Share

บทที่185

คำพูดนั้นของฉินเย่จริงๆควรจะมาพร้อมกับอีกประโยคคือ ฉันเห็นเธอนั่งรถของโม่ไป๋กลับมาที่บ้าน

คำพูดนั้นค้างอยู่ที่ปาก แต่เขายังไม่ได้พูดออกไป

จริงๆแล้วมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ก็ส่งถึงหน้าบ้านซะขนาดนั้น

แต่เมื่อคำพูดนั้นถึงหูของเสิ่นหยินอู้ เธอกลับเข้าใจผิดไปว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องที่เจียงฉูฉู่ได้รับบาดเจ็บ

เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ผลักเจียงฉูฉู่ แต่ถ้าพูดออกไปแบบนั้นเขาจะเชื่อหรอ?

เขาคงจะเชื่อแค่เจียงฉูฉู่?

หลักจากคิดไปซักพัก เสิ่นหยินอู้มองไปที่เขา ไม่ตอบคำถามแต่ถามกลับไปว่า “เธอพูดยังไงกับคุณ?”

“อะไรนะ?”

ตอนแรกฉินเย่ยังนึกไม่ออกว่าเธอพูดเรื่องอะไร เพราะตอนนี้เขากำลังจดจ่ออยู่กับเรื่องที่โม่ไป๋ส่งเธอกลับมาที่บ้าน

เขาใช้เวลาซักพักกว่าจะนึกออกมาเสิ่นหยินอู้กำลังพูดถึงเรื่องอะไร

“คุณหมายถึงฉูฉู่?”

ฉูฉู่ สนิทกันมากสิท่า ดูเรียกเข้า

เสิ่นหยินอู้ยิ้มเยาะ “ก็ใช่น่ะสิ เธอได้รับบาดเจ็บหนิ? ฉันจะบอกว่าเธอเป็นคนล้มลงไปเอง คุณเชื่อมั้ย?”

พูดจบเสิ่นหยินอู้ไม่รอคำตอบของเขา สีหน้ายังคงสงบ

ดูเหมือนจะมีแววตาเยาะเย้ยจากสายตาคู่นั้น

แม้ว่าฉันจะกำลังอธิบาย แต่ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้เชื่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status