พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน เหล่าองครักษ์เงาเดิมทียังอยู่ในท่ากิน ก็ล้วนชะงักนิ่งกันหมด"แม่นาง..."ฉุนจวินงึมงำเรียกนางขึ้นมาจั๋วซือหรานยิ้มให้เขา "เจ้าไม่ต้องคิดมาก ข้าไม่ได้มีความหมายอื่นอะไร เพียงแต่ข้าเข้าใจว่าพวกเจ้าภักดีต่อตัวเขามาก"ฉุนจวินเอ่ยว่า "ความภักดีต่อนายท่านของพวกเรา ไม่ได้ขัดแย้งกับความภักดีต่อแม่นางของพวกเรา กระทั่งว่า ถ้าต้องให้พวกเราเลือก บางทีทุกคนอาจจะเลือกแม่นางหมดก็ได้"อย่างน้อยภายใต้สถานการณืที่จั๋วซือหรานไม่ได้รังเกียจอะไรเฟิงเหยียน พวกขเาก็เลือกจะยืนข้างจั๋วซือหราน"ข้ารู้" จั๋วซือหรานพยักหน้า "เพียงแต่ว่า ข้าจะออกจากเมืองหลวงแล้ว หลวนหนานมีสถานการณ์แบบไหน ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังต้องไปที่สำนักเมฆาวารีก่อนด้วย ให้ข้าพาคนมากขนาดนี้ไป เดิมทีก็ไม่สมเห็นสมผลเท่าไร""ในจวนถึงแม้จะต้องการคนคอยคุ้มกัน และยังต้องการคนคุ้มกันแม่ข้า แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีมากขนาดนี้" จั๋วซือหรานพูดพลางเม้มปากเบาๆ มองฉุนจวิน "ข้างกายเขาตอนนี้คนที่ใช้ได้ไม่มีเลยสักคน"ฉุนจวินพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน ก็เข้าใจขึ้นมาแล้วเขาถอนหายใจออกมาเบาๆ ที่สุดท้าย แม่นางจิ่วก็ยัง
Read more