“Zanella, where are you? Bakit tinakasan mo ang mga nagbabantay sayo!?” Nag-aalala na tanong sa akin ni Mommy mula sa kabilang linya. Sinadya ko talagang takasan ang aking mga bodyguard at mag-isa na pumunta sa party. Hindi ko kasi magagawa ang mga plano ko kung may nakabantay sa bawat kilos ko. I’m sure, na wala namang mangyayaring masama sa akin dahil nasa paligid lang si Mr. James. At hindi lingid sa kaalaman ng lahat ay suportado ni tito Clinton ang lahat ng mga hakbang ko. Tulad nang ipinangako nito sa akin noon ay nasa likuran ko lang siya, nakaalalay. Gamit ang talino nito ay walang nakakaalam ni isa man sa mga Aragon na si Tito Clinton ang humaharang sa mga dokumento ng magkapatid na Aragon upang hindi magalaw ng mga ito ang lahat ng ari-arian na nasa ilalim ng pangalan ko. “Mom, don’t worry, I’m on the way now, just a few minutes ay nandyan na ako.” Malambing kong sagot upang mapanatag ang loob nito. “Next time, huwag mo ng uulitin ito, Zanella, papatayin mo ako sa nerbiyo
Maingat na pumihit paharap sa kanyang likuran si Gracia at halos matuyuan siya ng dugo ng sumalubong sa kanyang paningin ang madilim na mukha ng mag-asawang Smith. Nahagip ng kanyang tingin ang mukha ng kapatid niyang si Esmeralda at tulad niya ay parang pinagsakluban ng langit at lupa ang reaksyon nito habang nakatitig sa matangkad na dalaga na nakatayo sa gitna. “Walang duda, siya nga si Zanella at patunay ang mga Agila sa balikat nito dahil alam nilang lahat na ito lang ang may kakayahang makipagkaibigan sa mga Agila. Namangha ang lahat ng masilayan nila ang awra ni Zanella, para itong isang diyosa na nakatayo sa kanilang harapan habang nakahapon ang dalawang Agila sa magkabilang balikat nito. Natulala si Alexander at matinding pananabik ang makikita sa kanyang mukha habang nakatitig sa maamong mukha ng kanyang asawa. Katulad ng kanyang inaasahan ay higit pa itong gumanda, tumangkad din ito at ang lahat ng parte ng kanyang katawan ay tila inukit ng isang magaling na manlililok dah
“A-Ate, ano ang gagawin natin ngayon?” Nakatulala sa kawalan na tanong ni Gracia. Ang mukha nito ay kababakasan mo ng matinding pagkatalo. Kasalukuyan silang nasa loob ng kanyang opisina sa Bazir hotel. “Bakit ako ang tatanungin mo? Di hamak na mas malaki ang problemang kinakaharap ko kesa sa’yo!” Matigas na sagot naman ni Esmeralda. Nang mga oras na ito ay tuliro ang kanyang utak at halos walang pumapasok na magandang ideya sa kanyang isipan dahil sa natuklasan nila tungkol sa pagkatao ni Zanella. “H-Hindi…” tila wala sa sarili na nasambit ni Esmeralda ng maalala ang kumpanya na kasalukuyang pinapagawa niya. Maya-maya ay nagulat ang lahat ng bigla itong umatungal ng iyak, ramdam mula sa kanyang pagtangis ang matinding pagkabigo. “Nag-aalala na lumapit si Patricia at kaagad na hinagod ang likod ng kanyang ina. “Mom?” “Ngayon ko nauunawaan kung bakit ganun kabilis na nagrelease ng pera ang mga Smith, at batid ko na si Zanella ang nasa likod ng lahat nang ito! Ang babaeng iyon!” N
