All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 361 - Chapter 370

สำหรับหลี่เฉวียนเฟิง หลินเฟยก็ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยเช่นกันซูไห่เทาและกู้เหวินปี้ที่อยู่ข้างๆ ก็พูดสมทบขึ้นมาว่า"นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ด้วยความสามารถของน้องหลิน ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นหลี่เฉวียนเฟิงก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย"กู้เหวินปี้พูดด้วยรอยยิ้มว่า"แม้ว่าหลี่เฉวียนเฟิงจะมีชื่อเสียงอยู่ในแวดวง แต่กลับทำตัวเหนือชั้น เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากกว่าความสามารถ ด้วยวิธีการของคุณหลินแล้ว ไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องการเดิมพันหรอก แค่ทำตามปกติก็เหลือเฟือแล้วล่ะ"เห็นได้ชัดว่าทั้งสองมีความมั่นใจในตัวของหลินเฟยมากซูเฉี่ยนเสวี่ยมองไปที่หลินเฟยและเมื่อหลินเฟยสังเกตเห็นการจ้องมองของซูเฉี่ยนเสวี่ย เขาก็ยิ้มปลอบโยนอีกฝ่ายไปด้วยเช่นกันซูเฉี่ยนเสวี่ยส่งยิ้มจางๆ โดยสนับสนุนหลินเฟยอยู่ในใจอย่างหนักแน่นเมื่อได้ยินหลินเฟยคุยโวโอ้อวดอย่างเปิดเผยเช่นนั้น จู่ๆ จางซื่อเฉวียนก็หัวเราะออกมาทันที"ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงเวลานั้นพวกคุณจะต้องร้องไห้อย่างแน่นอน คอยดูเถอะ"……รอประมาณครึ่งชั่วโมงผู้จัดการจ้าวก็หยิบไมโครโฟนแล้วประกาศอยู่บนเวทีว่า"การประชุมซื้อขายหินหยกหยาบในครั้งนี้ ได้เปิดอย่างเป็นทางการแล้ว"ห

"ฮ่าฮ่าฮ่า..."จางซื่อเฉวียนเย้ยหยันการเลือกของซูไห่เทาอย่างเปิดเผยและฉินฟางก็ไม่พลาดโอกาสที่จะสามารถเยาะเย้ยหลินเฟยด้วยเช่นกันพร้อมกับพูดแดกดันขึ้นมาว่า "แกอยากตายก็พูดมาตรงๆ นี่ยังจะลากคนมาร่วมชะตากรรมด้วยอีก แกมันคนดีอะไรอย่างนี้"และคนอื่นๆ ที่กำลังเลือกหินอยู่ข้างๆ ก็สามารถมองเห็นท่าทางที่งี่เง่าของหลินเฟยได้จากนั้นก็พูดเหน็บแนมขึ้นมาได้เช่นกัน"ดูไม่เป็นก็ไม่ต้องดู เลือกหินหยกหยาบก็ต้องไปเลือกในโซนเกรดสูงเป็นธรรมดา ต่อให้จะไม่มีเงินหนาอะไร ก็จะเลือกโซนเกรดต่ำไม่ได้นะ เพราะแบบนั้นมีแต่คนจนๆ เท่านั้นแหละที่เลือกกัน""จริงด้วย ฉันว่าซูไห่เทาเลือกเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยมาแบบนี้ จะต้องย่ำแย่แน่ๆ เสียเงินไม่พอ ยังจะต้องเสียลูกสาวตามไปอีก ถุยๆ…""แต่น่าเสียดายเหลือเกินนะ ซูเฉี่ยนเสวี่ยสวยขนาดนี้ แต่กลับต้องตกไปเป็นของเล่นของคนอย่างจางซื่อเฉวียนแบบนั้นได้""ก็นั่นน่ะสิ ช่างมันเถอะ พ่อของใครเขายังไม่สงสารเลย แล้วเราจะเป็นห่วงอะไรล่ะ""ฮ่าฮ่าฮ่า..."ผู้คนที่ผ่านไปมาไม่เพียงแต่ล้อเลียนหลินเฟย แต่ยังล้อเลียนซูไห่เทาอีกต่างหากสำหรับการเยาะเย้ยของคนที่เดินผ่านไปมาและจางซื่อเ

