บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี: บทที่ 301 - บทที่ 310

“เธอจะหลบหน้าฉันอีกนานแค่ไหน?”เสียงของฟู่จิ้นหานดังต่ำ สายตาจับจ้องไปที่เธออย่างไม่คลาดเคลื่อน เขาหมุนตัวหันมาทางเธอ บังคับให้เธอเผชิญหน้าซูหรานขมวดคิ้วแค่บอกว่าเธอหลบเขา ก็มีเหตุผลให้คุยกันแล้วซูหรานสูดหายใจลึก ๆ และเลิกหลบสายตา จากนั้นเธอก็หันหน้ามองเขาด้วยดวงตาดำสนิท“แล้วคุณล่ะจะปิดบังฉันไปอีกนานแค่ไหน?”คำถามที่เยียบเย็น เต็มไปด้วยการประชดและความรู้สึกน้อยใจเกือบจะทันที ฟู่จิ้นหานมีบางสิ่งในดวงตาของเขาพังทลายลงเขารู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไรความหวาดหวั่นที่เคยกดลงในใจยิ่งหนักขึ้น “ซูหราน...”เขาต้องการอธิบายแต่ซูหรานกลับเปิดยิ้มบางออกมา“ฉันน่าจะรู้ตั้งนานแล้ว คนทำงานพิเศษในบาร์ ที่สามารถควักเงินจำนวนมหาศาลถึงหมื่นล้านโดยไม่กะพริบตา”“ญาติตระกูลฟู่? เฮอะ ฉันประเมินคุณต่ำไปรึเปล่า คุณ...ชาย...สามฟู่...”บนโลกนี้ คนที่แซ่ฟู่มีมากมายแต่คุณชายสามฟู่มีแค่คนเดียว!น้ำเสียงของซูหรานทำให้ฟู่จิ้นหานหวั่นไหวเขาเผลอเรียกออกมาว่า “ที่รัก…”“คุณชายสามฟู่ ฉันไม่ได้เป็นภรรยาของคุณ” สายตาของซูหรานยิ่งเย็นชา ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นหลังจากเธอหมดสติและฟื้นขึ้นมาในวันน

ซูหรานพยายามอธิบายความสัมพันธ์ของเธอกับเย่ถิงเซินหลายครั้ง แต่ในสายตาของคุณปู่เย่ ท่านยังคงยืนยันในสิ่งที่ “เห็น”ซูหรานรู้สึกปวดหัวอย่างมาก แต่ก็ปล่อยไป ไม่อธิบายอีกต่อไป เธอเชื่อว่าเมื่อคุณปู่เย่จำได้ว่าเย่ถิงเซินเป็นใคร เขาจะต้องเข้าใจการดูแลและความใส่ใจที่เย่ถิงเซินมีต่อเขา ว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับความรักของเธอทั้งนั้นเพราะเขาคือคนที่คุณปู่เย่ใส่ใจมากที่สุดเขาแทบไม่เคยไปที่บริษัท ส่วนใหญ่จะอยู่ที่โรงพยาบาล แม้ว่าจะไม่อยู่ในห้องผู้ป่วย ก็จะอยู่ที่ไหนสักแห่งที่เฝ้าดูทุกอย่างเกี่ยวกับคุณปู่ในขณะเดียวกัน เย่ซือเหยียนกลับไม่ปรากฏตัวมาหลายวันในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เย่ซือเหยียนแทบจะนอนที่บาร์ คืนแล้วคืนเล่า ดื่มจนเมาในยามดึก ที่บาร์หลินเย่ว์เย่ว์กลับมาเมืองไห่เฉิง และรู้ว่าเธอหนีบติดคุณหนูใหญ่ของตระกูลเย่ไว้ ยังได้รับเงินจำนวนมากจากซูอินความอึดอัดใจที่เคยมีในใจ ตอนนี้ถูกความพึงพอใจแทนที่หมดแล้ว สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อกลับมายังเมืองไห่เฉิง คือการชวนเพื่อนสมัยเรียนออกไปดื่ม และยังสั่งให้มีการแสดงของนายแบบเพื่อความบันเทิงอีกด้วย“พวกเธอ ๆ ดื่มกันให้เต็มที่ สนุกกันให้สุดเหวี่ย