Humimpil ang isang mamahaling sasakyan sa tapat ng Aragon Real Estate Company, habang napapagitnaanan ito ng dalawa pang sasakyan. Nahinto ang lahat ng tao sa paligid at nagtataka na hinintay kung sino ang sakay ng isang magarang sasakyan. Binuksan ng isang lalaki na nakasuot ng suit ang pintuan ng puting kotse, ilang sandali pa ay tumapak sa sementadong kalsada ang isang pares ng mamahalin na itim na sapatos na may tatlong pulgada ang taas. Isang magandang ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Zanella ng muli niyang nasilayan ang kumpanya ng mga Aragon. Taas-noo na naglakad siya patungo sa entrance ng kumpanya, ngunit, pagdating sa harap ng mga security ng kumpanya ay kusang huminto ang kanyang mga paa sa tapat ng isang security guard. Naalala niya ang mukha nito at marahil ay nakilala din siya ng security guard kaya nanlaki ang mga mata ng lalaki na tila hindi makapaniwala sa babae na nasa kanyang harapan. Ngunit ilang sandali pa ay isang magandang ngiti ang lumitaw sa mga labi nito b
“I’m sorry, Sweetheart.” Ito ang mga katagang narinig ko mula sa bibig ng aking asawa, ngunit ang paghingi ng tawad nito ay walang naging epekto sa akin. Nanatiling seryoso ang aking mukha habang nakatitig sa likurang bahagi nito. Umangat ang aking mga kamay at kinalas ang pagkakabuhol ng kurbata nito, sunod ay isa-isa kong tinanggal ang butones ng kanyang polo sa tapat ng dibdib nito. “Naalala ko pa noong mga panahon na tina-tanggal ko ang mga butones na ito pagkagaling mo ng trabaho.” Ani ko habang nakapaskil ang isang matamis na ngiti sa mga labi ko na parang akala mo ay inaalala ang isa sa pinakamasayang parte ng buhay ko. Sa isang iglap ay isa-isang lumitaw sa aking diwa ang mga alaala sa piling ng lalaking ito. “Because you're nothing, but a gold digger”- “Oh come on, Patricia don’t say that, alam mo namang illiterate si Zanella kaya iwasan mo ang mag-English. Hindi abot ng kanyang isipan ang mga sinasabi mo.”“Kapag ba pinirmahan ko ang papel na ‘yun ay hindi ka na ba magag
Natigil ang lahat ng katulong sa kanilang mga ginagawa dahil sa biglaang pagdating ng tatlong magarang sasakyan. Marahil ay nagtataka ang mga ito kung sino ang kanilang bisita. Nang humimpil ang aking kotse sa tapat ng mansion ng mga Aragon ay seryoso ang mukha na bumaba ako ng sasakyan. Kita ko kung paano lumaki ang mga mata ng mga kasambahay dahil sa matinding pagkagulat halos sabay pa ang mga ito na napasinghap. Binalewala ko ang presensya nila at mas pinagtuunan ang paligid ng mansion. Wala pa rin itong pinagbago ngunit sa patuloy na pag-ikot ng aking mga mata ay napako ito sa bahagi ng bakuran. Natigilan ako ng makita ko ang mga nagtataasang puno ng mga rosas na may dalawang klase ng kulay ang mga bulaklak, puti at pula. Imbes na maakit at matuwa sa mga naggagandahang mga bulaklak nito ay tila bumigat pa ang loob ko. Dahil ito ay nagpapaalala ng aking kainosentihan. Isang mapait na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko bago muling ibinaling ang atensyon ko sa malaking pintuan ng man
Natigil sa paghakbang ang mga paa ni Alexander sa gitna ng salas nang sumalubong sa kanya ang bagong ayos ng mansion. Nagtataka na inilibot nito ang mga mata at huminto ito sa mukha ng kanyang ina. “Iho, mabuti at dumating ka na, tingnan mo, hindi bat napakaaliwalas ng buong kabahayan?” Masayang turan ni Rosario halatang labis na natutuwa sa bagong disenyo ng buong salas. “Anong meron Mamâ?” Nagtataka na tanong ni Alexander ngunit naagaw ang atensyon niya sa kanyang tita Esmeralda na inaaway ang ilang bagong saltang katulong sa mansion. “Napaka tonta mo talaga! Sinong may sabi sayo na galawin mo ‘yan!?” Bulyaw ni Esmeralda na kulang na lang ay sabinutan nito ang pobreng katulong. “Madam, kung hindi mo titigilan ang paninigaw mo sa mga kasambahay ay mapipilitan ako na ipatapon ka sa labas.” Matigas na banta ni Mr. Santos habang matiim na nakatitig sa mukha ni Esmeralda. “Aba’t ang walang galang na ito! At sino ka sa palagay mo para ipatapon ako sa labas ng sarili kong pamamahay!?” Asi
