บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 381 - บทที่ 390

"ความสามารถของนายยังไม่พอ แต่เห็นแก่ความสามารถพิเศษของนาน ถ้านายยอมไหว้ฉันเป็นอาจารย์ ฉันก็สามารถขอความเมตตาจากบอสจาง ไม่ให้เขาไม่หักมือและเท้าของนายได้ แค่นายคุกเข่าขอโทษก็พอแล้ว"โชคดีที่หลี่เฉวียนเฟิงไม่ค่อยมีเครา ไม่อย่างนั้นด้วยท่าทางความยิ่งผยองในตอนนี้แล้ว เขาอาจจะทำท่าลูบคลำเคราเหมือนตัวเองเทพมากก็เป็นไปได้จางซื่อเฉวียนที่อยู่ข้างๆขมวดคิ้วไม่ค่อยเต็มใจ เพราะไม่ง่ายที่จะชนะหลินเฟยที่จริงแล้วเขาเคยคิดจะทรมานหลินเฟยเพื่อที่จะแก้แค้นที่เมื่อก่อนเขาถูกตีแต่ตอนนี้ที่เขาสามารถชนะก็เพราะพึ่งพาหลี่เฉวียนเฟิง ซึ่งจะทำให้เขาขุ่นเคืองใจไม่ได้เลยและเมื่อคิดดูดีๆ แล้ว ตอนนี้ความต้องการของเขาคืออยากได้ซูเฉี่ยนเสวี่ย อยากให้เธอเป็นของตัวเองจะได้เล่นดีๆ ส่วนหลินเฟย ทำให้หมอนั่นยอมคุกเข่าขอโทษอย่างอับอายขายหน้า แค่นี้ก็เพียงพอแล้วเขาจึงรับปากอย่างหมดหนทางไปว่า"ก็ได้ ในเมื่อคุณหลี่ก็พูดแบบนี้แล้ว ก็ทำตามที่คุณหลี่ตัดสินใจเถอะ"เมื่อเห็นว่าจางซื่อเฉวียนก็ไม่กล้าพูดอะไรเยอะ ฉินฟางจึงไม่ได้พูดอะไรอีกเพียงแค่ขอว่า"ในเมื่อปรมาจารย์หลี่ก็พูดไปแล้ว เพียงแค่หลินเฟยคุกเข่าขอโทษ ฉันก็ไม่ต

เพียงแค่สีที่โดดเด่นไม่ซ้ำกันนี้ ไม่ต้องดูอย่างระมัดระวังก็สามารถชนะหยกทั่วโลกได้แล้วหลี่เฉวียนเฟิงรูปร่างสั่นและเดินโซเซไม่มั่นคง ใบหน้าแดงขึ้นทันทีแดงจนเกือบเลือดไหลออกใบหน้ามาแล้วต้องพึ่งพาอยู่โต๊ะข้างๆจึงยืนได้มั่นคง เกือบจะล้มลงกับพื้นชี้มือไปที่หยกราชันอย่างสั่นๆ พร้อมกับพูดว่า"หยกเขียวราชันที่หายากในร้อยปี คาดไม่ถึงว่าจะเปิดออกมาได้จริงๆ""ครั้งนี้แพ้แล้ว ฉันเปิดหยกจื่อหลัวหลาน แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะแพ้ไปได้""ฮ่าฮ่าฮ่า...แพ้แล้วเหรอ แพ้ไปแล้วจริงๆเหรอ ฟ้าลิขิต ฟ้าลิขิตแท้ๆ..."หลี่เฉวียนเฟิงแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว เขาทั้งหัวเราะและร้องไห้ไปในเวลาเดียวกัน ดูแล้วน่าจะได้รับการกระทบกระเทือนเป็นอย่างมากในมุมมองของหลี่เฉวียนเฟิงแล้ว เพื่อที่จะเอาชนะเขา แม้ว่าสมบัติล้ำค่าที่หายากเป็นร้อยปีนั้น พระเจ้าก็วางในภายในโซนหินเกรดต่ำให้กับหลินเฟย ช่องว่างที่แตกต่างกันขนาดนี้ทำให้เขารับไม่ได้เทคนิคของคนธรรมดาแม้ว่ายิ่งดีแค่ไหนแต่ก็เป็นแค่คนธรรมดา จะไปสู้กับพระเจ้าได้อย่างไรหลี่เฉวียนเฟิงเกือบจะบ้าไปแล้วร่างกายที่อ้วนของจางซื่อเฉวียนสั่นเหมือนถูกฟ้าผ่าเข้าที่ร่างกายใบหน้าซีดลง