ซูอินเพิ่งวางสายจากหลินเยว่เยว่ไม่นาน ก็มองหน้าจอโทรศัพท์อย่างแปลกใจ"เย่ซือเหยียน? หึ..."ตั้งแต่วันที่ถูกคนของคุณชายสามฟู่ไล่ออกจากโรงพยาบาล ซูอินก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาลอีกเลย ในข่าวไม่ได้เห็นข่าวการเสียชีวิตของคุณปู่เย่ ก็ไม่รู้ว่าคุณปู่เย่ฟื้นขึ้นมาหรือยังเย่ซือเหยียนโทรมาหาเธอเอง คงมีอะไรเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลซูอินรีบรับสาย "พี่ซือเหยียน พี่หาฉันเหรอ? คุณปู่เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? ฉันไม่ได้ไม่ไปเยี่ยมคุณปู่นะ แต่เพราะพี่ชายกับพี่หรานหราน..."ซูอินแสดงท่าทางน้อยใจแต่เธอพูดยังไม่ทันจบ เย่ซือเหยียนก็ขัดการแสดงของเธอ "คุณปู่ฟื้นแล้ว""จริงเหรอ?"ซูอินอุทาน ดูเหมือนจะซ่อนความดีใจไม่อยู่แต่เย่ซือเหยียนไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของเธอเลย เย่ซือเหยียนแค่อยากให้ซูอินไปโรงพยาบาล ดูว่าตอนนี้ตระกูลเย่เป็นยังไงบ้าง"อินอิน ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะรีบไปเยี่ยมคุณปู่ที่โรงพยาบาลเร็วๆ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไรก็ตาม"พูดจบ เย่ซือเหยียนก็วางสายซูอินจ้องโทรศัพท์ที่ถูกวางสาย สีหน้าหม่นลงทันที"เธอหมายความว่ายังไง?"ซูอินขมวดคิ้ว กัดฟันครุ่นคิดครู่หนึ่ง เธอรู้ว่าไม่ว่าคำพูดของเย่ซือเหยียนจะมีความหมายลึ

ระหว่างทางกลับ เธอเตรียมใจไว้แล้ว แต่พอได้ยินคำพูดนี้ เธอก็ชะงักฝีเท้าอยู่ครู่หนึ่งเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ที่สุดของตระกูลเย่?ไม่ควรเป็นเธอ ซูอิน หรอกหรือ?ทำไมถึงเป็นซูหราน!ซูอินกลั้นความอิจฉาและไม่พอใจเอาไว้ มองซูหรานอย่างไม่เป็นที่สังเกต แล้วก้มหน้าลงอย่างว่าง่ายเธอต้องอยู่ในวิลล่าตระกูลเย่ ถึงจะมีโอกาส!"คุณปู่..."ซูอินฝืนยิ้ม เรียกเสียงอ่อนโยนคุณปู่เย่มองเธอผ่านๆ ดูเหมือนจะจำได้ว่าเธอคือคนที่สาปแช่งลูกสาวของเขาที่โรงพยาบาล ใบหน้าที่เมื่อครู่ยังเต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดูต่อซูหราน กลับบึ้งตึงลงทันทีพูดเสียงอย่างเย็นชา"เธอมาทำอะไร?"บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันทีซูอินเตรียมคำพูดไว้แล้ว เธอคุกเข่าลงทันที ทำหน้าน่าสงสารขอโทษ "ฉันพูดผิดไป เมื่อกี้ฉันแค่ตื่นเต้นเกินไป ขอคุณปู่โปรดยกโทษให้อินอินที่พูดจาไม่ยั้งคิดด้วยเถอะค่ะ""ฉันไม่ใช่ปู่ของเธอ"คุณปู่เย่ไม่ยอมรับซูอินกัดริมฝีปากเบาๆ ยังคงลดท่าทีลง "คุณปู่คะ ฉันผิดจริงๆ ค่ะ ขอคุณปู่อย่าไล่ฉันไปเลยนะคะ"คุณปู่เย่มองซูอิน รู้สึกไม่ชอบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกคุณปู่อะไรกัน?เด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเรียกคนอื่นเป็นญาติอย่างไม

น่ารักและมีเสน่ห์มาก...ตอนที่หยางซูพูดประโยคนี้ สายตาของเขาร้อนแรงจนทำให้ใบหน้าของซูอินร้อนวูบขึ้นมาทันที ขนตาของเธอสั่นไหวเบาๆ เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านั้นได้แทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเธอ ก่อให้เกิดคลื่นไม่น้อยมุมปากของซูอินยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ หยางซูก็ยิ้มเช่นกันเขาไม่สนใจปฏิกิริยาตกตะลึงของเย่ซินที่ปลายสาย และวางสายทันทีในรถ บรรยากาศเงียบสงบมากราวกับอุณหภูมิได้เพิ่มสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัวหยางซูรู้ดีว่าจะจัดการกับผู้หญิงอย่างไร โดยเฉพาะคนอย่างซูอิน เขาแค่มองเธออย่างจดจ่อ ราวกับถูกเธอทำให้หลงใหล บางครั้งก็ชมว่า "น้องอินอิน เธอสวยจริงๆ"ซูอินฟังแล้วรู้สึกปลาบปลื้ม ความภาคภูมิใจแทบจะล้นออกมาแต่เธอยังคงทำหน้านิ่งสงบราวกับแกล้งไม่เข้าใจ "ความหลงใหล" ที่หยางซูแสดงออกมา เธอมีสถานะเป็นแค่น้องสาวของเขาลูกหลานคนรวยคนนี้...ไม่ว่าเขาจะมาเมืองไห่ด้วยจุดประสงค์อะไร และไม่ว่าเขาจะมีแผนอะไรกับเย่ซือเหยียน ซูอินตัดสินใจแล้วว่าจะต้องใช้ประโยชน์จากผู้ชายคนนี้ให้ได้ถ้าเธอรู้จักควบคุมเขาให้ดี บางเรื่อง เขาจะต้องทำได้ดีกว่าลู่ซิวหนิงแน่นอน!ส่วนวิธีควบคุมผู้ชายคนนี้...รถจอดที่หน้าวิลล