All Chapters of Mr. Arrogant (Series 3: Drake Sanchez): Chapter 131 - Chapter 140

"Shit!!" inis kong sigaw. Wala na doon ang mga hinahanap namin. Mabilis ng nakatakas ang mga iyon. "Mabilis talaga si Jhoanna. Nakita kasi niya ang drone. Bakit parang okay sila ni Blake at Drake?" napapaisip si Cris, "anong nangyayari?" "Maaaring may gamot na ipinainom o itinurok si Jhoanna sa mga iyon, kaya Ganon na lang sila sumunod sa babaeng iyon," sabi ni Luis. "Hindi maaari!" iyak ako ng iyak. napaupo ako sa lupa, nakasalampak. "Anak ko!!" "Justine," umiiyak si tita Leona na niyakap ako, "matatagpuan din natin sila, wag kang mag alala." "Hindi ko alam tita, kung anong ginawa ko at ginaganito ako ni Jhoanna," panay ang kanyang hikbi, 'anong naging kasalanan ko?" "Marahil, natakot siya sa iyong presensiya, lalo na, ng paglaanan ka na ng oras ni Drake, wika ni DEvon,"tito Frank, nabanggit niyo na hindi pa nakakatulog sa bahay niyo si Jhoanna?" "Oo, may kwarto kasi doon na tanging kay Justine nakalaan. Lahat ng gamit niya ay naroroon. Isa pa, ayoko sa babaeng iyon, no

"Dumating na pala ang may ari ng kubong ito," tinig iyon ng isang babae, "humanap na lang tayo ng ibang Kubo." "Sige, doon na lang tayo sa nakita ko sa kabilang bahagi, malapit iyon sa falls, kahit umuungol ka ng malakas, walang makakarinig," tudyo ng lalaki sa kausap na babae. At ang mga mahaharot na ito ay pagala gala pa kahit gabi na. Naiinis akong bumalik sa aking pagkakasandal sa sulok. Maaari naman akong makaidlip. Ang mahalaga, ay maramdaman ko kung may paparating. Naririnig ko na ang tilaok ng manok. Hindi ko alam, na may mga manok na Tandang pala sa paligid. Sunod sunod na iyong nanggising, Kasabay ang pagdaan ng dalawang malalanding nilalang buhat kagabi. Nagsalang ako ng sinabing, at nagluto ng tuyo at itlog. Matapos iyon ay naghain na ako, at ginising ang aking mga kasama na mahimbing pang natutulog. “Drake, Blake, gising na kayo,” bulong ko habang marahan kong inaalog si Blake. Dahan-dahan ding dumilat si Drake, nagkakamot ng mata, habang si Blake ay bumangon at n

Parang masukal ang aking dinadaanang lugar, subalit ang aking mga paa, ay hindi sumasayad sa lupa. Nakalutang lang ako sa kawalan habang binabaybay ang naturang daanan. May mga tinig na tumatawag sa akin. Iba ibang boses iyon, may babae at lalaki. Parang mga nag uusap usap. Iminulat ko ang aking mga mata, mga nakaputing tao ang aking nakikita. "Nasaan ako?" mahina kong tanong, "a-anong ginagawa ko dito?" "Good morning, sir... tatawagin ko lang sina doc," sabi ng babaeng nakaputi, mabilis na lumabas ng silid. Naguguluhan pa rin ako, pilit na inaalala kung nasaan ako at bakit ako narito. Pumikit ako, pinilit kong kabisahin ang paligid, pero ang aking isipan ay tila naglalakad sa makapal na ulap. Maya-maya, narinig ko ang mga yabag na nagmamadali, tila nag-uunahan patungo sa aking kinaroroonan. Bumilis ang tibok ng puso ko, puno ng kaba at katanungan. Mula sa mga bintana, nakita ko ang mga anino ng mga taong papalapit. Naramdaman kong tila may lumulutang na takot sa hangin, pa

"Drake? Drake?" nararamdaman ko ang mga tampal sa aking mga pisngi. Tinig iyon ng isang babae, "kuya Luis.. okay lang kaya siya?" May humawak sa aking pulso, "oo, buhay naman siya, marahil nahihilo siya dahil sa malakas ma tama sa kanyang ulo ng kahoy na ito." "Yes tito. Opo ,si kuya Drake nga itong nakita namin. Wala siyang malay pero buhay siya. Ang bata? wala po dito." Ibinukas ko ang aking mata. Bumungad sa akin ang malaanghel na mukha ng isang babae. Napakagamda niyang talaga! "Drake?" muli niyang tawag sa aking pangalan. Ang kanyang tinig ay nag aalala, nalulungkot. "Si-sino ka?" nasambit ng aking bibig. Nagkatinginan ang mga naroroon, bago pa siya sumagot. "Ako si Justine.." nangunot ang aking noo sa narinig. Di yatat ito ang Justine na nakikita ko kay Jhoanna. Ang ina ng aking anak... "Justine." hinawakan ko ang kanyang pisngi. "Nasaan ang anak natin?" Taning niya sa akin, "si Blake?" "Dinala siya ni Jhoanna.." nagpilit akong bumangon. "Nahihibang na siya

Habang pinagmamasdan ko si Blake na mahimbing na natutulog, hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Napakaamo ng kanyang mukha, tila ba walang kamuwang-muwang sa lahat ng gulong nagaganap sa aming paligid. Ang liit ng kanyang katawan, halos magkasya sa upuan ng sasakyan. Napakasimple ng kanyang mundo, walang iniintinding problema, walang iniisip na hinanakit. Sinulyapan ko ang gauge ng gas, kaunting-kaunti na lang. Malapit na itong maubos, at hindi ko alam kung saan kami tutuloy pagkatapos. Wala na akong ibang plano kundi manatili rito, sa loob ng sasakyan na tila ba nagsisilbing tanggulan namin mula sa magulong mundong ito. Pero gaano pa katagal? Hanggang kailan ko kakayanin? Iniisip ko si Justine. Puno ng galit at hinanakit ang puso ko. Sa tuwing naiisip ko siya, parang apoy na gustong lumabas mula sa aking dibdib. Siya ang dahilan kung bakit nagkaganito ang lahat. Siya ang pumasok sa buhay namin ni Drake, ang sumira sa lahat ng plano, sa lahat ng pangarap. Isang nakakapason