All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 1051 - Chapter 1060

ตระกูลใต้สังกัดเจ็ดสำนักใหญ่ ล้วนเป็นพวกที่ทั้งลึกลับและแข็งแกร่งแต่อย่างสำนักเล็กๆ ชั้นรองอย่างสำนักเมฆาวารี มีตระกูลใต้สังกัดอย่างตระกูลเหอในเมืองหยางแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากเป็นสำนักเล็ก ในด้านนี้จึงไม่ได้พิถีพิถันนักเหมือนพวกสำนักใหญ่ๆหรือก็คือ อาจจะมีตระกูลเล็กๆ ไม่น้อยที่เป็นใต้สังกัดของสำนักเมฆาวารีก็ได้ ดังนั้นศิษย์สำนักเมฆาวารีที่เป็นเชลยของจั๋วซือหรานตรงหน้าเหล่านี้ ต่อให้ไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเหอกับสำนักเมฆาวารีในเมืองหยาง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "เมื่อครู่ข้าเพิ่งวางของน่าสนใจใส่เข้าไปบนตัวคุณชายน้อยตระกูลเหอ เป็นโรคและการบาดเจ็บที่ไม่อาจรักษาได้ เป็นพิษที่ไม่ทำให้ตาย แต่ก็เจ็บปวดทรมานเป็นพิเศษ"เจิ้นเจียงตาเป็นประกาย เขาเคยได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคนบางส่วนในเมืองหลวงมาแล้วจั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "ความเจ็บปวดของพวกพ้อง กระตุ้นความหวาดกลัว...กับความโกรธคนเราได้มากที่สุด ข้ารู้สึกว่าถ้าเป็นคุณชายน้อยเหอ ต้องมาเห็นพ่อของเขาเจ็บปวดทุกข์ทรมานแบบนั้น ก็อาจจะหวาดกลัว แต่สำหรับผู้เฒ่าเหอเห็นลูกชายตัวเองเป

"คณหนู ท่านคิดจะไปไหนหรือ?" เจิ้นเจียงถามขึ้น"ออกจากเมืองหน่อยน่ะ ใกล้ๆ เมืองหยางมีป่าทวนแสงอยู่ ในป่าทวนแสงเองก็มีผลิตภัณฑ์เฉพาะถิ่นอยู่หลายอย่างด้วย เมืองหลวงทางนั้นไม่ค่อยได้เห็นนัก"ป่าลึกลับมีผลิตภัณฑ์เฉพาะถิ่นของป่าลึกลับ ที่ป่าทวนแสงเองก็เช่นกันสรุปคือ จริงๆ แล้ว...จั๋วซือหรานตั้งใจจะหาพืชพันธุ์ใหม่ๆ มาปลูกไว้ในมิติของตนเองหน่อยป่าลึกลับกับป่าทวนแสงมีผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของตนเองอยู่ เป็นเพราะพื้นที่และสภาพอากาศแตกต่างกัน จึงทำให้พวกมันชอบสภาพแวดล้อมเติบโตที่ต่างกันแต่ในมิติน้ำพุวิเศษของจั๋วซือหราน กลับไม่มีข้อจำกัดนี้ดังนั้นขอแค่หาต้นพันธุ์ที่ดีสุขภาพแข็งแรงเจอ เรื่องดูแลภายหลังก็ง่ายขึ้นมาก"อา ถ้าอย่างนั้น..." เจิ้นเจียงคิดว่าตนเองเพิ่งออกจากโรงเตี๊ยมก็ถูกคนจับตัวไปแล้ว จนทำให้คุณหนูต้องวุ่นวายขึ้นมาดังนั้นเขาจึงกังวลว่าถ้าคุณหนูจะออกเมือง ถึงอย่างไรตระกูลเหอก็เป็นเจ้าถิ่นของเมืองหยาง ถ้าหากเข้ามาหาเรื่องเขาอีกล่ะ...ดังนั้นเจิ้นเจียงจึงคิดว่าจะออกไปกับคุณหนูดีไหมแต่จั๋วซือหรานก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับเรื่องนี้ บอกกับเจิ้นเจียงว่า "เจ้าไม่ต้องออกไปกับข้าหรอก ในป่าทวนแ

จั๋วซือหรานยิ้มๆ "แน่นอนว่าข้ายอดที่สุด ดังนั้นข้าก็เลยทิ้งบทเรียนหนึ่งไว้ให้พวกเจ้าด้วย เอาล่ะ..."จั๋วซือหรานแผ่พลังวิญญาณออกมา คิดจะค้นหาร่องรอยของวัตถุดิบยาพืชวิญญาณเหล่านั้นยังไม่กางยังพอว่า แต่พอกางออก สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือ..."อื๋อ?""นายท่านทำไมหรือ?" ขนมถั่วแดงถามขึ้นจั๋วซือหรานตอบ "ไม่มีอะไร มีพวกน่ารำคาญตามออกมาน่ะ""เจ้าคนชั่วพวกนั้นส่งมาหรือเปล่า?""น่าจะใช่นะ ปัญหาไม่ใหญ่มาก" จั๋วซือหรานสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามา กระทั่งยังเว้นระยะไว้เสียห่างเลยบนความรู้สึก น่าจะแค่สะกดรอยตามนางมาเท่านั้นอีกฝ่ายถ้าหากจะระวังตัวและป้องกันขนาดนี้ จั๋วซือหรานก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ อย่าเข้ามารบกวนนางก็พอ นางก็จะไม่หันไปสนใจชั่วคราว"นายท่านจะทำอย่างไร?" ขนมถั่วแดงถามจั๋วซือหรานปล่อยหมาป่าน้ำแข็งออกมาจากในมิติ ขึ้นไปขี่จากนั้นจึงเอ่ยว่า "ไม่ทำอะไร ถ้าพวกเขาตามมาได้ก็ตามมา"จั๋วซือหรานตบเบาๆ ที่คอของหมาป่าน้ำแข็ง เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า "เด็กดี ไปที่ป่าทวนแสงเลย"หมาป่าน้ำแข็งเหยียบเท้าหลังแล้วพุ่งทะยานออกไป"เร็ว! รีบตามไป! นางยังไม่เจอตัวพวกเรา