PAK! Isang malakas na sampal ang lumapat sa kaliwang pisngi ni Alexander. Pagpasok pa lang nila sa loob ng silid ni Samantha ay ito kaagad ang natanggap niya mula rito. “Talagang balak mo kaming ipagpalit ng anak mo sa babaeng ‘yun?” Umiiyak na tanong ni Samantha kay Alexander, malakas ang tahip ng dibdib nito dala ng matinding galit habang ang mga mata nito ay hilam na sa luha.“Asawa ko si Zanella, Samantha, at alam mo ‘yan noon pa man!” Matigas na pahayag ni Alexander na wari moy kay hirap umintindi ng kanyang kausap. “At paano naman kami!? Ha? Wala na ba talaga kaming halaga s-sayo?” Umiiyak na tanong ni Samantha na bahagya pang pumiyok ang boses nito sa huling tinuran. Sa nakikita niya sa mukha ni Alexander ay batid niyang nahihirapan din ito sa sitwasyon. At kahit alam naman niya na mas matimbang si Zanella sa puso nito noon pa man ay umaasa pa rin siya na kahit konti ay magpakita sa kanya ng damdamin si Alexander dahil iyon na lang ang panghahawakan niya dito. Sandaling katah
TEASER“Alas tres ng hapon at katatapos lang ng huling klase ko. Kasalukuyan akong naglalakad sa gilid ng kalsada patungo sa sakayan ng jeep. Ngunit, hindi ko inaasahan ang biglaang pagsulpot ng isang puting kotse sa aking harapan kaya natigil ako sa paghakbang. Napaatras ang aking mga paa ng lumabas ang tatlong lalaki na pawang may mga baril na nakasuksôk sa kanilang mga baywang. “S-Sino kayo?” Nahintakutan kong tanong, ngunit, imbes na sumagot ay mabilis na lumapit sa akin ang mga ito. Tinangka kong tumakbo ngunit napakabilis ng mga pangyayari dahil hawak na nila ako sa magkabilang braso. Nalaglag ang mga libro ko at nagsabog ang mga ito sa lapag. “Bitawan ninyo ako!” Naiiyak kong sigaw habang pilit na nagpupumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak nila sa aking mga braso. Nagsimula na akong mag hysterical ng kaladkarin nila ako papasok sa loob ng sasakyan. “Tulong! Parang awa nyo na! Tulungan ninyo ako!” Halos mabasag na ang boses ko at kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko
Prenteng umupo si Mr. Smith sa isang swivel chair na nasa kabilang dulo ng mahabang lamesa habang ang mga tauhan niya ay nagkalat sa labas ng conference room. Tanging ang dalawang tauhan lang nito ang kanyang kasama sa loob ng silid. Tumitig sa mukha ni Alexander ang seryoso nitong mga mata at ilang sandali pa ay umangat ang sulok ng bibig ni Mr. Smith. “Tulad ng inaasahan ko, Aragon, let’s stop this, we know na walang patutunguhan ang lahat ng ito. Huwag na rin tayong maglokohan pa dito alam naman nating pareho kung ano ang totoong pakay mo sa anak ko.” Diretsahang pahayag ni Mr. Smith, kaya mahigpit na naikuyom ni Alexander ang kanyang mga kamay. Balewala na napako ang tingin ni Mr. Smith sa nakakuyom na kamay ng kanyang manugang. Iniisip niya na nanggagalaiti na ito sa galit dahil nabuko niya ang totoong hangarin nito. Nasaktan si Alexander sa mga salitang lumalabas sa bibig ng kanyang biyenan, dahil nasagi nito ang kanyang ego, para kay Alexander ay isa itong klase ng panghah
