บททั้งหมดของ เจ้าสาวคืนแรก: บทที่ 11 - บทที่ 20

การหาตัวตึงไว้สำรอง จะช่วยให้วันเวลาที่รอสัญญาสิ้นสุดลง มีความหมาย--------------------------------เช้ารุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ วิชพันธ์คงออกไปยิมแต่เช้าเพื่อซ้อมมวยอย่างที่เขาได้บอกไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว กังสดาลยังนอนพลิกตัวมองเพดานห้องคิดว่า ถ้าเขาจริงจังกับดิษยาขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำอย่างไร“นางเป็นตัวตึงของคุณย่าศรีนวลด้วยสิ” เธอพึมพำเบาๆ กับตนเอง “หรือว่าลองคุยกับริน ให้หาฝรั่งที่นั่นสำรองไว้ เผื่อเขาฉีกสัญญาเร็วกว่ากำหนด เธอจะได้อยู่ที่นั่นต่อ โดยไม่ต้องพึ่งพาคุณพ่อของเขา” เธอพูดกับตนเองเสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น“ย่าหรือคะ...” เธอตะโกนถาม“ผมเอง...”เธอได้ยินเสียงกลอนประตูหมุนดังกริ๊ก เขาเดินเข้ามาพร้อมกางเกงขาสั้นตัวเดียว“นึกว่าไปยิมแล้ว...”“รอคุณไปด้วย...”“ลุกไปอาบน้ำ...จะได้ลงไปกินข้าว สายมากแล้ว”เธอเห็นเขาแต่งตัวกำลังเปิดประตูลงไป กังสดาลส่งเสียงจากในห้องน้ำ“เอ่อ...ขอไม่ไปได้ไหมคะ อยากไปเดินห้าง”“ตามใจ...ผมอยากไปคลายเครียด”“เชิญตามสบายนะคะ...” หญิงสาวยินดีที่วันนี้เธอจะมีเวลาว่างหลังจากทานข้าวเช้าแบบเบาๆ กังสดาลขออนุญาตกับย่าด้วยว่าจะออกไปเดินห้าง แท้จริงเธออยากกินข้าวเช

เราตอบแทนคนที่ยังเหลืออยู่...ถือว่าได้ตอบแทนพระคุณเช่นกัน--------------------------------การเดินทางออกจากสนามบินช่วงบ่ายกว่าจะถึงที่ปลายทางสนามบินซิดนีย์ใช้เวลาเกือบเก้าชั่วโมง เที่ยวบินจากเมืองไทยต้องแวะที่มาเลเซียและต่อเที่ยวบินรอที่กัวลาลัมเปอร์อีกหกชั่วโมง ระหว่างรอเธอเห็นสามีเอาโน้ตบุ๊คออกมาทำงาน คงฆ่าเวลาไป เขาปล่อยให้กังสดาลไปเดินมองดูของเรื่อยเปื่อยที่ร้านต่างๆ ในสนามบิน เธอเข้าไปเช็คดูไลน์ของรินญาที่เขียนส่งมาทักทาย“ฝากดูของที่ระลึกของมาเลที อยากได้อ่ะ” เธอรู้จากข้อความว่ากังสดาลจะต้องแวะเปลี่ยนเครื่องที่มาเลเซีย“เอาช็อกโกรูปตึกแฝดนะ...” เธอถ่ายรูปส่งไปให้รินญาดูเธอเดินกลับมาที่เขานั่งอยู่ในเลาจน์กำลังทำงานไม่ยอมเงยหน้ามองอะไรเลย“ซื้ออะไรมา...” เขาถามขณะเหลือบเห็นถุงพลาสติกที่เธอถือ“ของฝากที่รินอยากได้ค่ะ...” “ผู้หญิงชอบกินช็อกโกแลตรึ” เขาถามไม่มองหน้าเธอ“ชอบสิ...กินแล้วคลายเครียด” เธอหยอกชายหนุ่มต่อ“ช่วยให้มีลูกดก...” เธอพูดขำๆ“เฮ้ย...จริงดิ...ขอสักชิ้นหนึ่ง” เขาจ้องหน้าเธออย่างจริงจัง“หมดสิทธิ ซื้อมาแค่กล่องเดียวค่ะ” เธอมองหน้าตลกๆ ของเขา“เดินไปซื้อมาอีก...อยา

อยากจะไปหาความสุขที่ไม่ได้รับการยินยอมให้พึงระลึกถึงความทุกข์ที่จะตามมานั้นด้วย--------------------------------กังสดาลตื่นขึ้นกลางดึกเธอพยายามมองหาสามีของเธอท่ามกลางความมืดของห้อง ด้วยความสงสัยเลยลุกจากเตียงเดินเข้าไปมองหาในห้องน้ำ ปรากฏว่าไม่มีเสียงน้ำดูเงียบว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวาจนเธอรู้สึกใจหาย เขาน่าจะยังไม่กลับมาถึงบ้านแล้วเขาไปทำอะไรอยู่ อากาศข้างนอกวันนี้หนาวกว่าเมื่อวานเล็กน้อย เกือบรุ่งสางเธอรู้สึกว่าเตียงนอนอีกมุมกระเพื่อมด้วยแรงของอีกคนที่กำลังล้มตัวลงนอน เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์โชยมาเข้าจมูกหญิงสาวหันไปหยิบนาฬิกาปลุกที่มุมโต๊ะข้างเตียงด้านเธอมาดู คิดอยู่ในใจว่าน่าจะใกล้สว่างแล้ว แต่เวลาเกือบตีสี่เท่านั้นเธอหลับไปตั้งแต่ก่อนสี่ทุ่ม จึงทำให้เธอนึกได้ว่านอนไปเกือบหกชั่วโมงซึ่งหลับลึกเป็นตายอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเธอลืมตามองเพดานและตัดสินใจลุกไปเปิดน้ำอุ่นลงอ่างน้ำ เติมกลิ่นกุหลาบจากอีกขวดหนึ่งที่วางอยู่บนแท่นข้างกลิ่นลาเวนเดอร์“อืม...หอมมากเลย จะนอนหลับแช่ไปเรื่อยๆ จนถึงเช้า” เธอพึมพำอย่างมีความสุข แต่ในใจยังนึกสงสัยสามีในนามของเธอ เขาเริ่มแสดงพฤติกรรมที่ชวนให้คิด ‘ต้องคำสาป’

