All Chapters of มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: Chapter 311 - Chapter 320

เฉาเหนียนมีสีหน้าแตกตื่นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มและหาเรื่องอ้างว่า “อีกไม่นานจะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว สองบ่อพวกนั้นมันดึงดูดยุงใช่ไหม? ผมเลยให้คนถมไปแล้วครับ”“อ๋อ อย่างนี้เองเหรอ...”อาจารย์หลี่พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะมองเฉาเหนียนอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมถัดมา เขาหยิบแผนผังการออกแบบขึ้นมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเฉาเหนียน“เถ้าแก่เฉา ลานบ้านคุณใหญ่ขนาดนี้ ต้องดูแลให้ดีนะ!นี่คือแบบแผนที่ผมช่วยออกแบบใหม่ คุณลองดูว่าชอบการจัดวางแบบนี้ไหม?ผมคิดว่า หน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์คุณทั้งสองฝั่ง ควรจะวางปี่เซียะสัตว์มงคลเพื่อเรียกทรัพย์ แล้วก็...”อาจารย์หลี่เริ่มอธิบายแนวคิดของเขาให้เฉาเหนียนฟังแต่เฉาเหนียนกลับฟังไม่เข้าหูเลย ในหัวเขามึนงงไปหมด และก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อยในใจเต็มไปด้วยความกังวลและความสงสัย รู้สึกว่าอาจารย์หลี่ต้องการวางแผนจัดฮวงจุ้ยเพื่อทำร้ายครอบครัวของเขาอีกแน่ๆ“เถ้าแก่เฉา คุณคิดว่าไง?”“เถ้าแก่เฉา? คุณคิดอะไรอยู่?”หลังจากอาจารย์หลี่พูดจบ เขาก็ถามขึ้นเฉาเหนียนได้สติกลับมา รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดีครับ! ดีครับ! อาจารย์หลี่ช่วยจัดการตามที่เห็นสมควรเลย ขอบค

หลิวเมิ่งเหม่ย หญิงสาวผมลอน ชี้นิ้วจี้หน้าเย่เฟิงพลางพูดอย่างหยิ่งยโส “ได้ยินไหม? ขอโทษเดี๋ยวนี้ แล้วตบหน้าตัวเองสองที! หรือจะให้ฉันลงมือเองดีล่ะ?”พูดพลาง เธอทำท่าเหมือนจะตบเย่เฟิงได้ทุกเมื่อ“พ่อคะ! นั่วนั่วทำผิดหรือเปล่า? ถ้างั้นนั่วนั่วขอโทษซินซินก็ได้นะคะ...”นั่วนั่วพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ขณะที่กอดขาเย่เฟิงแน่นแม้ในดวงตากลมโตจะเต็มไปด้วยความน้อยใจ แต่เธอก็ไม่อยากให้พ่อถูกใครทำร้ายหลิวเมิ่งเหม่ยหัวเราะเยาะ “ได้ยินไหม? เด็กในบ้านคุณยังฉลาดกว่าคุณอีก!”ซินซิน เด็กชายตัวอ้วน ยิ่งได้ใจก็ทำท่าล้อเลียนนั่วนั่วด้วยความภาคภูมิใจ“ฮึ! กล้าตีฉันเหรอ? พ่อแม่ฉันเก่งกว่าพ่อเธอเยอะ!”ผู้อำนวยการและคุณครูซูยืนดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้าสะใจราวกับว่าความผิดทั้งหมดเกิดจากนั่วนั่วที่ทำให้พวกเธอต้องก้มหัวขอโทษแม่ของซินซินมานานในตอนนั้นเอง เย่เฟิงจับมือนั่วนั่วเล็กๆ ของเธอเบาๆ แล้วพูดปลอบใจด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “นั่วนั่วไม่ได้ทำอะไรผิด พวกเขาต่างหากที่รังแกคน! พ่อไม่มีทางให้นั่วนั่วต้องขอโทษ!”ต่อมา เขาหันไปมองหลิวเมิ่งเหม่ยด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดเสียงต่ำ “ถ้าผมไม่ขอโทษล่ะ?”วันนี้ ถ้าตนยอ

เมื่อเย่เฟิงสัมผัสได้ถึงความน้อยใจของนั่วนั่วที่ได้ยินว่าตัวเองอาจถูกไล่ออก ความโกรธก็พลุ่งพล่านในใจทันทีผู้อำนวยการคนนี้ ตอนที่เขากับเฉาเว่ยและหลิวเมิ่งเหม่ยมีปัญหากัน ไม่เพียงแต่ไม่ไกล่เกลี่ย แต่ยังเลือกเข้าข้างอีกฝ่ายแถมยังจะไล่นั่วนั่วออกจากโรงเรียน เพียงเพื่อเอาใจเฉาเว่ยและภรรยา!“ไม่ต้องกังวลนะลูก พ่อจะไม่ปล่อยให้หนูถูกไล่ออกแน่นอน เชื่อพ่อสิ…”เย่เฟิงพูดปลอบนั่วนั่วด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ค่ะ พ่อ...นั่วนั่วไม่อยากถูกไล่ออก นั่วนั่วอยากไปโรงเรียน…”นั่วนั่วพูดด้วยน้ำตาคลอ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความน่าสงสาร“ฮ่าๆ ไม่ถูกไล่ออก? นี่แกหลอกลูกสาวตัวเองอยู่หรือเปล่า? ฉันบอกเลยนะ ถ้าแกกล้าตีเรา ลูกสาวแกจะต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่นอน!”หลิวเมิ่งเหม่ยได้ยินเย่เฟิงพูดปลอบลูกสาว ก็หัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยัน“แม่ย้อย หาเรื่องฉันแล้วยังคิดจะอยู่โรงเรียนนี้อีก? ฝันไปเถอะ!”เฉาเว่ยเองก็ปากแจ่ว พูดด่าด้วยสีหน้าไม่ดี“คุณเย่ เดี๋ยวไปที่ห้องผู้อำนวยการนะคะ ฉันจะคืนค่าเล่าเรียนให้คุณเอง! ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ลูกสาวคุณไม่ต้องมาเรียนที่นี่แล้ว!”“เด็กที่นี่ล้วนมาจากครอบครัวที่มีคุณภาพ เด