“Kalimutan mo na ang lalaking iyon, Zanella, hindi ka talaga minahal ng iyong asawa, pera lang ang habol niya sa’yo!” Matigas na pahayag ni Harris sa kanyang anak, labis na nasaktan si Zanella sa sinabi ng kanyang ama kaya hindi na maampat ang mga luha nito sa mata. “Mali ka, Dad, mahal ako ni Alexander! At batid ko na babalikan niya ako.” Matatag na sagot ni Zanella habang ang ina niyang si Zaharia ay masuyong hinagod ang likod ng kanyang anak. “Harris, tama na, pabayaan mo na ang anak mo na makasama ang kanyang asawa, lalo na at may anak na sila.” Naaawa na wika ni Zaharia, ngunit matigas ang kanyang asawa. “Hindi ko pwedeng pabayaan ang anak ko sa kamay ng mga kriminal na ‘yun, Zaharia! Hindi ko hahayaan na saktan pa nilang muli ni dulo ng daliri ng aking anak! Kung noong una pa lang ay nalaman ko na ang mga kalokohang ginawa nila sa anak ko ay baka matagal ko na silang inilibing ng buhay!” Umuusok sa galit na pahayag ni Harris, nanlaki ang mga mata ni Zanella dahil hindi niya
“Sir, hindi makatarungan ang ginawa sa aming mga manggagawa. Ilang dekada na akong empleyado ng kumpanyang ito pero simula ng mamatay si Sr. Smith ay nagsimula na ring bumagsak ang kumpanyang ito. Bigla na lang kaming sinisante ng walang dahilan. At ang masakit pa dun ay naghired sila ng mga bago ngunit ilang buwan lang ay tinanggal din sila sa trabaho. Maayos kaming nagtatrabaho pero para kaming mga basura na basta na lang itinapon na parang akala mo ay mga walang pakinabang.” Naluluha sa galit na pahayag ng matandang lalaki na siyang namumuno sa kanilang grupo. Maging ang tatlo pa nitong mga kasama ay umiiyak na rin. Nag-igting ang aking mga bagâng dahil ngayon ko lang naunawaan kung bakit tila puro mga baguhan ang lahat ng empleyado ng Smith Corporation. “Do you think bakit nila ginagawa ang mga bagay na ‘yun?” Curious kong tanong na ang tinutukoy ay ang kanilang mga Manager at Supervisor. “Sa pagkakaalam namin sir, upang sa kanila mapunta ang aming mga sweldo mula sa long servi
Alexander’s Point of view “Your fire!” Matigas kong sabi sa isang empleyado na nakatayo sa aking harapan. Halos ganito na lang ang eksena araw-araw at hindi ko na alam kung pang-ilang empleyado na ang nasisante ko. I got a stress sa kumpanyang ito, at parang gusto ko ng patayin ang lahat ng tao na nasa harapan ko. Umuusok sa galit na sinipat ko ng tingin ang mga empleyado na nakahilera sa aking harapan. “Alam ko na may sabwatan na nangyayari dito, kung hindi n’yo titigilan ang pagnanakaw sa kumpanya ay mapipilitan ako na sisantehin kayong lahat. Huwag ninyong ubusin ang pasensya ko dahil may kalalagyan kayo sa akin! Now, Get out!” Nanggagalaiti kong saad sabay turo sa pintuan ng aking opisina. Malakas ang tahip ng dibdib ko dahil sa matinding galit. Hindi ako makapaniwala na may mga ganitong klaseng mga employee na masyadong garapal ang mukha! Dahil harap-harapan na kung pagnakawan ng mga ito ang kumpanya. Paano nga ba ako humantong sa ganitong sitwasyon? Pabagsak na umupo ako
“Hindi ko matatanggap ang asawa mong ‘yan Zanella! Ngayon din ay hiwalayan mo siya at paalisin mo ‘yan dito.” Matigas na pahayag ni Mr. Smith, makikita mula sa mga mata nito ang di pagka gusto sa kanyang manugang na si Alexander. Ito ang gumimbal sa lahat ng harap-harapang ipagtabuyan ni Mr. Smith ang asawa ni Zanella. “P-Pero, Dad, asawa ko na si Alexander at may anak kami! Kaya hindi pwede ang nais mong mangyari!” Nagugulumihanan na sagot ni Zanella dahil tutol siya sa nais mangyari ng kanyang ama. Kararating lang nila sa mansion ng kanyang mga magulang upang harapin ni Alexander ang kanyang mga biyenan ngunit hindi nila inaasahan ang matinding pagtutol ni Mr. Smith sa kanilang relasyon. Akala ni Zanella ay maayos na ang lahat dahil ni minsan ay hindi niya naringgan ng pagtutol ang kanyang ama ng malaman nito ang tungkol sa kanyang asawa. Kaya labis siyang naguguluhan dahil sa naging pahayag ng kanyang ama. Habang ang kanyang asawa na si Alexander ay nanatili sa kanyang kinatatayu