ปล่อยหัวใจไว้กับคาสโนว่าจอมเกเร--------------------------------พรุ่งนี้ถึงกำหนดที่วิชพันธ์ต้องเดินทางกลับไปสะสางงานที่เขาทิ้งมาเกือบสองอาทิตย์ เขาบอกกังสดาลวันเดินทางกลับให้หาข้อมูลเรื่องการเรียนต่อให้เรียบร้อย เขาอาจไม่มีเวลาพูดคุยช่วงเวลากลางวัน แต่จะพยายามวิดีโอทุกคืนก่อนเธอเข้านอน “ผมจะฝากให้วี มันช่วยดูแลเรื่องคอร์สภาษา” เขาเปรยกับเธอให้ติดตามข้อมูลกับน้องชายของเขา“ค่ะ...โอลี่น่าจะช่วยได้ดีกว่าค่ะ” เธอแย้งเขา เพราะไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องให้น้องชายเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องนี้“ผมสั่งมันไว้แล้ว... อย่าไปยุ่งผัวชาวบ้าน!” เสียงหงุดหงิดฟังดูเหมือนเสียดสีเธอ“ท่านรองประธานคะ...สุภาพหน่อยนะคะ นั่นเพื่อนคุณนะ” เธอรู้สึกว่าในใจเขาคิดอะไรกับเพื่อนออสซี่คนนี้หลังจากมื้อค่ำที่อาอุมากลับมาดูแล กิ๊กของคุณพ่อคนนี้มีฝีมือการทำอาหารไทยเมนูสุขภาพบริการสมาชิกทุกคนในครอบครัว“อา...อยากให้คุณวิชและหนูเบล ลองผักกับปลานึ่งเมนูสมุนไพรนี้...หอมและดีต่อสุขภาพ พวกหนูควรมีลูกเร็วๆ นะคะ คุณพ่อท่านอยากอุ้มหลานแทบทนไม่ไหวแล้ว” อาอุมาจ้องหน้ากังสดาลอย่างกังวล“ค่ะ...หนูชอบทานผักอยู่แล้ว”“คุณวิช กลับไป…หนูเบ

มันเจ็บลึกฝังเป็นตัวหนังสืออยู่กลางใจ พอเปิดใจครั้งใดเหมือนเปิดหนังสือหน้านี้ทุกที--------------------------------กังสดาลเจอหน้าของวีระพันธ์ที่โต๊ะกินข้าวตอนเช้า เธอไม่อยากพูดด้วยกำลังหันหลังจะเดินไปที่ครัว เขารั้งข้อศอกเธอไว้“มีอะไรว่ามา...ไม่ต้องถูกเนื้อต้องตัว” เธอหันไปปัดมือเขาออกอย่างไม่พอใจ“พี่วิช...เขียนมาด่าผมหาว่า ลวนลามคุณ”“ใช่ ฉันฟ้องคุณวิชเองเมื่อวันก่อน”“ทำไมต้องขนาดนั้น...เราคุยกันได้”“ถ้าทำบ่อยๆ อย่าหาว่าไม่เตือนนะ”“จะทำอะไรผมได้...”“จะดีดให้สลบคาบาทา”“รู้ไว้นะ...ฉันไม่ชอบคนนิสัยไม่ดี”“โอย...พี่สะใภ้ครับ แค่ล้อเล่นทำเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต”“โน่น...ไปล้อเล่นกับเดซี่ ไม่ใช่ฉัน”เธอหันหลังเดินขึ้นบันไดชั้นบนไม่เหลียวหลัง ได้ยินเขาบ่นพึมพำเบาๆ“พี่วิช...จะทำอะไรได้ ยังทำเป็นเล่นตัว อีกไม่นานโดนทิ้ง จะร้องไห้วิ่งมาหาเรา...ฮ่าฮ่าฮ่า” เขาหุบปากทันที เมื่อคุณพ่อเดินมาได้ยิน“เป็นอะไรหัวเราะร่า...มีสาวใหม่ตามมาถึงนี่ เลยเบิกบานล่ะพ่อ” ลุงเขาเยาะเย้ย“โน่น...สะใภ้คุณลุง สาวพีเรียดยุคคุณย่า” เขาเสียดสีกลับ“เบล...เธอเป็นคนดี และอย่าทำให้ตาวิชมีปัญหา ลุงอยากเตือนให้รู้จ