All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 451 - Chapter 460

สูตรยาของหลินเฟยทำให้ถังไข่หมิงมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับสูตรยาของยาจีนโบราณไปเลยก็ว่าได้หลินเฟยอธิบายว่า"สูตรยานี้ไม่ใช่สูตรยาที่ผมคิดขึ้นมาเองหรอกนะครับ แต่มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่บรรพบุรุษของเราทิ้งเอาไว้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนโบราณ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ สูตรยาที่ล้ำค่ามากมายในตอนนั้นได้สาบสูญหายไปในประวัติศาสตร์ที่แม่น้ำแยงซีเกียง""และผมก็ได้รับสูตรยานี้ที่สืบทอดมาโดยบังเอิญ อย่ามองว่าอุตสาหกรรมยาของเราตอนนี้ดูเหมือนจะพัฒนาแล้ว จริงๆ แล้วหากบรรพบุรุษของเรามาพบเห็นเข้า ไม่น่าว่าอาจจะถูกบรรพบุรุษดูแคลนเอาก็ได้นะครับ"คราวนี้หลินเฟยไม่ได้แกล้งทำเป็นเสเเสร้งแต่อย่างใด แต่รู้สึกเสียใจจากก้นบึ้งหัวใจที่สมบัติเหล่านั้นไม่ได้รับการสืบทอดถังไข่หมิงเองที่อยู่ในแวดวงอุตสาหกรรมนี้ ก็ย่อมได้เห็นอะไรมากมายจากคำพูดของหลินเฟยคราวนี้ เขาเข้าใจแล้วว่าหลินเฟยเป็นนักธุรกิจที่มีจิตสำนึกอย่างแท้จริงถังไข่หมิงแสดงความรู้สึกผิดเล็กน้อย"ฉันเข้าใจในเรื่องนี้ดี"ถังไข่หมิงหันหลังกลับและลงมาดูแลความเรียบร้อยในสถานที่เกิดเหตุ"ทุกคน ใครที่อยากจะซื้อยา สามารถซื้ออย่างสบายใจได้แล้วนะ"ทุกคนยังตระหนักอีกว

แม้ว่ายาเสริมความงามนี้จะมีราคาถึงเม็ดละหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท แต่ก็ไม่มีใครบอกว่ามันแพงเลยสักคนเดียว"โอเค ขอแค่มียาก็ดีแล้ว""พรุ่งนี้ต้องเตรียมยาให้มากขึ้น แค่สามพันเม็ดมันน้อยเกินไป พวกเรามาซื้อไม่ทันเลย"หลินเฟยสัญญาอย่างจริงจังกับทุกคน"ไม่ต้องกังวลนะครับ วันพรุ่งนี้ยาจะถูกเตรียมไว้อย่างพอดีแน่นอน และจะพยายามทำให้ทุกคนสามารถซื้อได้"ภายใต้การโน้มน้าวใจของหลินเฟยและจางซินเยว่ ผู้ที่ยังซื้อยาเสริมความงามไม่ได้ก็ทยอยแยกย้ายกันออกไปอย่างช่วยไม่ได้ถังไข่หมิงเห็นว่าหลินเฟยยุ่งเสร็จแล้ว เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและบอกลากับหลินเฟยว่า"คุณหลิน ขอตัวก่อนนะครับ""วันนี้ช่างทำให้ผมเปิดหูเปิดตาเสียจริงๆ คำเขาว่าไว้ไม่มีผิด เหนือฟ้ายังมีฟ้าจริงๆ เรื่องราวในวันนี้ทำให้ผมตระหนักถึงความบกพร่องของตัวเอง ดูแล้วผมต้องเรียนรู้และตรึกตรองให้มากถึงจะถูก"หลินเฟยยิ้มๆ และส่ายหน้าไปมา"ท่านรองถังสุภาพเกินไปแล้วนะครับ หากวันนี้ไม่มีท่านรองถังมาชี้แจ้งด้วยตัวเอง ไม่แน่ว่าอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้นะครับ"หลินเฟยบรรจุยาเสริมความงามสิบเม็ดที่เก็บไว้เป็นการส่วนตัวในกล่องและมอบให้กับถังไข่หมิง"น้ำใจเล็กๆ น้

