บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 391 - บทที่ 400

“ขอบคุณปรมาจารย์หลินที่ช่วยเหลือเป็นอย่างมาก ปรมาจารย์หลินมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มององค์รวมอย่างที่คิด”หลินเฟยยิ้มเรียบๆ “ไม่ต้องเยินยอฉันแล้ว ให้ปรมาจารย์หลี่ไปเถอะ”“ปรมาจารย์หลี่ ไม่ต้องถอดใจ อาศัยความสามารถของคุณก็เก่งกาจโดยมากแล้ว ต่อไปพวกเราแลกเปลี่ยนเรียนรู้มากหน่อยก็เป็นใช้ได้ ยิ่งกว่านั้นขอแสดงความต้อนรับในการเข้าร่วมของปรมาจารย์หลี่”กู้เหวินปี้ยื่นมือออกมาจับมือกับหลี่เฉวียนเฟิงอย่างกระตือรือร้นหลี่เฉวียนเฟิงส่ายหน้าและฝืนยิ้มออกมา“ฉันไหนจะมีคุณสมบัตินับเป็นปรมาจารย์กัน มีปรมาจารย์หลินอยู่ที่นี่ ฉันไม่มีคุณสมบัติโดยสิ้นเชิง”คนทั้งกลุ่ม ในที่สุดก็ได้รู้จักกันซูไห่เทาสอบถามหลินเฟย“ปรมาจารย์หลิน หินสามก้อนที่จางซื่อเฉวียนเหลือไว้นี้ คุณว่าจะจัดการยังไงดี ?”หลินเฟยกลับไม่เห็นความสำคัญของหินหยกพวกนั้นแค่เอ่ยบอก“ยังไงก็ได้ หินหยกเล็กน้อยนี้ฉันไม่สนใจ ให้คุณซูจัดการเอาเองแล้วกัน”ก้อนหินที่หลี่เฉวียนเฟิงเลือกออกมา อย่างน้อย ๆ ก็มีมูลค่ามากกว่าสองพันล้านหลินเฟยจู่ ๆ ไม่เอาเลยสักนิดเหรอ ?ซูไห่เทาเตรียมจะพูดอะไรบางอย่างซูเฉี่ยนเสวี่ยสีหน้าดีใจเขยิบเข้าไปใก

แต่ว่าอีกฝ่ายสวยสง่าสูงส่งไม่ด้อยไปกว่าซูเฉี่ยนเสวี่ยสักนิดเดียว รู้จักวางกลยุทธ์ มั่นใจว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม ทว่าเคลื่อนไหวชุดตัวนี้ราวกับซูเปอร์โมเดลบนแคทวอล์คขณะเดียวกันเผยให้เห็นเสน่ห์อันมีเอกลักษณ์ความเป็นหญิง ให้ความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าอย่างมากราวกับราชินีที่เย่อหยิ่ง ผู้ชายทั้งหมดในโลกล้วนถูกเธอควบคุมโดยเฉพาะร่องลึกขาวดุจหยกคู่นั้น การออกแบบตัววีคว้านลึกของสีดำทำให้ความเรียบเนียนอ่อนนุ่มที่น่าภาคภูมิใจเผยให้เห็นเด่นชัด ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากลิ้มลองสักครั้ง ดูว่าจะมีรสชาติหอมหวานเหรอไม่ผมลอนที่มีสไตล์ประกอบกับรูปลักษณ์อันน่าทึ่งที่ไม่ด้อยไปกว่าซูเฉี่ยนเสวี่ย ก็เพียงพอแล้วที่จะกระตุ้นความปรารถนาและศิโรราบจากผู้ชายทั้งหมดสองสาวเทพธิดามาอยู่รวมกัน ถือเป็นการเพลิดเพลินสายตาอย่างสูงสุดหลินเฟยกลับกล่าวว่า“ไม่รู้ แต่ก็นับว่ารู้แล้ว นั่นฉันก็ไม่อยากไปนี่”“ฉันหิวแล้ว ทำซ้ำมาตั้งครึ่งวัน เปลืองแรงเอามาก ยังต้องกลับบ้านไปกินข้าว”ท่าทีของหลินเฟยเช่นนี้ทำให้คิ้วของคุณหนูเจียงกระตุกเล็กน้อยสูดหายใจเข้าลึกด้วยสันจมูกค่อนข้างรั้งเชิด คล้ายกับโมโหนิดหน่อยแล้วโอก

