LOGINShare
บทที่ 362
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 363
"ไอ้แก่ช่างปากดีจริงๆ พอแพ้เดี๋ยวจะมาร้องไห้ทีหลัง!"หลินเฟยเลิกคิ้วแล้วตอกกลับไปแต่หลี่เฉวียนเฟิงทำเป็นเมินเฉย ราวกับคนหูหนวก โดยไม่ให้ความสำคัญต่อหลินเฟยเลยแม้แต่น้อย!"บอสจาง ตามผมมา!"หลี่เฉวียนเฟิงยึดถือในสถานะของตัวเอง ไม่แม้แต่จะสนใจที่จะมองหินหยกหยาบในโซนเกรดต่ำและกลางเสียด้วยซ้ำ ซึ่งเขาได้พาจางซื่อเฉวียน ฉินฟางและคนอื่นๆ เดินไปยังโซนเกรดสูงในทันทีราคาเริ่มต้นในโซนเกรดสูงจะอยู่ที่หกร้อยห้าสิบล้าน ด้วยกำลังทางการเงินของจางซื่อเฉวียน เขาก็สามารถจ่ายได้ง่ายๆ ด้วยเช่นกันส่วนกู้เหวินปี้ที่เดินตามหลินเฟยไปก็อดไม่ได้ที่จะแนะนำขึ้นมาว่า"คุณหลินครับ แม้ว่าหลี่เฉวียนเฟิงจะไม่ใช่คนที่ดีอะไร แต่ทักษะการเลือกหินหยกของเขาเชี่ยวชาญมากเลยนะครับ และชื่อเสียงนั่นมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ปลอมด้วย ปกติแล้วการเลือกจะแม่นยำมาก แทบจะไม่พลาดเลยนะครับ""จริงๆ แล้ว มีหินหยกหยาบไม่มากนักในโซนเกรดสูง ด้วยสายตาของหลี่เฉวียนเฟิง เขาสามารถเลือกหินหยกหยาบที่มีค่าที่สุดได้อย่างรวดเร็วและบังคับซื้อมันในราคาประมูลที่สูงขึ้นได้อย่างง่ายดายเลยนะครับ""เรารีบไปเลือกหินหยกหยาบในโซนเกรดสูงก่อนจะดีไหมครับ เพื่อป
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 364
"ฮ่าฮ่าฮ่า..."จางซื่อเฉวียนเย้ยหยันการเลือกของซูไห่เทาอย่างเปิดเผยและฉินฟางก็ไม่พลาดโอกาสที่จะสามารถเยาะเย้ยหลินเฟยด้วยเช่นกันพร้อมกับพูดแดกดันขึ้นมาว่า "แกอยากตายก็พูดมาตรงๆ นี่ยังจะลากคนมาร่วมชะตากรรมด้วยอีก แกมันคนดีอะไรอย่างนี้"และคนอื่นๆ ที่กำลังเลือกหินอยู่ข้างๆ ก็สามารถมองเห็นท่าทางที่งี่เง่าของหลินเฟยได้จากนั้นก็พูดเหน็บแนมขึ้นมาได้เช่นกัน"ดูไม่เป็นก็ไม่ต้องดู เลือกหินหยกหยาบก็ต้องไปเลือกในโซนเกรดสูงเป็นธรรมดา ต่อให้จะไม่มีเงินหนาอะไร ก็จะเลือกโซนเกรดต่ำไม่ได้นะ เพราะแบบนั้นมีแต่คนจนๆ เท่านั้นแหละที่เลือกกัน""จริงด้วย ฉันว่าซูไห่เทาเลือกเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยมาแบบนี้ จะต้องย่ำแย่แน่ๆ เสียเงินไม่พอ ยังจะต้องเสียลูกสาวตามไปอีก ถุยๆ…""แต่น่าเสียดายเหลือเกินนะ ซูเฉี่ยนเสวี่ยสวยขนาดนี้ แต่กลับต้องตกไปเป็นของเล่นของคนอย่างจางซื่อเฉวียนแบบนั้นได้""ก็นั่นน่ะสิ ช่างมันเถอะ พ่อของใครเขายังไม่สงสารเลย แล้วเราจะเป็นห่วงอะไรล่ะ""ฮ่าฮ่าฮ่า..."ผู้คนที่ผ่านไปมาไม่เพียงแต่ล้อเลียนหลินเฟย แต่ยังล้อเลียนซูไห่เทาอีกต่างหากสำหรับการเยาะเย้ยของคนที่เดินผ่านไปมาและจางซื่อเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 365
