แชร์

บทที่ 317 บริการได้ไม่เลว

เมื่อสังเกตเห็นว่าหยางซูเริ่มขมวดคิ้ว ซูอินก็ตระหนักถึงท่าทีของเธอได้ในทันที

เธอรีบระงับความรู้สึกผิดเอาไว้ แต่แสร้งทำเป็นอธิบายด้วยท่าทีสงบนิ่ง: “คุณตาก็แค่ลืมเท่านั้น ฉันไม่โทษท่านหรอกที่จำฉันไม่ได้ ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวท่านก็จะดีขึ้น จนสามารถจำฉันได้ จำหลานสายแท้ ๆ ของท่านได้”

ไม่ใช่ซูหรานที่ถูกเข้าใจผิดว่าคือฉินเหยียน

แต่ท่าทีที่รู้สึกผิดของเธอนั้น ไม่สามารถเล็ดลอดไปจากสายตาของหยางซูได้

หยางซูยิ่งรู้สึกแปลกในใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

โดยเฉพาะซูอิน

แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขารีบขจัดความสงสัยในใจทิ้ง และปลอบซูอินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่จะต้องกลับมาจำได้อย่างแน่นอน”

จะกลับมาจำได้จริง ๆ งั้นเหรอ?

ขนตาของซูอินเริ่มสั่นเทา แต่ความรู้สึกผิดที่ซ่อนอยู่ในใจของเธอยังคงอยู่

สำหรับเธอแล้ว การที่เขากลับมาจำทุกอย่างได้ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี และทางที่ดีที่สุดก็คือ......

เหมือนว่าในหัวซูอินจะนึกอะไรออก จู่ ๆ เธอก็มองไปที่หยางซู และจงใจแสดงความผิดหวังออกมาผ่านสายตา

“ก่อนหน้านี้คุณปู่ยังบอกอีกว่าจะฉลองวันเกิดให้ฉัน ท่านบอกว่า ในวันเกิดปีแรกที่ฉันได้กลับตระกูลเย่ ท่านจะพาฉันกลับไปเยี่ยม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status