เกือบที่จะสามารถพูดได้ว่าไม่มีใครไม่รู้จักยาเม็ดวิเศษเช่นนี้ผู้ที่ซื้อยาคือโฆษณาชวนเชื่อที่ดีที่สุดหากใครยังไม่รู้จักยาเสริมความงามนี้ ถ้าไม่ใช่หมู่บ้านไม่มีสัญญาณ ก็เพิ่งออกมาดูโลกคนที่มาที่เกิดเหตุไม่ใช่แค่พนักงานออฟฟิศธรรมดาที่หวังว่าจะปรับปรุงรูปลักษณ์และออร่าของพวกเขาเท่านั้นแม้แต่คนรวยและมีอำนาจอย่างคุณหนูเศรษฐินีก็มา และแม้แต่เจ้าของบริษัทบางแห่งก็มาซื้อยาเสริมความงามด้วยตนเองมีคนมาต่อคิวซื้อแต่เช้า ขนาดที่ว่าคิวยาวถึงพันกว่าเมตรราวกับหางมังกรจากถนนสายนี้ไปยังถนนอีกฝั่งสี่แยกเต็มไปด้วยผู้คนที่มายืนต่อแถวกันและถนนก็เต็มไปด้วยรถหรูทุกยี่ห้อทั้งหมดนี้ทำให้เกิดการจราจรติดขัด ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นที่นิยมอย่างมากต่อให้จะต้องเผชิญหน้ากับการกำหนดราคาขายหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทต่อเม็ดของหลินเฟย แต่กลับไม่มีใครไม่เห็นด้วยแต่อย่างใดตลอดระยะเวลาในช่วงเช้ายาเสริมความงามขายได้มากกว่าสองพันเม็ดและจำนวนเงินกว่าหนึ่งพันห้าล้านบาทก็เข้าสู่บัญชีบริษัทเภสัชกรรมหนานผิงเรียบร้อยแล้วทุกนาทีและทุกวินาทีมีเสียงการชำระเงินล่องลอยอยู่ในอากาศอย่างไม่ขาดสาย"ระบบรับเงินหนึ่งแสนห้าห

หลินเฟยปลอบใจพนักงาน"ไม่ต้องกังวลทุกคน ฉันจะหาวิธีแก้ไขปัญหานี้"เป็นช่วงที่พวกคุณป้ากลุ่มนี้ก่อกวนอย่างดุเดือดที่สุดชายวัยกลางคนและผู้สูงอายุสี่ชุดในชุดสูทและรองเท้าหนัง แต่งตัวอย่างดีมารวมตัวกันสีหน้าที่ไม่ดีล้อมรอบตัวหลินเฟย ท่าทางก้าวร้าวและทําสีหน้าเหมือนจะจัดการหลินเฟยในที่เกิดเหตุใบหน้าแต่ละคนดุร้ายขึ้นโดยปกติแล้วหลินเฟยจะไม่สนใจการต่อสู้เล็กน้อยนี้แต่แค่มองคนเหล่านี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยจางซินเยว่ที่อยู่ด้านข้างเห็นสถานการณ์และเข้าหาหลินเฟยเพื่ออธิบาย"คนเหล่านี้คือประธานหลิวเซวียนแห่งเภสัชกรรมซีเหอ ประธานเฉินผิงแห่งเภสัชกรรมเฟิงคัง เเละประธานจ้าวคังแห่งเภสัชกรรมเทียนหนาน พวกเขามาที่นี่เกรงว่าน่าจะอิจฉาตาร้องยาเสริมความงามของเรา ส่วนคนสูงวัยเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่พวกเขาหามา"ทันใดนั้นหลินเฟยก็ตระหนักได้ทันทีแน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่พวกเขาทำดูเหมือนว่านอกจากคนอกตัญญูสองตัวอย่างหม่าเฉวียนและจ้าวหลินแล้ว คนที่โลภในยาเสริมความงามนี้มีไม่น้อยเลยก่อนที่หลินเฟยจะได้พูดอะไรออกมาอีกฝ่ายสองสามคนก็พูดขึ้นมาก่อนหลิวเซวียนไม่ได้ปิดบังมันและพูดอย่างตรงไปตรงม

ผู้ที่เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าฐานะไม่ธรรมดา และหันสายตาไปหาทันทีในที่นี้มีคนรวยบางคนที่มีฐานะร่ำรวยจำตัวตนของผู้มาได้ในทันที และส่งเสียงตกใจตามๆ กันเหลิ่งชิงซงเพิกเฉยต่อหลิวเซวียนและเฉินผิงที่ตกตะลึงอยู่ในที่นั่นโดยสิ้นเชิงเดินตรงไปที่หน้าหลินเฟย หัวเราะและตบแขนของหลินเฟย"ฉันรู้ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ยาเสริมความงามที่โด่งดังในเมืองของเรา นอกจากอาจารย์หลินที่ทําได้แล้ว เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถทำยาที่มีสรรพคุณวิเศษเช่นนี้ออกมาได้""นายกเทศมนตรีเหลิ่งชมเกินไปแล้ว" หลินเฟยกล่าวด้วยคำสุภาพมองดูหลินเฟยและคิวที่ยาวเป็นหางมังกรนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เหลิ่งชิงซงพูดจาติดตลกกับหลินเฟย"ก่อนหน้านี้อาจารย์หลินยังวางแผนที่จะอยู่อย่างสันโดษในชนบทและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายไม่ใช่หรือ? ครั้งนี้ตั้งใจจะออกจากภูเขามาทําการใหญ่บ้างแล้ว?"หลินเฟยเมื่อเห็นเหลิ่งชิงซงอารมณ์ดีจึงยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้"มีความคิดที่จะทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่น่าเสียดายที่ทำการใหญ่ไม่สำเร็จ เพราะมักจะมีคนจงใจมาสร้างปัญหาก่อกวนเสมอ ให้ฉันทำงานต่อไม่ได้ ดุด่าว่าร้าย นอนชักดิ้นชักงอขอส่วนแบ่งอีก"เมื่อเหลิ่งชิงซงได้ยินคำพูดของหลินเฟย