แต่ว่าที่หลินเฟยแสดงออกก่อนหน้านี้ดูจะไม่ใช่ทั้งสองแบบเลยนี่ทำให้เจียงเฉินหยู่มองหลินเฟยไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ จะเป็นไปได้ไหมว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา? คนธรรมดาจะสามารถสงบนิ่งแบบนี้ได้จริงๆเหรอเจียงเฉินหยู่เองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงทำได้แค่เข้าประเด็นที่เธอต้องการจะพูด“พวกเราได้เห็นถึงความสามารถในการคัดเลือกหินของคุณ มันน่าทึ่งมาก คุณเป็นคนที่มีความสามารถโดนเด่นจริงๆดังนั้นพวกเราจึงอยากเชิญคุณมาเข้าร่วมตระกูลของพวกเรา ขอเพียงแค่คุณตอบตกลง ไม่ว่าคุณต้องการค่าตอบแทนเท่าไหร่ คุณแค่เสนอตัวเลขหรือเงื่อนไขของคุณออกมาพวกเราไม่มีปัญหาทั้งนั้น”เผชิญหน้ากับเจียงเฉินหยู่ที่หยิบก้านมะกอกขึ้นมาหลินเฟยกลับส่ายหน้าปฏิเสธ“ขออภัยด้วย งานหลักของฉันไม่ใช่การคัดเลือกหิน นั่นมันเป็นแค่เพียงงานชั่วคราวเท่านั้น อีกทั้งงานคัดเลือกหินก็เป็นงานที่น่าเบื่อสำหรับฉัน”เจียงเฉินหยู่แน่ใจเป็นว่าอีกฝ่ายได้ฟังข้อเสนอของเธออย่างชัดเจนแล้วแต่ทว่าการที่เขาปฏิเสธทันทีเช่นนี้มันดูไร้เหตุผลเกินไปเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอคนที่แปลกอย่างหลินเฟยเธอจึงได้ถามย้ำอีกครั้ง“คุณหลินเฟย คุณจะไม่พิจารณาข้อเสนอนี้อ

"ในประเทศนี้มีปรมาจารย์ในการคัดเลือกหินไม่มากนักที่มีทักษะเฉกเช่นปรมาจารย์หลิน ในฐานะผู้นำทางด้านการค้าอัญมณีในประเทศ ไม่สมควรอย่างยิ่งที่นำบุคคลที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ไว้ข้างนอก"หลินเฟยไม่ได้คำนึงถึงคำเตือนของซูไห่เทา"นี่เป็นเพียงงานอดิเรกของผมท่านั้น หากครอบครัวเจียงทำใจที่จะยอมรับไม่ได้ ปล่อยให้พวกเขามาตามที่ใจต้องการ เตรียมพร้อมรับเสมอ ภายภาคหน้าไม่มีใครตอบได้ว่าจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพรรค์นี้อีกหรือไม่ ปล่อยให้พวกเขาทำทุกอย่างที่พวกเขาต้องการเถอะ""ได้"ซูไห่เทาหยุดการโน้มน้าวเมื่อนึกถึงรายรับของเมื่อสักครู่นี้ เขาก็ได้หยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทและตั้งใจที่จะนำไปใส่ไว้ในมือของหลินเฟย"นี่คือเงินสองพันล้านหยวนจากการขายหินของจางซื่อเฉวียน ผมรู้ว่ามันคงไม่พอเมื่อเทียบกับความช่วยเหลือของปรมาจารย์หลินที่มีต่อครอบครัวซูเรา ครอบครัวซูของเราจะจดจำความกรุณานี้ตลอดไป นี้คือน้ำใจเล็กน้อย ได้โปรดรับมันไปเถอะปรมาจารย์หลิน"การกระทำของซูไห่เทานี้จริงใจมากหลินเฟยไม่รับสิ่งที่เขาให้ ได้แต่กล่าวว่า"ฝากมันไว้กับพี่เสี่ยวเสวี่ยดีกว่า เราทุกคนต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ผมไม

ซูเฉี่ยนเสวี่ยเตรียมพร้อมที่จะถูกหลินเฟยประหารแล้วแต่ในเวลานี้จ๊อก จ๊อก...ท้องของหลินเฟยร้องขึ้นในเวลาที่ไม่เหมาะสมสิ่งนี้ทำให้หลินเฟยรู้สึกเขินอายเล็กน้อย“แม้ว่าฉันอยากจะกลืนคุณเข้าไปรวดเดียวก็ตาม แต่ตอนนี้ฉันหิวมาก”ซูเฉี่ยนเสวี่ยยิ้มอย่างมีเสน่ห์“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะคะที่รัก ฉันจะทำอาหารให้คุณ เมื่อคุณอิ่มแล้ว แล้วเรา...”หลินเฟยกล่าวต่อสิ่งที่ซูเฉี่ยนเสวี่ยพูด“แล้วผมจะทำให้ท้องคุณอิ่มเอง...”หลินเฟยลูบท้องแบนราบของซูเฉี่ยนเสวี่ยซูเฉี่ยนเสวี่ยกลอกตาไปที่หลินเฟยด้วยอารมณ์ไม่สมดังใจ“เกลียดจัง... รอก่อน อีกไม่นานก็จะเสร็จแล้ว”ซูเฉี่ยนเสวี่ยลุกขึ้นมาทำอาหารให้หลินเฟยต้องยอมรับว่าผู้หญิงที่ทำอาหารให้ผู้ชายที่เธอรักนั้นมีเสน่ห์มากจริงๆแม้ว่าภายนอกซูเฉี่ยนเสวี่ยจะดูเย็นชาและเยือกเย็น แต่ดูเหมือนผู้หญิงที่แข็งแกร่งและทะเยอทะยานเธอก็ยังสามารถทำอาหารได้เธอเป็นผู้หญิงประเภทที่สามารถเป็นคนรับแขกอยู่ในห้องโถงได้และเข้าครัวได้ ทั้งสวยและทั้งยังมีเสน่ห์ปลายจวักและซูเฉี่ยนเสวี่ยก็มีกลอุบายของเธอเองเช่นกันเนื่องจากไม่มีคนนอก เธอทำตามใจอย่างคาดไม่ถึงแม้แต่ตอนท