“ลุง... ไม่มีอะไรครับ แค่เรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย...”เฉาเว่ยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ทันทีว่าเฉาเหนียนต้องมีเรื่องสำคัญที่ต้องพึ่งพาเย่เฟิง“ใช่ค่ะ แค่เรื่องเข้าใจผิด... ไม่มีอะไรจริงๆ...”หลิวเมิ่งเหม่ยพูดด้วยสายตาลอกแลก“ประธานเฉา แค่เด็กๆ ทะเลาะกันนิดหน่อยค่ะ”ผู้อำนวยการหลี่การพูดด้วยท่าทีลนลาน“ไม่มีอะไร? พวกคุณสองคนไม่ใช่เหรอที่บอกว่าจะให้ลูกสาวฉันถูกไล่ออก แล้วยังขู่ฉันว่าจะอยู่ในหยุนเฉิงไม่ได้?”“ส่วนคุณ ผู้อำนวยการ ไม่ใช่เหรอที่บอกว่าลูกสาวฉันเป็นลูกคนไม่มีคุณภาพ ต้องถูกไล่ออก?”“แล้วตอนนี้ทำไมบอกว่าไม่มีอะไรแล้วล่ะ?”เย่เฟิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเย็นเมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของเฉาเหนียนเปลี่ยนทันที เขาโกรธจัดเพี๊ยะ! เพี๊ยะ!ฝ่ามือสองข้างฟาดลงบนหน้าของเฉาเว่ยและหลิวเมิ่งเหม่ยอย่างแรง“ไอ้โง่! พวกแกกล้าขู่คุณเย่เหรอ?”เฉาเว่ยและหลิวเมิ่งเหม่ยกุมแก้มตัวเองไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว“ลุงเหนียน... ผม... ผมแค่พูดเล่นครับ”เฉาเว่ยพูดตะกุกตะกักหลิวเมิ่งเหม่ยน้ำตาคลอ ก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครส่วนซินซิน เด็กชายตัวอ้วน มองพ่อแม่ถูกตบจนกลัว น้ำตาไหลพรากแต่ไม่กล้าร้องไห้ออกเ

ผู้อำนวยการหลี่การ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมและโกรธแค้น ตะโกนออกมาด้วยเสียงสะอื้น“ทำไมต้องไล่ฉันออก? ถ้านายไม่ลงมือทำร้ายคน ฉันก็ไม่ต้องพูดเรื่องไล่ลูกสาวนายออก!”“ประธานเฉา! ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณ ลูกชายคุณถูกทำร้าย ฉันช่วยครอบครัวเฉา ไม่ถูกต้องหรือคะ? ทำไมถึงต้องไล่ฉันออกด้วย?”คุณครูซูก็พูดเสริมด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ใช่แล้ว! ทำไมไม่ให้โอกาสพวกเราบ้าง?”เฉาเหนียนขมวดคิ้วก่อนจะหัวเราะเย็นๆ “อ้อ? พวกคุณยังกล้ามีเหตุผลอีกเหรอ?”“แน่นอนสิคะ! ประธานเฉา เรื่องวันนี้เราอาจผิด แต่ความผิดนี้ไม่น่าถึงขั้นไล่ออก! จริงไหมคะ?”ผู้อำนวยการหลี่การพูดอย่างไม่ยอมแพ้ พร้อมยืนขึ้นมาสู้เต็มที่เย่เฟิงหัวเราะเย็นๆ “เหตุผล? พวกคุณเพิ่งจะเริ่มพูดถึงเหตุผลตอนนี้เหรอ?ตอนที่พวกคุณไล่ลูกสาวผมออกเพียงเพราะอยากเอาใจคนใหญ่คนโต ตอนนั้นพวกคุณเคยพูดถึงเหตุผลหรือเปล่า?ไม่ต้องพูดเลยว่าพวกคุณมีเหตุผลหรือไม่ ถึงมีก็ไม่มีผลอะไร ผมมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อคุยเหตุผล ผมมาเพื่อปกป้องลูกสาวผม!”เขาหันไปมองเฉาเหนียนพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “ประธานเฉา ถ้าคุณอยากให้ผมช่วย เรื่องแรกที่คุณต้องทำคือไล่คนสอง