“Noong araw na iniligtas ko si Don. Rafael mula sa nahulog niyang chopper ay nagkaroon kami ng kasunduan na tutulungan namin ang isa’t-isa. Upang makabayad ng utang na loob ang inyong ama mula sa pagliligtas namin ni Sky sa kanyang buhay ay inako niya ang lahat ng responsibilidad sa akin ng araw mismo na namatay ang lola Iñes ko. Dahilan kung bakit isinama niya ako pabalik sa lungsod.” Natigalgal si Esmeralda at Gracia sa kanilang mga narinig. Bahagyang nanlaki ang kanilang mga mata habang nakatitig ng mukha ni Zanella. Tukso naman na lumitaw ang imahe ng inosenteng mukha ni Zanella noong una nila itong nasilayan. Binalot ng matinding kilabot ang kanilang sistema dahil nilamon sila ng matinding kahihiyan. Sa isang iglap ay nawalan ng lakas ang mga tuhod ni Esmeralda at nanghihina na napaupo siya sa semento.“K-kung ganun…” si Esmeralda na tila lutang ang utak dahil hindi kaagad tinanggap ng kanyang utak ang mga naging pahayag ni Zanella. Hindi pa man natatapos sa kanyang pagsasalita
Nakabibinging katahimikan ang namagitan sa kanilang tatlo at hindi nila alam kung paano si-simulan ang kanilang usapan. Si Gracia na nanatiling tahimik at hindi malaman kung paano uumpisahan ang kanyang sasabihin. Alumpihit na ito sa kanyang kinatatayuan habang mahigpit na nakakapit sa laylayan ng suot niyang bestida. Si Esmeralda na ilang ulit na nagpakawala ng buntong hininga. Bumuka-sara ang bibig nito ngunit wala namang lumalabas na anumang salita. Habang si Zanella ay nanatili lang sa kanyang kinatatayuan at matiyagang naghihintay sa kung ano ang sasabihin ng magkapatid. “Ehem, batid ko na sa simula pa lang ay hindi na kami naging mabuti sa’yo, Zanella. Nakakalungkot mang isipin ngunit huli na bago ko pa napagtanto ang lahat ng ito. Nandito ako ngayon sa iyong harapan hindi dahil sa yaman kundi para ibaba ang aking sarili at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanan ko sayo. Sa totoo lang, sa tuwing naiisip ko ang lahat ng mga nangyari sa pagitan nating dalawa ay parang gusto kon
Napatda ang pamilyang Aragon ng huminto ang laruang sasakyan ni Kolly sa mismong tapat nila. Isa-isang sinuri ng batang si Kolly ang mukha ng lahat. Labis na nagtataka ang inosente nitong isipan kung bakit mga nakatulala at hindi gumagalaw sa kanilang kinatatayuan ang lahat ng tao sa kanyang harapan. Halos inabot din ng minuto na nakatulala sa mukha ng isa’t-isa ang batang si Kolly at ang pamilyang Aragon. Pagkatapos tingnan isa-isa ang mukha ng lahat ay bumalik ang tingin ng bata sa mukha ni Alexander. Sa mukha ng kanyang ama napako ang tingin ni Kolly. Masasalamin sa mukha ng bata ang labis na pagkamangha dahil ito ang unang pagkakataon na nasilayan niya sa personal ang gwapong mukha ng kanyang ama. Tila tumigil sa pag-ikot ang mundo ng mag-ama habang nakatitig sa mukha ng isa’t-isa. Kahit luntian ang mga mata ni Kolly ay hindi maikakaila na anak ito ni Alexander, sapagkat ito ay kanyang kawangis. Pagkatapos na matitigan ang mukha ng bata ay sabay na tumingin ang lahat sa mukha