All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 181 - Chapter 190

เมื่อเห็นร่างของเจ้านายของเขาหายไปในความมืด ฉูนจวีนก็รู้สึกจนปัญญาเขารู้นิสัยของเจ้านายของเขา ดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกว่าเจ้านายของเขาชอบแม่นางจั๋วจิ่วแต่เขามองออก เจ้านายปฏิบัติต่อแม่นางจั๋วจิ่วไม่เหมือนปฏิบัติต่อผู้อื่นบางทีอาจเป็นเพราะแม่นางจั๋วจิ่วสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้านายได้ แต่ฉูนจวีนรู้สึกว่ามันเป็นมากกว่านั้น เพราะก่อนเมื่อวานนี้ แม่นางจั๋วจิ่วไม่เคยรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้านายเลยแต่ดูเหมือนว่ท่านปฏิบัติต่อแม่นางจั๋วจิ่วไม่เหมือนที่เคยปฏิบัติต่อผู้อื่น เมื่อคิดลึกหน่อย คงทราบดี นั่นไม่น่าแปลกใจ เพราะแม่นางจั๋วจิ่วมีความสามารถ มีเสน่ห์ และกล้าหาญจริง ๆเป็นเรื่องปกติมากที่เจ้านายจะชื่นชมนางโดยไม่คาดคิด แม่นางจั๋วจิ่ว... เก่งมากด้วย ฉูนจวีนรู้สึกผู้หญิงมักจะหลงไหลในเสน่ห์ของเจ้านายแต่เมื่อดูการกระทำและทัศนคติของแม่นางจั๋วจิ่ว ไม่ว่าจะมองอย่างไร...ดูเหมือนนางไม่เกิดอารมณ์หวั่นไหวกับเจ้านายเลยฉูนจวีนถอนหายใจเบา ๆ เขารีบเดินตามเฟิงเหยียน......จั๋วหรูซินยินคำพูดของจั๋วซือหราน นางไม่เชื่อคำพุดนั้น“เจ้าไม่อยากแต่งงานกับเฟิงเหยียนหรือ” นางส่ายหัว “เป็นไปไม

จั๋วซือหรานได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ แต่เนื้อหาของคำพูดนั้นทำให้นางตกตะลึงรอยยิ้มที่แต่เดิมปรากฏเพราะนางล้อเฟิงหร่านนั้นก็หยุดลงทันที“ท่านพี่” เฟิงหร่านรีบกระโดดไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วรีบวิ่งไปข้างหลังของเฟิงเหยียน นางกำลังอยากบอกจั๋วซือหรานว่านางมีคนหนุนหลังแล้วทันใดนั้นนางเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของจั๋วซือหรานหายไปนั่นไม่ใช่การเปลี่ยนหน้ากะทันหัน แต่เป็นกระบวนการจากไม่มีถึงมี ซึ่งทำให้คนมักรู้สึกว่า นางกำลังเสียใจอย่างอธิบายไม่ได้เฟิงหร่านไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะจั๋วจิ่วสวยมาก นางเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของจั๋วซือหรานค่อย ๆ หายไปความดีใจเดิมในการอยากแสดงความแข็งแกร่งหายไป และด้วยเหตุผลบางอย่าง อารมณ์บางอย่างที่สงสารผู้อื่นก็พุ่งขึ้นในหัวใจของนางเฟิงหร่านกัดริมฝีปากของนาง แต่นางไม่ได้พูดอะไรประชดแม้แต่คำเดียว หลังจากกลั้นหายใจอยู่นาน นางพูดได้เพียงประโยคเดียวว่า "เจ้า...ข้าจะไม่ถูกสั่งเข้าห้องลงโทษอีกหรอก"จั๋วซือหรานเงยหน้าขึ้นและมองหญิงสาวผู้นี้ ต้องยอมรับว่าแม้ว่าคุณหนูสิบของตระกูลเฟิงมีนิสัยเอาแต่ใจอย่างคุณหนูของตระกูลขุนนางอื่น ๆ แต่เมื่อเทียบกับจั๋วหรูซิน คุณหนูสิบผู้นี้ด

