aming trip.Lumapit si Marcos at hinawakan ang aking kamay. "Enna, napakapalad natin. Ang ganda ng re
Chapter 151Lumipas ang mga nagdaang buwan, ngayon ay nagdadalang-tao na rin ako. Kung anu-anong mga pagkain ang pinaglilihian ko na kakaiba. Anim na buwan na akong buntis pero hanggang ngayon ay naglilihi pa rin ako."Marcos, bili mo ako ng strawberry na blue," sigaw ko dito.Nagmamadaling pumasok si Marcos sa kwarto, ang kanyang mukha ay puno ng pagtataka at pag-aalala. "Strawberry na blue? Enna, sigurado ka ba?""Oo, Marcos! Pakiramdam ko talaga kailangan ko ng blue na strawberry," sagot ko habang hinahaplos ang aking tiyan.Napakamot ng ulo si Marcos, ngunit alam kong gagawin niya ang lahat para mapaligaya ako. "Sige, hahanap ako ng paraan," sabi niya habang lumalabas ng kwarto.Habang naghihintay, naramdaman ko ang mga sipa ng aming baby. "Mukhang excited na rin siya," bulong ko habang nakangiti.Makalipas ang ilang oras, bumalik si Marcos na may dalang basket ng mga prutas. "Enna, wala akong mahanap na blue na strawberry, pero may dala akong iba't ibang prutas na pwedeng magustu
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s