All Chapters of The Billionaire Conquer My Heart [Book lll]: Chapter 61 - Chapter 70

“Mom, are you sure that you don’t want to go with us?” Naglalambing na tanong ni Patricia sa kanyang ina, lumapit siya dito at humalik sa pisngi nito. “Pasensya ka na Iha, alam mo namang busy kami ng daddy mo dahil sa bagong kumpanya natin. Sinisimulan na kasi ang project na ‘to kaya hindi namin ito magawang iwan. Alam mo naman kung ilang milyon ang inilaan ko sa proyektong ito.” Ani ni Esmeralda na hindi man lang nilingon ang anak at nanatiling nakatutok ang mga mata nito sa screen ng kanyang laptop. Maging ang kanyang ama ay abala din sa sarili nitong laptop, isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ni Patricia bago malungkot na ngumiti. “Don’t worry, Mom, kapag isa ako sa napili ng mga bigating sponsor ay ilalaan ko sa kumpanya ang kikitain ko dito upang mas lumago pa ang ating mga negosyo. Dahil sa tinuran ng kanyang anak ay nakangiti na hinarap ito ni Esmeralda. “Galingan mo anak, dahil para sayo din naman ang lahat ng pagsusumikap namin ng daddy mo.” Humalik na si Patri

“That’s my girl.” -Alexander “Wow! Hindi ba’t ang ibig sabihin ng pregnant eh buntis?” “Oh, come on, don’t fool us. Oh, sorry, nakalimutan ko na taga bundok ka nga pala, kaya I’m sure hindi mo nauunawaan ang salitang english.”- Patricia “Hindi ako makakapayag na ang isang mangmang na katulad mo ang magpapakasasâ sa yaman ng pamilya ko.”- Esmeralda “I can’t believe this, sa isang iglap ay nagawa kaming pabagsakin ng inosenteng mukha na ‘to?” -Alexander Ilan lamang ito sa mga alaalang tumatak sa utak ko na nagdudulot ng matinding kasawian sa puso ko. Kung noong una ay hindi ko lubos na nauunawaan ang mga salitang ibinabato nila sa akin ngayon ay malinaw pa sa sikat ng araw ang lahat ng mga pang-aalipusta nila sa pagkatao ko. Wala akong kaalam-alam na harapan na pala nila akong dinudurog dahil sa pagiging mangmang ko. “Of course, Alexander, ang mangmang at illiterate na ito na may inosenteng mukha ang siyang dudurog sa inyo.” Anya ng isang mapanganib na tinig mula sa aking

Pagkatapos na isarado ni Mr. Jones ang zipper ng kanyang pantalon ay tinalikuran na nito ang nakahubad na si Patricia. Sinubukang makatayo ng dalaga kahit na alumpihit na ang kanyang pakiramdam. Para siyang binugbog dahil masakit ang kanyang buong katawan, hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na ganito kalibog ang lalaking ito. Ngunit, imbes na magalit ay isang matamis na ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi. “He’s right, sa oras na matikman ko ang malaki niyang kargada ay siguradong hahanap-hanapin ko ito.” Anya ng malanding tinig mula sa isipan ni Patricia. Hubo’t-hubad na bumangon siya at walang pakialam na tumayo, ngunit nagtaka siya kung bakit naudlot ang paglabas si Mr. Jones sa pintuan. Bukas naman ang pinto ngunit nanatili lang ito sa kanyang kinatatayuan habang hawak pa rin ng kamay nito ang doorknob. Ang mga tanong sa isip ni Patricia ay nabigyan ng kasagutan ng humakbang paatras si Mr. Jones at siya namang pag-abante ni Samantha papasok sa loob ng silid. Ang

“Anong ibig mong sabihin?” Matigas na tanong ni Esmeralda na nanatiling nakatayo sa harap ng kanyang anak. “Malakas ang hinala namin na siya ang nasa likod ng lahat kaya umatras ang mga sponsor ko, Mommy, maging ang pagkakaudlot ng mga project ko sa Paris.” Nanggagalaiti na sagot ni Patricia, nagngangalit ang mga bagâng nito habang mahigpit na nakakuyom ang kanyang mga kamay. Natigilan ang lahat maliban kay Alexander na tila walang pakialam sa kanyang mga naririnig at patuloy lang ito sa pagsubo.“Paano kayo natalo ng isang taga bundok?” Hindi makapaniwala na tanong ni Esmeralda na kulang na lang ay batukan nito ang dalawa sa kanyang harapan. Tumiǐm ang mga bagâbg ni Alexander dahil sa kanyang narinig. Bigla namang humalakhak si Gracia kaya nabaling sa kanya ang matalim na tingin ni Esmeralda, dahil para sa kanila ay isa itong klase ng insulto. “Ops, sorry, hindi ko lang kasi mapigilan ang tumawa dahil naiimagined ko pa lang ang itsura ni Zanella na siyang tumalo sa inyong dalawa ay t

“Zanella, where are you? Bakit tinakasan mo ang mga nagbabantay sayo!?” Nag-aalala na tanong sa akin ni Mommy mula sa kabilang linya. Sinadya ko talagang takasan ang aking mga bodyguard at mag-isa na pumunta sa party. Hindi ko kasi magagawa ang mga plano ko kung may nakabantay sa bawat kilos ko. I’m sure, na wala namang mangyayaring masama sa akin dahil nasa paligid lang si Mr. James. At hindi lingid sa kaalaman ng lahat ay suportado ni tito Clinton ang lahat ng mga hakbang ko. Tulad nang ipinangako nito sa akin noon ay nasa likuran ko lang siya, nakaalalay. Gamit ang talino nito ay walang nakakaalam ni isa man sa mga Aragon na si Tito Clinton ang humaharang sa mga dokumento ng magkapatid na Aragon upang hindi magalaw ng mga ito ang lahat ng ari-arian na nasa ilalim ng pangalan ko. “Mom, don’t worry, I’m on the way now, just a few minutes ay nandyan na ako.” Malambing kong sagot upang mapanatag ang loob nito. “Next time, huwag mo ng uulitin ito, Zanella, papatayin mo ako sa nerbiyo