"นี่มันไม่ได้ใช้ทักษะอะไรเลยนะ หากรู้ว่าพวกเขามีความสามารถแค่นี้ ฉันทำเองก็ได้แล้วนะ"สีหน้าของฉินฟางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เธอคล้องแขนจางซื่อเฉวียน พร้อมกับทำท่าทางว่าข้านี้แหละใหญ่ที่สุด"ก็ใช่น่ะสิ ขยะก็ยังเป็นขยะวันยังค่ำ ไม่ว่าจะเสแสร้งอย่างไร สุดท้ายเขาก็ไม่คู่ควรอยู่ดี"แม้ว่าปากจะพูดออกไปแบบนี้ แต่หลี่เฉวียนเฟิงกลับไม่สามารถทำอย่างที่จางซื่อเฉวียนนั้นพูดได้ การหลับตาเลือกหินหยกในโซนเกรดสูง ไม่ใช่ว่าเขาจะเคารพต่อหลินเฟยมากแค่ไหนแต่เขาจำเป็นต้องรักษาชื่อเสียงของตัวเอง และไม่สามารถเลือกแบบขอไปทีได้อย่างแน่นอนจำเป็นต้องทำเหมือนอย่างที่ว่าแค่ยื่นมือก็ได้รับสินค้าที่ดีได้ นอกจากนี้แล้ว นั่นยังเป็นประโยชน์ที่เขาคิดว่าสำคัญมากอีกด้วยหากทำการเปิดแล้วเป็นหยกเนื้อดี เขาก็จะได้รับค่าคอมมิชชั่นจำนวนมากจากหยกนั้น แต่หากเขาทำผิดพลาดจริงๆ โดยเลือกหินหยกหยาบที่ไม่มีค่าใดๆ ตามกฎของวงการ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเท่านั้น แต่เขาและจางซื่อเฉวียนยังต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งของหินหยกหยาบพวกนี้อีกด้วยและที่สำคัญที่สุดก็คือ ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาอย่างยากลำบากก็ต้องถูกทำ

"ถ้าพวกแกแพ้ งั้นก็ให้นังสารเลวคนนี้เปลื้องผ้า แล้ววิ่งไปรอบจัตุรัสนี้ โดยไม่สวมอะไรสักชิ้น""แล้วก็ตะโกนไปด้วยว่า ฉันมันนังสารเลว เป็นไง? กล้าไหมล่ะ?"ข้อเสนอของหลินเฟย ทำให้ฉินฟางเดือดดาลเอาเสียมากๆ"ไอ้เด็กบ้า แกแก้มากเลยนะ…"แต่เมื่อคิดทบทวนอีกครั้งฉินฟางก็ยังเชื่อมั่นว่า หลินเฟยและคนอื่นๆ จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอนเพราะงั้นการที่จะเพิ่มเติมอะไรมันก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่พวกเขาจะพ่ายแพ้ฉินฟางตะคอกอย่างเย็นชาออกมาว่า"ก็ได้ เพิ่มก็เพิ่ม แต่หากพวกแกแพ้ งั้นก็ให้พานเสี่ยวเหลียนนังสารเลวนั่นไสหัวออกมา เปรื้องผ้าออกให้หมด พร้อมกับตะโกนว่าตัวเองเป็นนังสารเลว"หลินเฟยได้มาร่วมการประชุมซื้อขายนี้เพียงลำพัง ผ่านการดูแลมาตลอดทั้งคืน ตอนนี้พานเสี่ยวเหลียน ถังรั่วเสวี่ยและจ้าวลู่ลู่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ที่บ้านอยู่เลยดูเหมือนว่าฉินฟางจะยังคงคิดแค้นกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แม้ว่าพานเสี่ยวเหลียนจะไม่อยู่ เธอก็ยังลากเข้ามาอยู่ดีหลินเฟยยิ้มๆ และพยักหน้า"ได้สิ...ในเมื่อเงื่อนไขถูกเพิ่มเติมไปแล้ว""งั้นผมก็จะรอคอยคุณแสดงต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะ สำหรับผู้หญิงอย่า

"บอส...บอสซูครับ หยกนั่น น่าจะเป็นหยกที่ดีนะครับ"ซูไห่เทายังคงหายใจลึกๆ เพื่อเก็บซ่อนความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้โชคดีที่เขาเลือกที่จะเชื่อใจในตัวของหลินเฟย ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาคงจะพลาดสินค้าชิ้นใหญ่นี้ไปเป็นแน่จางซื่อเฉวียนเงยหน้าขึ้น และชำเลืองมองไปที่หินหยกของหลินเฟยอย่างหมดความอดทนจากนั้นก็พูดอย่างเย้ยหยันขึ้นมาว่า"เชอะ...มรกตเล็กแค่นั้นก็เรียกว่ามรกตเหรอ? มันยังไม่ใหญ่เท่าเล็บเท้าของฉันเลย จะมีประโยชน์อะไร""หินหยกหยาบในโซนเกรดต่ำ ต่อให้จะมีคุณภาพดี แต่มันก็เล็กน้อยเท่านั้น มันไม่ได้เป็นสินค้าที่สมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ"แต่หลินเฟยกลับสงบมาก ราวกับว่าคุ้นชินแล้วเขาโบกมือเบาๆ"ตัดต่อเถอะ"พนักงานตัดหินสูดหายใจเข้าลึกๆ และตัดชั้นนอกของหินหยกหยาบต่อไปอย่างระมัดระวังและรอบคอบหลังจากลอกชั้นหินออกจนหมดแล้วคาดไม่ถึงเลยว่า มันจะเป็นชิ้นหยกที่มีคุณภาพสูงและสมบูรณ์แบบ ซึ่งเป็นหยกที่แทบได้กับหยกฝูลู่โซว่ขนาดใหญ่ได้เลยทีเดียวพนักงานตัดหินหยิบไฟฉายและส่องไปยังหยกอย่างระมัดระวังทุกตารางนิ้วจู่ๆ ก็เหมือนว่ามีใครมาบีบคอเขาอยู่ พร้อมกับส่งเสียงที่แหลมเล็กขึ้นมาหลายต่อหลายเท่า"