เฟิงหร่านไม่เชื่อตัวเองดึงจั๋วซือหรานไม่ได้ นางดึงมือของจั๋วซือหรานแรงอีกครั้งแต่จั๋วซือหรานไม่ขยับตัวแม้แต่น้อยเหมือนเดิมเฟิงหร่านรู้สึกเมื่อครู่นี้นางยังรู้สึกจั๋วจิ่วน่าสงสาร ยังคิดว่าจั๋วจิ่วคนนี้ดูเรียวและอ่อนแอมานั้นหรือตัวเอง...ตาบอดจริง ๆเฟิงหร่านพูดอย่างกังวลว่า "มากับข้าเร็วเข้า มีเรื่องด่วน"เนื่องจากบริเวณโดยรอบไม่ใช่สถานที่ที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ การเคลื่อนไหวของพวกนางได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่เดินบนถนนแล้วยิ่งไปกว่านั้น ดาบประจำตรกูลที่อยู่รอบเอวของเฟิงหร่านแสดงให้เห็นตัวตนของนาง และจั๋วซือหรานเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงเมื่อเร็ว ๆ นี้ไม่มีใครไม่ชอบที่จะเห็นความตื่นเต้นเช่นนี้เฟิงหร่านกัดริมฝีปากและลดเสียง นางขยับเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า "ท่านพี่ของข้าเจอปัญหาใหญ่แล้ว"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คิ้วของจั๋วซือหราน ซึ่งขมวดเล็กน้อยอยู่แล้วก็ขมวดแน่นยิ่งขึ้น "เกิดอะไรขึ้น"“อย่างไรก็ตาม... มากับข้าเร็ว ๆ นี้” เฟิงหร่านกังวล นางกลัวว่าจั๋วซือหรานไม่สบายใจเพราะคำพูดของท่านพี่ นางคิดไปคิดมาและกระซิบว่า " พี่จั๋วจิ่ว หนูขอร้อง"จั๋วซือหรานยังสงสัยคำพูดของเฟิงหร่านในก่

เฟิงเหยียนรู้สึกมีคนตบเขาเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่เกิดจากพลังวิเศษอันรุนแรง ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาจะอ่อนแอลงและได้รับผลกระทบจริง ๆเพราะท้ายที่สุดแล้ว นี่คือการบาดเจ็บที่เกิดจากพลังวิเศษ ซึ่งแสดงแผลภายนอก ภายนอกก็เป็นเช่นนี้แล้ว แล้วไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บจากภายในจะเป็นอย่างไรหลังจากบังแสงอาทิตย์แล้ว พลังวิเศษจะไม่ได้รับการสะท้อนจากแสงแดดอีกต่อไป และจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายของเขาอีกต่อไป และร่างกายของเขาจะค่อย ๆ เริ่มฟื้นตัวดังนั้นในเวลานี้ ประสาทสัมผัสทั้งห้าจะอ่อนแอลงเขาเพียงรู้สึกว่า มีคนตบเขาสองสามครั้ง จากนั้นความรู้สึกอ่อนโยนบางอย่างก็ค่อย ๆ กระจายไปในตอนแรกมันเป็นความรู้สึกที่เย็นสบายมาก แต่หลังจากที่มันแพร่กระจายออกไป มันกลับกลายเป็นความอบอุ่น โดยปกติแล้ว ด้วยพลังวิเศษของไฟที่รุนแรงเช่นนี้ เขาไม่ควรรู้สึกถึงความอบอุ่นใด ๆอะไรจะร้อนแรงไปกว่าพลังวิเศษของเขาได้ล่ะ ร้อนผะผ่าวแล้ว จะรู้สึกอบอุ่นได้อย่างไรแต่มันก็รู้สึกถึงอย่างมหัศจรรย์แม้ว่าหูยังไม่สามารถได้ยินอะไรและตาก็มองไม่เห็นความรู้สึกเย็นและความอบอุ่นที่ขัดแย้งกันนี้ยัง

จั๋วซือหรานมองไปที่ชายที่มีรอยแผลเต็มตัวตรงหน้าพูดตามตรง เมื่อก่อนนางรู้สึกชายคนนี้เหมือนทหารที่ได้รับบาดเจ็บ ซึ่งทำให้นางรู้สึกเขาอ่อนแอมากเขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ และมีรอยแผลเต็มตัว แม้แต่พลังรอบตัวของเขาก็ยังอ่อนแอเขาหน้าตาดี ราวกับว่าเขาเป็นผู้ชายหล่อเหลาที่มีร่างกายไม่แข็งแรง บาดแผลไหม้เกรียมหลายจุดบนใบหน้าของเขาไม่ได้ทำให้เขาดูน่าเกลียดหรือน่ากลัว แต่กลับทำให้เขามีความงามอันอ่อนแอที่เย้ายวนซึ่งน่าสงสารมากพูดตามตรง จั๋วซือหรานรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ นางยังรู้สึกว่า กาลเวลาไม่เคยทำให้คนสวยแก่ลง กาลเวลาไม่เคยเอาชนะใครเลย แต่พระเจ้าก็ไม่สงสารความงามเช่นกัน พระเจ้าจึงยอมให้เขาทนทุกข์ทรมานกับการลงโทษเช่นนี้จากนั้นนางก็เห็นเฟิงเหยียนโกรธเหล่าผู้อาวุโสเขาไม่แม้แต่ลงมือเลย...ผู้อาวุโสเหล่านี้อาเจียนเป็นเลือดจริง ๆ นี่คือตระกูลเฟิงนะ ความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสของตระกูลเฟิงก็ไม่น่าจะแย่มากเลยใช่ไหมเฟิงเหยียนมีพลังอันแข็งแกร่งมากแค่ไหนแล้วจั๋วซือหรานขจัดความสงสารในใจของนางอย่างรวดเร็ว เมื่อตัวไม่แข็งแกร่งเท่าคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่านางไม่มีปัญญาพอที่จะให้ความเมตตาต่อผู้อื่น