All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 171 - Chapter 180

“ซูเชี่ยว…” เจียงฉูฉู่ดึงเพื่อนที่อยู่ข้างเธอแล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีว่า "หยุดพูดได้แล้ว" “ฉูฉู่ เธอดึงฉันไว้ทำไมล่ะ? ฉันแค่กำลังพูดกับเธออย่างเป็นกันเอง คุณหนูเสิ่นคงไม่ได้ใจแคบขนาดนั้นใช่ไหม?” ในขณะที่เธอกำลังพูด เสิ่นหยินอู้ก็หยิบแก้วไวน์แดงที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา มือของเธอที่ถือแก้วทรงสูงนั้นแกว่งไปมาเบาๆ และของเหลวสีแดงก็เปล่งประกายแวววับอย่างมีเสน่ห์ภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่าง การกระทำนี้ทำให้ใบหน้าของซูเชี่ยวเปลี่ยนไปเล็กน้อย “เธอคิดจะทำอะไร?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันหน้าไปมองเธอ สายตาเธอมีความประหลาดใจแฝงอยู่เล็กน้อย หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็นึกอะไรบางอย่างได้และหัวเราะออกมาดังๆ "ทำไมล่ะ? คุณคิดว่าฉันจะสาดใส่คุณเหรอ? ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้ใจแคบ และจะไม่ทำให้ไวน์แดงต้องสัมผัสกับใบหน้าของคุณหรอก ” แม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เธอพูดจาเหน็บแนมจนทำให้ใบหน้าของซูเชี่ยวดูแย่มาก เธอต้องการจะระเบิดอารมณ์ และก็ถูกฉูฉู่ที่อยู่ข้างๆจับไว้ จากนั้นฉูฉู่ก็ส่งสายตาไปให้เธอ ในที่สุด ซูเชี่ยวก็สงบลง แต่เธอกลับเบะปากอย่างไม่พอใจ ภายในดวงตา

ซูเชี่ยวจับชายเสื้อของเจียงฉูฉู่แน่น เธอเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ "ฉูฉู่....." ที่จริงแล้ว ที่เธอกล้าที่จะหยิ่งทะนงเช่นนี้ ทั้งหมดก็เพราะว่าฉูฉู่มีตำแหน่งที่สำคัญอันยากที่จะสั่นคลอนอยู่ในใจของฉินเย่ ตราบใดที่ฉูฉู่ขอร้องเขา ฉินเย่ก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่ใครจะรู้ว่าวันนี้จะกลับตาลปัตร “ฉูฉู่ ช่วยฉันด้วย” ซูเชี่ยวดึงชายเสื้อของเจียงฉูฉู่ และขอร้องเธอด้วยเสียงเบาๆ ภายในใจของฉูฉู่ยุ่งเหยิงไปหมด เธอต้องการช่วยซูเชี่ยวเพราะซูเชี่ยวต้องการพิสูจน์ตำแหน่งของเธอในหัวใจของฉินเย่ต่อหน้าทุกคน แต่ตอนนี้ฉินเย่แน่วแน่มาก มากจนไม่แม้แต่จะมองตาเธออีกต่อไป จี้ชิงเป่ยซึ่งนั่งเงียบๆอยู่ข้างๆมาโดยตลอด ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ “ฉูฉู่ ไม่ต้องพยายามโน้มน้าวเขาแล้ว ตอนนี้เขาโกรธจนควันขึ้นหัวแล้ว มันไม่มีประโยชน์” เมื่อได้ยิน เจียงฉูฉู่ก็ตอบสนองในทันทีและมองไปที่ฉินเย่ เขาลดสายตาต่ำลง ขนตาสีดำยาวของเขาซ่อนอารมณ์ส่วนใหญ่ที่อยู่ในดวงตาของเขาไว้ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความโกรธที่ปกคลุมอยู่ทั่วร่างกายของเขาได้ เขากำลังโกรธอยู่ เจียงฉูฉู่เข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าหากเธอขอร้องแทนซูเชี่ยวอีกครั้งในเวลา