ราชาแมงมุมหน้าผีเติบโตมาในป่าลึกลับ จึงเข้าใจสถานการณืในป่าลึกลับได้เป็นอย่างดี ตอนนี้จึงทำการเปรียบเทียบออกมาจั๋วซือหรานทำปางมือหลายครั้ง จากนั้นจึงหยิบขวดใบหนึ่งไว้ในมือเพียงไม่นาน ของเหลวในขวด ก็กลายเป็นสีม่วงคล้ำดูลึกลับ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเปลี่ยนเป็นสีม่วงเข้มขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ไหลผ่าน รู้สึกได้ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อ ท้ายสุดก็อาจจะเปลี่ยนจากม่วงเป็นดำ"นายท่านคิดจะนำมาหลอมยาหรือ?" แมงมถมน้อยถามขึ้นจั๋วซือหรานคิดๆ "ก็ยังไม่แน่ใจนัก สรุปคือ เก็บบางส่วนมาเล่นก่อน ถ้าภายหลังมีประโยชน์ ข้าค่อยมาคิดอีกที หมอกพิษที่ปันอวิ๋นใช้กับปรมาจารย์กู่พรมแดนใต้ตอนนั้นก็น่าสนใจมาก น่าจะใช้หมอกพิษอยู่ด้านในไม่น้อยเลย"จั๋วซือหรานพูด ตาโค้ง สายตาเผยความเจ้าเล่ห์ออกมา "ถ้าข้าว่างจะลองดู บางทีอาจจะ ทำซ้ำหมอกพิษของเขาออกมาได้..."ถึงอ่างไร เขาก็เองก็ไม่ได้มีสิทธิทรัพย์สินทางปัญญานี่นะ"แต่ว่า..." จั๋วซือหรานพูดถึงตรงนี้ ก็เอียงตัวเล็กน้อย เหลือบมองไปด้านหลังผาดหนึ่ง "ในเมื่อเป็นหมอกพิษระดับนี้ เช่นนั้นเจ้าพวกตัวปัญหาข้างหลังก็คงทนไม่ได้นานเท่าไรแล้ว""คุณสมบัติร่างกายของคนทั่วไป ทนกับหมอกพิษนี้ได

ดังนั้น ตอนที่สัมผัสได้ถึงกระแสลมเล็กนี้ครั้งถัดมา จั๋วซือหราน...จึงไม่หลบแล้วนางยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สัมผัสได้ถึงการถูกโจมตีด้วยพิษ แทงเข้าไปที่กระดูกไหปลาร้าของตนเองจมูกนางพ่นเสียงฮึดฮัดออกมาเบาๆ เหมือนเป็นเสียงครางเจ็บปวด แต่พอฟังอย่างละเอียดจะพบว่า ไม่ได้เจ็บปวดมากมายอะไนนักพริบตาต่อมามุมปากนางก็ยกขึ้น ยกมือตาม คว้าจับ 'อาวุธ' ที่โจมตีเข้ามาแล้วหยุดอยู่ตรงไหปลาร้านางน่าจะเป็น...อาวุธกระมัง?แต่พอเข้ามือก็รู้สึกว่า...สัมผัสแปลกๆเหมือนกับ...ผิวหนังยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากอีกฝ่ายถูกนางคว้าไว้แล้ว ทำให้ความเร็วลดลงจนไม่อาจฉากหลบไปได้อย่างรวดเร็วดังนั้นรูปร่างของอีกฝ่าย จึงเห็นได้อย่างชัดเจนจั๋วซือหรานมอง...คน? ...สิ่งของที่ถูกตนเองจับเอาไว้?ชั่วขณะหนึ่ง นางไม่รู้ว่าจะพรรณนา...ตัวตนตรงหน้านี้อย่างไรครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง ก็คิดออกมาได้แค่คำเดียว...สิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์?หรือ...อาจจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตตัวตนตรงหน้าดูแล้ว มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ ดูแล้วเป็นมนุษย์คนหนึ่งเลยทีเดียวแต่ผิวหนังขาวซีด ในผิวที่ซีดเซียวนี้ เส้นเลือดเส้นลมปราณก็มีสีดำ ยิ่งไปกว่านั้นบนผิวหนัง ยังมี