All Chapters of เจ้าสาวคืนแรก: Chapter 41 - Chapter 50

ขอฝากดาวบนฟ้า...ช่วยดูแลที่รัก--------------------------------หลังจากไปพบหมอลิเดียทั้งคู่กลับมารอฟังผลตรวจจากดอกเตอร์ปีเตอร์สัน วิชพันธ์ซึมเศร้าไปหลายวันหลังจากที่คุยกับคุณพ่อและอาอุมาโดยไม่มีกังสดาลร่วมรับรู้ทุกวันหลังมื้อค่ำเขาชวนกังสดาลออกไปเดินย่อยอาหาร และบอกรักเธอแทบทุกวันกับดวงดาวบนฟากฟ้า “เบล ดูนั่นสิ...” เขาชี้ขึ้นไปบนฟ้าใสไร้เมฆ คืนนี้หิมะไม่ตกแต่ลมแรง“อะไรคะ...เบลไม่เห็นอะไร”“southern cross stars…ผมไม่รู้ภาษาไทยว่าอะไร” เขายกมือถือเปิดเข็มทิศชี้ทำมุมไปทิศตะวันออกเฉียงใต้ และชี้ไปที่กลุ่มดาวสุกสว่างทำมุมตัดกันสี่ดวงใหญ่“ค่ะ...” กังสดาลมองไปที่นิ้วของเขาชี้ไปทางทิศนั้น“ภาษาไทยคือดาวอะไร...” เขาชี้ไปที่มือถือให้เธอเปิดหาข้อมูล“อ๋อ...ดาวกางเขนใต้ค่ะ” เธอบอกเขาและกระโดดดีใจที่เห็นความสวยงามของท้องฟ้าคืนนี้ที่ไร้เมฆบดบัง เห็นกลุ่มดาวบนท้องฟ้าระยิบสวยมาก“ผมจะขอฝากดาวบนฟ้า...ช่วยดูแล my love คนรักของผม” เขาพูดยังไม่ทันจบก็หันมาจับแก้มเธอก้มหน้าลงจูบไล้โลมคลอเคลีย คืนนี้ผู้คนที่อ่าวประปรายเขาจึงถือโอกาสจูบเธออ้อยอิ่งนานจนลืมเวลา ลมแรงมากทำให้ร่างกายเธอหนาวสั่นจนต้องซุกหน้า

ความรักมันคือที่สุด และเขายังรออยู่--------------------------------คุณพ่อสามีสั่งให้ลียาขึ้นมาตามวิชพันธ์ลงไปพบที่ห้องนอนท่าน ก่อนที่เขาจะออกไปสนามบินตอนบ่าย ประมาณครึ่งชั่วโมงเขากลับขึ้นมาที่ห้องนอน เขามองเธออย่างกังวล“คุณพ่อให้คุณลงไปพบ” “ค่ะ...คุณเตรียมตัวเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว” กังสดาลลากกระเป๋าเดินทางออกมาวางไว้ที่หน้าห้องนอน เธอเดินไปเคาะห้องถัดไปเพื่อบอกลียาให้ช่วยลากมันลงไปไว้ข้างล่างกังสดาลเดินลงบันไดไปเจออาอุมากำลังเตรียมอาหารมื้อเที่ยงไว้เพื่อเลี้ยงส่งวิชพันธ์ เธอถามว่าจะให้ช่วยอะไรไหม“ไปพบคุณพ่อ แล้วมาช่วยอานะ” อาอุมาหันมาสีหน้าเคร่งเครียด“คุณพ่อ...มีอะไรกับหนูรึคะ” เธอถามก่อนเดินไปเคาะประตูห้องคุณพ่อสามี“เข้าไปหาท่านก่อนค่อยมาคุยกัน” กังสดาลออกมาหลังจากพบท่านแค่ห้านาที ท่านดูไม่สบายใจมากทำใจเธอหดแฟบ เธอเดินเข้ามาในครัวเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง“คุณอาคะ...คุณพ่อท่านไม่ให้หนูอยู่ดูแลท่านที่นี่” เสียงสะอื้นของหญิงสาวทำอาอุมาซึ่งกำลังอยู่ตรงหน้าเตาหันมาทันที“ไม่เป็นไร ย้ายไปอยู่กับคุณยายเถอะ หนูเบล...เหลือกี่เดือนจะจบ”“อีกสามเดือน แล้วใครจะดูแลท่านกับคุณอาล่ะคะ” อาอุมาเดิ

