All Chapters of เจ้าสาวคืนแรก: Chapter 31 - Chapter 40

แก้แค้นให้สาสม--------------------ครั้นเรือสำราญได้จอดเทียบท่าและทุกคนขึ้นฝั่งที่เมลเบิร์น เจ้าชายโมฮาได้สั่งฝ่ายประสานงานจองโรงแรมบนฝั่งให้ทุกคนล่วงหน้ามาแล้ว วิชพันธ์ได้เข้าพบเจ้าชายและขอโทษพระองค์ที่อยู่ต่อด้วยไม่ได้ เพราะคุณพ่อของเขาโทรมาให้รีบกลับด่วน เขาจึงได้ขอโทษทุกคนที่มาด้วยกันและพากังสดาลบินกลับทันที เจ้าชายโมฮาสงสัยท่าทีของวิชพันธ์และกังสดาล เพราะหน้าตาของหญิงสาวไม่แฮปปี้และยังมี head band คาดตรงหน้าผาก เธอโพกผมเหมือนปิดบังอะไรบางอย่าง ส่วนมาร์ตินรับรู้ทันทีว่าวิชพันธ์ต้องทำอะไรรุนแรงกับสาวน้อยคนนี้ เขาด่วนกลับทั้งที่ยังมีแผนในการท่องเที่ยวเหลืออยู่อีกสองวัน โอลี่สงสัยจึงถามรินญาแต่ญาติสาวของกังสดาลไม่พูดอะไร เธอได้แต่มองทั้งคู่ด้วยความเป็นห่วงคุณบุญส่งได้รับการติดต่อให้ขับรถมารับคนทั้งคู่ที่สนามบิน ระหว่างเดินทางกลับทั้งเขาและเธอเงียบตลอดการเดินทาง กังสดาลไม่ยอมพูดอะไรได้แต่พูดสั้นๆ ขอบคุณเวลาเขาช่วยทำอะไรให้เมื่อทั้งสองเปิดประตูบ้านโผล่เข้าไป คุณพ่อสามีนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก ขณะที่อาอุมากำลังเตรียมอาหารกลางวัน วิชพันธ์พูดสั้นๆ ว่า รีบกลับมาอยากปรึกษาคุณพ่อบางเรื่อง แ

จะเป็นฮันนีมูน...จืดชืด...boring and dull ไม่แซ่บ--------------------------------บ่ายทั้งคู่ได้บินไปลงโกลด์โคสต์ตามแผนที่วิชพันธ์ได้วางไว้กับคุณพ่อ เพื่อให้กังสดาลสบายใจก่อนที่เขาจะเข้ารับการผ่าตัดกลางสัปดาห์หน้า“คืนนี้เราไปแดนซ์ที่ผับนะ...” เขาเสนอพาเธอไปท่องราตรี“ได้...แต่อย่าดึกนะคะ” กังสดาลมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อใจ“ทำไม...why not?” เขาถามทำหน้าไม่เข้าใจ“จะเกิดเหตุการณ์เหมือนที่เมลเบิร์น” เธอเอ่ยเบาๆ“ไม่...มากับผม” เขาพูดย้ำ“ค่ะ...เบลไม่อยากถูกทำร้ายอีก” เธอเปรยเบาๆเขานอนหลับปุ๋ยไปบนเตียงขณะที่กังสดาลโทรไปหาย่าลำดวนที่ไลน์ เธอค่อยย่องออกไปจากห้องเพื่อกดลิฟท์ลงไปชั้นล่างตรงล็อบบี้ชั้นเอ็ม เพื่อจะได้คุยกับย่าได้สะดวก“ย่าคะ...สบายดีไหมคะ” ย่าส่งเสียงดีใจ เปิดวิดีโอคอล“สบายดี...แกอยู่ที่ไหน ข้างหลังเหมือนเป็นน้ำทะเล”“ใช่ค่ะ...หนูอยากให้ย่าเห็นว่าหนูมาฮันนีมูน”“ดีมากลูก...เขาจะได้มีความสุข แล้วเมื่อไหร่แกจะมีลูกกัน” ย่าถามด้วยยังไม่รู้ว่าชายหนุ่มมีปัญหาเรื่องนี้“ค่ะ...สักพัก หนูต้องไปเรียนด้วย ตอนนี้หนูมีงานทำที่ร้านอาหารอีกค่ะ” เธอยังไม่ได้เล่าเรื่องงานที่ร้านอาหารให้ย่า