จี้ชิงเป่ยหยิบแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมา เขายิ้มแล้วนั่งลงและชนแก้วกับเธอ “ไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวซี้ซั้ว หลังจากกลับไป เย่จะต้องตรวจสอบให้แน่ชัดอย่างแน่นอน” สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ ก็คือการบอกเธอว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ฉินเย่ที่เป็นคนปล่อยข่าว เสิ่นหยินอู้ชนแก้วกับเขาและพยักหน้าอย่างสุภาพ “ขอบคุณที่ช่วยออกหน้าแทนฉัน” จี้ชิงเป่ยยิ้ม "ไม่มีอะไรต้องขอบคุณ ฉินเย่กับผมเป็นเพื่อนรักกัน และคุณก็เป็นภรรยาของเขา มันเป็นเรื่องที่ควรจะทำอยู่แล้ว" เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ สายตาของเสิ่นหยินอู้ก็เปลี่ยนไป บางทีจี้ชิงเป่ยอาจไม่ได้พูดแทนเขาเลยสักนิด แต่เขาคงแค่ไม่รู้เรื่องการแต่งงานปลอมๆของเธอกับฉินเย่ แต่ในเวลานี้ จี้ชิงเป่ยพูดขึ้นมาอีกครั้ง "บางทีคุณก็ควรให้เวลาเขามากกว่านี้อีกนิด" เสิ่นหยินอู้ตกตะลึงและมองไปที่จี้ชิงเป่ย จี้ชิงเป่ยจงใจลดเสียงลงให้ต่ำมากๆ “ตอนที่ความรักของเขายังไม่ก่อตัวขึ้น ฉูฉู่ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ความรู้สึกบางอย่างก็เลยสับสนได้ง่ายมาก” เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็เข้าใจสิ่งที่จี้ชิงเป่ยต้องการจะสื่อ "ถูกไหม?" เธอยิ้มจางๆ อารมณ์ของเธอดูเหมือนจะไม่ได้

เพื่อนพวกนั้นของเจียงฉูฉู่รวมถึงเจียงฉูฉู่เองต่างก็ตกตะลึง ทุกคนต่างคิดแค่ว่าคงจะด่ากันไปมา แต่คิดไม่ถึงว่าเจียงฉูฉู่จะใช้กำลังจริงๆคนที่จะทำความรู้จักและสร้างความสัมพันธ์กับเจียงฉูฉู่ได้ ครอบครัวจะต้องมีพื้นฐานที่ดีมากทีเดียว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดีเท่าตระกูลเจียง แต่ก็ล้วนแต่เป็นบุคคลที่น่านับถือในสังคม พวกเธอที่เป็นทายาทของตระกูล กลับกล้าที่จะทำให้ตระกูลเสื่อมเสียชื่อเสียงงั้นหรอ?โดยพื้นฐานแล้วการด่ากัน รวมถึงการใช้ความรุนแรงตบตีกัน พวกเธอไม่เคยคิดจะทำเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงไม่ถึงเลยว่าซูเชี่ยวจะหุนหันพลันแล่นแบบนี้เจียงฉูฉู่ตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ใจจริงเธอก็อยากที่จะสั่งสอนเสิ่นหยินอู้และเธอก็เกลียดเสิ่นหยินอู้มากทีเดียวแต่ว่า......การที่ลงมือตบตีแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉินเย่มีแต่แย่ลง ดังนั้นการกระทำแบบนี้ไม่เคยอยู่ในแผนของเธอมาก่อนเลย ดังนั้นเมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเธอกลับอยากเข้าไปห้าม แต่หลังจากก้าวไปข้างหน้าเพียงครึ่งก้าวเธอก็หยุด แบบนี้ไม่ถูกสิ เธอจะเข้าไปห้ามทำไมล่ะ? ในสถานการณ์แบบนี้ตอนที่พวกเธอกำลังตบตีใช้ความรุนแรง ถ้าหากเธอเข้าไปท

คนที่เป็นคนผลักก็คงเป็นเจียงฉูฉู่?ถ้าคนผลักคือเสิ่นหยินอู้จริงๆล่ะก็ แบบนี้ก็หนักเกินไปรึป่าว……ทุกคนยังคงมองเสิ่นหยินอู้ เสิ่นหยินอู้ยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าไม่แยแส เธอมองฉินเย่ที่อุ้มเจียงฉูฉู่ขึ้นมาจากพื้น พูดกับเขาด้วยสีหน้าเย็นชา “ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น พาเธอไปทำแผลที่โรงพยาบาลก่อน”เขาอุ้มเจียงฉูฉู่ แล้วเดินกระทบไหล่เสิ่นหยินอู้ออกไปพวกเพื่อนของเจียงฉูฉู่ก็ตามออกไปด้วย ตอนที่เดินผ่านเสิ่นหยินอู้ ซูเชี่ยวมองเธอด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง“ แล้วมาดูกันว่าเธอจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง” เมื่อเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปคนที่มาจากห้องโถงตอนนี้ต่างรุ้สึกกระอักกระอ่วนและมองหน้ากันไปมาวันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับโม่ไป๋กลับมา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่างานเลี้ยงจะกลายเป็นแบบนี้ ทุกคนทำได้แค่ขอโทษโม่ไป๋สุภาพบุรุษอย่างโม่ไป๋บอกกับทุกคนว่าไม่เป็นไร ให้ทุกคนกลับไปก่อนโอกาสหน้าค่อยมารวมตัวกันใหม่เมื่อเรื่องกลายเป็นแบบนี้ก็ไม่มีใครอยากที่จะอยู่ต่อ ต่างก็แยกย้ายกันกลับไป เมื่อคนทะยอยออกไป เสิ่นหยินอู้ก็เตรียมจะเดินออกไปเหมือนกันโม่ไป๋ยื่นมือออกไปหยุดเธอเอาไว้ “ผมไปส่งเธอเอง” เสิ่นหยินอู้ดันมือข