บทที่ 309 น่ารักและมีเสน่ห์

เย่ซือเหยียนเพิ่งนึกถึงซูอินได้ รีบจับข้อมือของหยางซู แล้วเดินเข้าไปแนะนำทั้งสองคน

“หยางซู นี่คือซูอิน...โอ้ ไม่ ไม่ใช่ คุณปู่เปลี่ยนชื่อให้อินอินแล้ว ตอนนี้เธอควรจะชื่อเย่อิน”

“ไนติงเกล? ไนติงเกลที่ร้องเพลงได้เหรอ” หยางซูตอบด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

โดยไม่ได้คิดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นหลานแท้ๆ ของตระกูลเย่

แต่หลังจากเขาพูดจบ เย่ซือเหยียนก็ตบเขาอย่างแรงด้วยท่าทีตำหนิ “หยางซู จริงจังหน่อย เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณเคยเจอข้างนอกพวกนั้น”

เย่ซือเหยียนพูดจบก็จับมือซูอินขึ้นมา “มานี่ อินอิน นี่คือลูกชายคนเดียวของคุณน้าเย่ซินของเรา หยางซู”

น้าเย่ซิน?

ซูอินไม่ได้รู้ทันทีว่าเย่ซินคือใคร

จนกระทั่งเย่ซือเหยียนพูดว่า “ตอนที่แม่ของเธอออกจากตระกูลเย่ น้าเย่ซินก็รู้สึกผิดมากเหมือนกัน เรื่องบาดหมางของรุ่นก่อน พอมาถึงรุ่นเราแล้วก็ไม่ต้องพูดถึงดีกว่า”

ถึงจะบอกไม่ให้พูดถึง แต่ก็จงใจพูดออกมา

ซูอินก็รู้ทันทีว่าเย่ซินคือใคร

ลูกสาวบุญธรรมของตระกูลเย่คนนั้น ว่ากันว่าความเข้าใจผิดระหว่างฉินเหยียนกับคุณปู่เย่ที่ทำให้ฉินเหยียนตัดสินใจออกจากตระกูลเย่ ล้วนเป็นฝีมือของเย่ซินทั้งสิ้น

และคนตรงหน้าคนนี้