ในชีวิตคนเรานั้น ยากที่จะหาความสุขไร้ซึ่งความขมขื่นเจอปน...คงไม่มี--------------------------------คุณพ่อสามีสั่งห้ามกังสดาลติดต่อกับวิชพันธ์ตั้งแต่ย้ายออกไปอยู่ที่คอนโดของอาจารย์แอน เธอนั่งเหม่อใจลอยมองภาพของคุณแม่สามีที่แขวนอยู่บนผนังในห้องนอน ก่อนนอนเธอสวดมนต์และนั่งภาวนาเพื่อส่งจิตถึงท่าน‘อาจารย์แอนคะ หนูขอกราบดวงวิญญาณของอาจารย์ ไม่ว่าจะสถิต ณ หนใดในปรโลก ขอช่วยวิชพันธ์ลูกชายกำพร้าที่ท่านได้ชุบเลี้ยงอุปถัมภ์ด้วยนะคะ เขาคงหาทางออกไม่ได้กับปัญหานี้ หนูช่วยอะไรเขาไม่ได้เลยค่ะ’เธอหลับไปพร้อมฝันเลือนรางได้ยินเสียงอาจารย์แอนบอกว่าไม่เป็นไร เธอตามหาต้นเสียงร้องเรียกไปยังทิศทางใดก็ไม่เห็นท่าน เสียงสะอื้นเบาๆ ของเธอสะท้อนออกมาจากห้วงสำนึกในความฝันกังสดาลตกใจตื่นแต่เช้ามืดและเดินออกไปสูดลมเย็นที่ระเบียงมองเห็นดาวระยิบบนท้องฟ้าเหนือท้องทะเลเบื้องหน้า เธอหวนคิดถึงคืนที่เขาและเธอเดินกันไปถึงริมอ่าว เขาชี้ขึ้นบนท้องฟ้าให้เธอมองหาดาวกางเขนใต้ วิชพันธ์เป็นผู้ชายสมัยใหม่ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะพูดถึงตำแหน่ดวงดาวของผืนฟ้ายามราตรีได้อย่างสวยงาม เขาเล่าว่าสมัยก่อนมีตำนานมากมายของชนเผ่าอะบอริจิน ชื่อข

หากไม่ต่อรองกับโชคชะตา ก็จะถูกลิขิตอย่างไม่เป็นธรรม-------------------------------วิชพันธ์ขอร้องให้กังสดาลอยู่ที่โรงแรมกับเขา เธอเกรงว่าคุณพ่อสามีเกิดรู้ขึ้นมา ทั้งเธอและวิชพันธ์คงไม่รอดพ้นบาปที่ทำให้ท่านลำบากใจ คำสัญญาที่รับปากกับท่านไปแล้วถือว่าไร้ความหมาย ท่านจะไม่มีทางไว้ใจพวกเขาอีกต่อไป“คุณย่าบอกว่าท่านจะจัดการทางนั้นให้เรา ท่านไม่ได้บอกรายละเอียด แค่บอกให้เบลอย่าคิดมาก” เขากอดเธอขณะพูดถึงย่า“ท่านบอกให้ผมรีบมีลูก จะได้เป็นข้อต่อรองกับคุณพ่อ” “เบล ขอถามนะคะ” เธอผลักอกสามีออก ขณะถามเขาอย่างจริงจัง“ผมตอบได้เท่าที่รู้”“ทำไมคุณพ่อไม่ค้านแต่แรก ตอนคุณพาย่าและเบลมาพบท่าน” “เวลาในพินัยกรรมระบุให้ผมต้องแต่งงานภายในปีนี้ หากเลยกำหนดนี้ไปแล้วท่านจะต้องสละทุกตำแหน่งให้คุณอา”“เบลยังไม่ get อยู่ดีค่ะ” “แค่เรื่องแต่งงานทำไมต้องซีเรียสขนาดนั้น” เธอส่ายหน้า“ผมไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณพ่อ ดังนั้นพินัยกรรมถูกระบุโดยคุณย่าก่อนคุณปู่เสีย ให้ผมถือหุ้นได้แค่ 25 เปอร์เซ็นต์ คุณพ่อถือหุ้นกับคุณอาคนละ 25 เปอร์เซ็นต์ ท่านจึงพยายามหาทางให้ผมแต่งงานเพื่อจะได้ take ส่วนนี้ขึ้นมาอีก 25 เปอร์เซ็นต์ แล้วทุ

ความคิดอยากหนีไปให้พ้นปัญหา แต่กลับกลายมาเจอปัญหาใหม่-------------------------------กังสดาลตัดสินใจแอบหนีวิชพันธ์ออกจากโรงแรมช่วงที่เขาบอกว่านัดไปพบกับเดฟในโรงแรมที่มาร่วมการประชุม เธอแกล้งทำเป็นคลื่นไส้เวียนหัวซึ่งเป็นอาการของคนเริ่มตั้งท้อง เขาเขียนไลน์บอกว่าอยากให้เธอพักไม่ต้องเดินทาง จะรีบกลับมาดินเนอร์ช่วงค่ำหนึ่งทุ่มครึ่งกับเดฟที่ห้องอาหารชั้นล่างของโรงแรม และให้เธอเตรียมตัวหนึ่งทุ่มตรงซึ่งเขาน่าจะกลับมาถึงพอดี หญิงสาวจัดการซื้อตั๋วบินตรงกลับมายังกรุงเทพซึ่งโชคดีได้ไฟลต์ช่วงก่อนเที่ยง เธอออกจากสนามบินสุวรรณภูมิตรงไปหาย่าที่บ้านของเขาประมาณบ่ายสองโมงเศษ ย่าออกมาดูหน้าประตูว่าใครลงจากแท็กซี่ เห็นหลานสาวกำลังมองมาอย่างแสนดีใจ เธอเดินเข้าไปกอดเอวซบหน้ากับไหล่ย่าร้องไห้เบาๆ“เฮ้ย...แม่คนเก่ง นี่ทำไมไม่บอกย่าเลย หนีมาล่ะสิ” ย่ามองจ้องหน้าเธออ่านสถานการณ์ออกทันที“ค่ะ...” เสียงของกังสดาลสะอื้นยกใหญ่“มา...เข้ามา นี่ไม่มีกระเป๋าอะไรเลยรึ” ย่ามองหากระเป๋าเดินทาง “หนู...ถูกเขาบังคับให้บินไปสิงคโปร์ เสื้อผ้าเขาคงไปหาซื้ออยู่ หนูได้โอกาสเลยบินหนีมา” เธอยังสะอื้นตอบย่า“ไม่เป็นไร...ดีแล