ผู้หญิงลึกลับที่อยู่ในกลุ่มผู้ชมก็นั่งนิ่งไม่ค่อยอยู่แล้วอันที่จริงหยกเขียวราชันขนาดใหญ่อันนี้เป็นสิ่งที่มีไว้เชยชม ไม่ใช่สิ่งที่มีไว้เพื่อครอบครอง นี่เป็นของที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้ และเธอก็ไม่อยากพลาดโอกาสนี้"หนึ่งหมื่นสองพันห้าร้อยล้าน"ผู้หญิงลึกลับเอ่ยปากเพิ่มสองพันห้าร้อยล้าน ซึ่งเป็นมูลค่าสูงกว่าราคาของพวกนักธุรกิจในงาน พวกนักธุรกิจที่อยู่รอบๆต่างพากันหน้าซีดเซียว ผู้จัดงานก็ลงมือดำเนินการต่อราคานี้มันเกินกว่าที่พวกเขาจะรับไหว มันอยู่ไกลเกินกว่าจะเอื้อมถึง ได้แต่มองหยกเขียวราชันชิ้นนั้นด้วยความเจ็บใจท้ายสุดในการแข่งขันการประมูลของฝูงชนนั้น ผู้หญิงลึกลับก็ได้ซื้อหยกเขียวราชันในราคาที่น่าอึ้งถึงหนึ่งหมื่นสองพันห้าร้อยล้าน ซูไห่เทาเห็นผู้หญิงลึกลับแย่งชิงซื้อหยกเขียวราชันในราคาที่สูงลิ่วเลยมองไปทางหลินเฟยเพื่อขอความคิดเห็นจากเขา"คุณหลิน หยกเขียวราชันนี้คุณว่า…"หลินเฟยพยักหน้า"หยกเขียวราชันยังไม่ได้ผ่านการขึ้นรูป ราคานี้ก็ถือว่าคุ้มจริงๆไม่ถือว่าขาดทุน""ขายให้พวกเขาเถอะ ก็ถือว่าไว้หน้าพวกเขาละกัน"ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นผู้จัดงาน การแสดงทะเลาะกับจางซื่อเฉวียนก็ได

จางซื่อเฉวียนค่อยๆ ก้าวเท้าถอยหลังด้วยความหวาดกลัว อยากจะหันหลังกลับและหนีออกจากตรงนี้ทันที ผู้หญิงลึกลับตวัดข้อมือออกคำสั่ง พนักงานบริษัทและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ตรงนั้นรีบก้าวไปข้างหน้า และปิดกั้นทางของจางซื่อเฉวียนไว้ทันที ผู้หญิงลึกลับหัวเราะอย่างเย็นชา และพูดขึ้น “จางซื่อเฉวียน คุณเป็นถึงคนที่มีชื่อเสียงมีหน้ามีตาในวงการนี้ เดิมพันกับคนอื่นไว้แต่กลับคิดที่จะโกงกันงั้นเหรอ? ฉันรู้สึกสมเพชคุณจริง ๆ นี่คุณทำมันลงไปได้ยังไง?” “คุณจะไม่ชดใช้ก็ไม่เป็นไร หลังจากนี้ต่อไปอุตสาหกรรมการค้าหยกทั้งหมดในเมืองนี้จะคว่ำบาตรอุตสาหกรรมการผลิตหยกของคุณจางซื่อเฉวียนให้ถึงที่สุด จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ขายหินหยกดิบให้กับจางซื่อเฉวียน และก็ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ซื้อหินหยกจากร้านในเครือของจางซื่อเฉวียนทั้งหมด ในเมื่อคุณทำตัวหน้าด้านไร้ยางอายเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องโลดแล่นอยู่ในวงการนี้อีกต่อไป” “อย่าทำลายชื่อเสียงธุรกิจอุตสาหกรรมของเราเลย”ในเวลานี้หลินเฟยคว้าคอเสื้อของจางซื่อเฉวียน ยกหมัดกำปั้นโตของเขาเตรียมจะชกเข้าไปที่ใบหน้าอวบอ้วนของจางซื่อเฉวียนสุดแรง ถึงจะถูกหลินเฟยต่อย

เหล่าพนักงานเจ้าหน้าที่ที่จัดงานหลายคนโดยรอบรู้สึกสนุกสนานที่ได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์นี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องช่วยเหลือผู้หญิงที่น่าขยะแขยงอย่างฉินฟาง“ฮ่าฮ่า ฉันยินดีที่จะทำให้เธอเอง!”“ฉันก็ยินดีเหมือนกัน นางผู้หญิงแพศยาคนนี้ช่างน่ารำคาญจริง ๆ สั่งสอนเธอหน่อยก็ดีนะ!”ฉินฟางมองไปที่สายตาหื่นกระหายของเหล่าพนักงานเจ้าหน้าที่ที่จัดงาน ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจเล็กน้อย“พวกนายอย่าเข้ามานะ...”เธอรู้ดีแก่ใจว่าหายนะในครั้งนี้เธอคงจะหนีไม่พ้นอย่างแน่นอนแล้ว ภายในใจของเธอรู้สึกผิดหวังและเสียใจอย่างไม่มีประมาณได้ ทำไมตัวเองถึงต้องดึงพานเสี่ยวเหลียนเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยนะไม่อย่างนั้นมันก็คงจะไม่ธุระกงการของเธอน่าเสียดายที่ในโลกใบนี้ก็ไม่มียาลบความเสียใจซะด้วยสิ“รีบถอดสิ!”ขณะที่ฉินฟางกำลังตกอยู่ในภวังค์ของความเสียใจอยู่นั้น หลินเฟยก็ตะคอกขึ้นมาอย่างเย็นชา “ฉัน...ฉันจะถอด ฉันจะถอดเอง...”ฉินฟางตกใจ และเริ่มที่จะถอดเสื้อผ้าของเธอออกจริง ๆเธอถอดกระโปรง รวมไปถึงกางเกงชั้นในสีดำออกหมดแทบจะยืนเปลือยเปล่าในสถานที่จัดการประชุมจัดซื้อหินหยกหยาบแห่งนี้ในตอนนี้เหล่าคนในวงการจ