ความจริงที่ทรมาน แต่ต้องยอมรับ--------------------------------วิชพันธ์พากังสดาลบินกลับตอนสุดสัปดาห์ เขารู้สึกกังวลใจบางอย่างที่เขาเคยบอกเธอไว้ว่าจะกลับมาคุยกับคุณพ่อของเขา ก่อนเข้ารับการผ่าตัดกลางสัปดาห์หน้า ขณะที่เขาพูดคุยกับคุณพ่อที่ห้องหนังสือ อาอุมานั่งปรึกษาอยู่ด้วย แต่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการสนทนาระหว่างมื้อทานอาหารค่ำ ทุกคนแม้กระทั่งอาอุมาซึ่งจะเป็นคนคอยถามอะไรให้คุณพ่อสามีได้เพลิดเพลิน เธอกลับเงียบจนกังสดาลรู้สึกผิดสังเกต วิชพันธ์หน้าตาบ่งบอกได้เลยว่าไม่สบายใจ ดูซึมเศร้าจนกังสดาลใจหาย“คุณพ่อคะ หนูจะไม่ไปทำงานที่ร้านน้ามาร์ติน...ดีกว่านะคะ หนูต้องไปเรียนและดูแลคุณพ่อ หากคุณพ่อผ่าตัดเดือนหน้าหนูคงไม่ว่างค่ะ” “ดีแล้วหนูเบล...” ท่านตอบแล้วถอนหายใจ“คุณอาคะ...หนูจะต้องช่วยดูแลบ้านให้ค่ะ หากคุณอากลับไปกรุงเทพอีก” เธอหันไปจับแขนอาอุมาที่นั่งอยู่ข้างเธอ“ดีแล้ว อาว่าจะกลับก่อนคุณประพันธ์ผ่าตัดต้นเดือนหน้า” อาอุมาเสียงตอบซึมๆ“เบล...พรุ่งนี้ผมเชิญอาอนุพันธ์มาที่นี่ ผมจะให้คุณเข้าประชุมด้วย” เขาเอ่ยอย่างเป็นการเป็นงาน“บอก...อนุพันธ์ว่ามาช่วงบ่ายสองนะ...พ่อมีธุระจะออกไปข้าง

ไออุ่นที่อยู่ในนั้น...จะทำให้ลืมไม่ลง--------------------------------เย็นวันต่อมาวิชพันธ์แจ้งคุณพ่อและอาอุมาว่า จะไปทานข้าวกับเพื่อนสนิท ซึ่งเขาพากังสดาลไปแนะนำให้รู้จักโจเซฟที่ร้านอาหารของน้ามาร์ติน เพราะเขารู้ว่าโจเซฟชอบกินอาหารจีน ทันทีที่ทั้งสองผลักประตูร้านเข้าไป หนุ่มผิวสองสีคล้ายวิชพันธ์ลุกยืนทันที เขาเดินจากโต๊ะด้านในมาหาคนทั้งสอง วิชพันธ์แนะนำกังสดาล ชายหนุ่มสวมกอดเธอหลวมๆ แล้วพูดเสียงในฟิล์มใส่กันสักพัก กังสดาลมองไปเห็นจินนี่สาวจีนที่ทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้า กำลังตรงเข้ามาสวมกอดเธอและถามทันที“เบล ยูจะไม่มาทำงานช่วยฉันแล้วหรือ” จินนี่ถามเธอเป็นภาษาอังกฤษ“เอ่อ...อ่า สามีฉันเขาจะต้องผ่าตัดอีกสองวัน” กังสดาลตอบแบบไม่ค่อยเต็มคำ“มาร์ตินรู้หรือยัง” “ยังเลย...ว่าจะบอกตอนนี้ เขาอยู่ที่ห้องทำงานไหม”“คงกำลังมา...” จินนี่คาดเดาเองไม่นานหลังจากที่โจเซฟบอกให้วิชพันธ์พากังสดาลไปห้องรับรองชั้นบน เขาเดินกลับไปที่รถแล้วหอบเอาของขวัญชิ้นโตมามอบให้กังสดาล หญิงสาวยิ้มอย่างเขินๆ“บอกเขาว่า จริงๆ ไม่ต้องก็ได้นะคะ คุณวิช ลำบากเลย” เธอกระซิบกับเขา“โจเซฟ...มันเพื่อนรักผม...เบล” เขายิ้มให้เธออย

สาวน้อยเสียงใส ...ใครกัน--------------------------------“Hi Buga…what’s up? เป็นยังไง บูกา” เสียงสาวคนหนึ่งโผล่หน้าเข้ามาทันทีหลังจากเคาะประตูหน้าห้องนอน กังสดาลกำลังเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัวให้วิชพันธ์อยู่ในห้องน้ำสาวน้อยเสียงใสพูดภาษาอังกฤษปนไทย ทำให้กังสดาลจับน้ำเสียงได้ว่าเธอผู้นี้ต้องเรียนอยู่ที่นี่มานานพอสมควร สามีในนามของเธอตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษแทบไม่มีคำไทยปน จึงรู้ว่าทั้งสองคนน่าจะมีความสัมพันธ์กันสมัยที่วิชพันธ์เรียนอยู่ที่นี่ จะในสถานะอะไรกังสดาลไม่อาจคาดเดาได้ แต่เท่าที่เธอฟังจากน้ำเสียงสาวน้อยคนนี้น่าจะสนิทสนมกับเขาในระดับหนึ่งวิชพันธ์ตะโกนเรียกกังสดาลที่อยู่ในห้องน้ำให้ออกมาต้อนรับสาวผู้มาเยือนถึงห้องนอนผู้นี้“ค่ะ...สักครู่นะ” เธอขานรับ ทันทีที่กังสดาลเดินออกมาพร้อมอ่างน้ำอุ่นใบน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตากับสาวน้อยเสียงใส จึงรู้ว่าเธอน่าจะเป็นคนไทย“สวัสดีค่ะ...คุณเบล” เธอโค้งตัวเล็กน้อยให้เกียรติเธอ“สวัสดีค่ะ...เอ่อ” กังสดาลทักทายขณะเดินไปวางอ่างน้ำอุ่นบนโต๊ะข้างเตียง แล้วค่อยขยับตัวลงนั่งบนเตียงข้างวิชพันธ์“เบล...นี่เกศรา หลานคุณอาอุมา” สามีในนามรีบแนะนำทันทีเมื่อเห็น