เสิ่นหยินอู้ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป โจวชวงชวงเห็นว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรจึงถอนหายใจออกมา“ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากทำร้ายเจียงฉูฉู่เพราะยัยนั่นเคยช่วยเธอ ดังนั้นเธอเลยถูกจำกัดให้อยู่แค่ตรงนี้ แต่เธอลองคิดดูสิ ยัยนั่นมีแรงจูงใจที่จะทำร้ายเธอนะ เอาตรงๆถึงเจียงฉูฉู่จะช่วยเธอไว้ แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่ตอบแทนบุญคุณนี่ ในอนาคตเราค่อยหาโอกาสทดแทนก็ได้ แต่พูดก็พูดเถอะถึงยัยนั่นเคยช่วยเธอไว้ก็ไม่ได้แปลว่าตอนนี้นางจะไม่ทำร้ายเธอนี่”“อืม ฉันเข้าใจแล้ว” เสิ่นหยินอู้พยักหน้า โจวชวงชวงสังเกตเห็นว่าเธอยังคงอารมณ์ไม่ดีอยู่เลยแนะนำไปว่า “ถ้าไม่อย่างนั้นคืนนี้เธอมาหาฉันไหม? เรามาคุยกันดีมั้ย? คุยกันทั้งคืนไปเลย พรุ่งนี้ฉันลาหยุดก็ยังได้”“ไม่ต้องหรอก” เสิ่นหยินอู้ส่ายหัวเบาๆ “คุณย่ารออยู่ที่บ้าน ฉันไม่กลับไปไม่ได้” เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้ตาสว่างมากขึ้น ก่อนหน้านี้หลังจากที่ฟังฟังคำพูดของจี้ชิงเป่ยทำให้เธอยังรู้สึกมีความหวังอยู่บ้าง แต่ตอนนี้แม้แต่ความหวังเล็กๆนั่นก็พังทลายลงแล้วควรโทษใครหรอ?โทษตัวเองนี่แหละ ไร้สาระจริงๆที่หวังอะไรลมๆแล้งๆ“โอเค งั้นเธอรีบกลับเถอะ อย่ามัวแต่นั่งอยู่
Last Updated : 2024-07-01 Read more