Lahat ng Kabanata ng Mr. Arrogant (Series 3: Drake Sanchez): Kabanata 111 - Kabanata 120

"Mommy!" Masaya siyang sinalubong ni Blake sa may pinto. Inilalocked niya iyon mula sa labas. "Wow, mukhang bagong ligo ang baby ko ah, paamoy nga.." hinalik halikan niya ang bata. Ang emosyon ni Blake ay dala marahil ng mga gamot na ibinibigay niya dito. Madaling naka adopt ang bata sa kanilang sitwasyon. "Nasaan si daddy?" Tanong niya dito. "Nasa loob po, nagagalit siya kasi hindi ko daw makaalis ang kadena niya," malungkot na sabi nito. "May sakit kasi ang daddy mo, kaya ganun, halika, puntahan natin siya," sinilip niya ito mula sa pinto. Salubong ang kilay ni Drake, subalit ng makita siya, biglang nagliwanag ang mukha nito. 'Jhoanna, buti andito ka na. Alisin mo na ang kadena sa aking paa, at nais kong maglakad lakad sa loob ng bahay. Nananakit na ang aking katawan dito." Sabi nito sa kanya. Nakatingin si Jhoanna kay Drake na tila nagbabago ng ugali mula sa pagkakagalit tungo sa pagpapakita ng pag-asam sa kanya. Sa kanyang mga mata, malinaw ang pagnanais na maalis ang kade

Parang nararamdaman ni Jhoanna na may mga taong paparating sa kanilang kinaroroonan. Nagcheck siya ng CCTV, at nakitang may mga naglalakad sa may ilog.Agad niyang ginising sina Drake at Blake.Nagising sina Drake at Blake sa pagkakagising ni Jhoanna. Ang pagmamadali sa kanyang boses at ang matinding pag-aalala sa kanyang mga mata ay nagbigay sa kanila ng agarang pang-unawa sa kalagayan nila. "Bakit?" tanong ni Drake, halatang naguguluhan pa. Ang kanyang mata ay kumikislap mula sa pag-aantok, ngunit mabilis niyang tinanggap ang sitwasyon nang makita ang pagkabahala sa mukha ni Jhoanna."May mga masasamang loob na papalapit dito," sabi ni Jhoanna, sabik na ibinuhat si Blake na nagising sa biglaang pagkilos. "Kailangan nating umalis agad bago pa sila makarating."Ang mga boses at tunog mula sa labas ay nagiging mas malinaw, at ang pakiramdam ng pangungulit sa kanilang paligid ay nagpapabilis sa puso ni Jhoanna. Walang oras para sa pag-aalinlangan. Sinimulan nilang magmadali palabas ng

"Bilisan mo,"tawag ni Jhoanna kay Drake, "baka maabutan nila tayo," nakarating sila sa pinagtataguan ng kanyang kotse. Agad niyang isinakay doon si Blake. "Saan ba tayo pupunta?" tanong ni Drake sa kanya. "Hinahabol na tayo ng masasamang loob, gusto mo bang patayin nila tayo?" sagot niya dito. Baka maabutan pa sila nina Justine. Siguradong hindi siya patatawarin ng mga ito sa mga naging kasalanan niya.Nagmadali si Jhoanna sa pagmamaneho habang si Drake ay abala sa pagtingin sa paligid. Nagmamadali silang umalis sa pinagtataguan ng kotse ni Jhoanna upang makaiwas sa mga taong maaaring maghahanap sa kanila. Ang pag-aalala sa kanilang mga mukha ay hindi maikakaila, lalo na’t alam nilang hindi maganda ang kanilang sitwasyon."Huwag kang mag-alala, Drake. Alam kong wala tayong oras para magpahinga, pero kailangan nating makarating sa ligtas na lugar bago pa tayo maabutan."Nangunot ang noo ni Drake "Pero saan tayo pupunta? Hindi ko alam kung saan ang ligtas na lugar na sinasabi mo.""M

"Dagdagan ko kaya ang dosage ng kanyang gamot? Mukhang may mga alaala siyang bumabalik, hindi iyon maaari!" Sabi ni Jhoanna sa sarili, "kailangang manatili lang siya sa piling ko habang buhay!" Tiningnan niya ang hagdang inakyatan ni Drake. "Mommy," hinila ni Blake ang kanyang damit, "nagugutom na po ako." "Sige baby, kainin mo muna ang mga biscuits na binigay ko sayo. Magluluto muna ako," iniwan niya ang bata sa gilid ng lawa. Nagtungo siya sa likod ng sasakyan at kinuha ang butane. Naghanap siya ng maaaring lutuin. Kung matatagpuan sila nina Justine, aagawin ulit nito si Drake, at ipapakulong siya dahil sa pagkidnap niya sa anak nitong si Blake. Bakit kasi hindi niya pa napatay ang babaeng iyon habang nasa puntod ng kaibigan nitong si Trina! Habang pinipiga ni Jhoanna ang hawakan ng butane, hindi niya mapigilan ang panginginig ng kanyang mga kamay. Naghahalo ang galit at takot sa kanyang isip. Kung mababalikan niya lang sana ang mga sandaling iyon, matagal na sanang tapos ang

Nagmamadaling binuhat ni Jhoanna si Blake, ang maliit na katawan ng bata ay nanginginig sa lamig. Habang naglalakad siya patungo sa kotse, hinahabol niya ang kanyang hininga, kinakabahan at takot na baka may mangyari pang mas masama. Sa pagdating sa kotse, agad niyang binuksan ang pintuan at inilapag ang bata sa loob. Kumuha siya ng towel mula sa kanilang mga gamit at agad na hinubaran si Blake ng kanyang basang damit. Maingat niyang pinunasan ang buong katawan ng anak, sinisikap na mawala ang lamig na bumabalot dito. “Okay lang, Blake. Mommy’s here. Safe ka na,” bulong niya habang patuloy ang pagpunas, pilit na pinapalakas ang loob ng bata kahit siya mismo ay takot na takot. Nang matapos niyang balutin si Blake sa makapal na tuwalya, niyakap niya ito nang mahigpit, parang ayaw na niyang pakawalan. Ramdam niya ang mabibilis na tibok ng puso ng bata laban sa dibdib niya, at unti-unti niyang naramdaman ang init na bumabalik sa katawan ng anak. Nilingon niya si Drake, na nanatili sa d