"สวัสดีค่ะคุณหลิน พนักงานบัญชีหมายเลขสามสิบหกเมิ่งหลานหรูทำการคำนวณให้คุณนะคะ"เมิ่งหลานหรูสแกนบาร์โค้ดบนหินหยกอย่างมืออาชีพ และป้อนข้อมูลเข้าไปในเครื่องในมือของเธอ"คุณหลินคะ คุณได้ประมูลหินหยกหยาบหมายเลข 72 หมายเลข 634 และหมายเลข 1070 รบกวนยืนยันอีกครั้งนะคะ"หลินเฟยกวาดสายตาขึ้นลงไปที่ขาขาวเรียวยาวของเมิ่งหลานหรูที่สวมถุงน่องสีดำอยู่ พร้อมกับพยักหน้าและคิดในใจว่า คนที่จัดงานการประชุมซื้อขายในครั้งนี้ช่างใจดีจริงๆ นี่ขนาดพนักงานบัญชียังสวยขนาดนี้เลยเหรอ?"อืม ถูกต้องครับ"เมิ่งหลานหรูรับรู้ได้ถึงสายตาของหลินเฟยที่มองไปยังขาของตัวเอง แต่เธอก็ไม่ได้รังเกียจสายตาแบบนั้นของหลินเฟยแต่อย่างมด ตรงกันข้ามกลับมีความสุขเสียมากกว่าดูเหมือนว่าเสน่ห์ของผู้หญิงของเธอไม่เลวเลยแต่ทว่า สิ่งนี้ก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อการบริการที่เป็นมืออาชีพของเธอแต่อย่างใด"เนื่องจากยังไม่มีผู้ใดประมูลราคาของหินทั้งสามก้อนนี้ ดังนั้นเราจะอ้างตามราคาเริ่มต้นในการคำนวณนะคะ ทั้งหมดห้าร้อยล้านบาทค่ะ""รบกวนชำระด้วยนะคะ"ราคาเริ่มต้นของหินหยกหยาบในโซนเกรดต่ำจะอยู่ประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบล้านซึ่งนั่นก็หมายความว่า
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 366
"นี่มันไม่ได้ใช้ทักษะอะไรเลยนะ หากรู้ว่าพวกเขามีความสามารถแค่นี้ ฉันทำเองก็ได้แล้วนะ"สีหน้าของฉินฟางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ เธอคล้องแขนจางซื่อเฉวียน พร้อมกับทำท่าทางว่าข้านี้แหละใหญ่ที่สุด"ก็ใช่น่ะสิ ขยะก็ยังเป็นขยะวันยังค่ำ ไม่ว่าจะเสแสร้งอย่างไร สุดท้ายเขาก็ไม่คู่ควรอยู่ดี"แม้ว่าปากจะพูดออกไปแบบนี้ แต่หลี่เฉวียนเฟิงกลับไม่สามารถทำอย่างที่จางซื่อเฉวียนนั้นพูดได้ การหลับตาเลือกหินหยกในโซนเกรดสูง ไม่ใช่ว่าเขาจะเคารพต่อหลินเฟยมากแค่ไหนแต่เขาจำเป็นต้องรักษาชื่อเสียงของตัวเอง และไม่สามารถเลือกแบบขอไปทีได้อย่างแน่นอนจำเป็นต้องทำเหมือนอย่างที่ว่าแค่ยื่นมือก็ได้รับสินค้าที่ดีได้ นอกจากนี้แล้ว นั่นยังเป็นประโยชน์ที่เขาคิดว่าสำคัญมากอีกด้วยหากทำการเปิดแล้วเป็นหยกเนื้อดี เขาก็จะได้รับค่าคอมมิชชั่นจำนวนมากจากหยกนั้น แต่หากเขาทำผิดพลาดจริงๆ โดยเลือกหินหยกหยาบที่ไม่มีค่าใดๆ ตามกฎของวงการ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเท่านั้น แต่เขาและจางซื่อเฉวียนยังต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่งของหินหยกหยาบพวกนี้อีกด้วยและที่สำคัญที่สุดก็คือ ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาอย่างยากลำบากก็ต้องถูกทำ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 367
สีหน้าของฉินฟางเต็มไปด้วยตัณหาเธอตื่นเต้นมากจนแทบจะเพิกเฉยต่อสายตาของทุกคนที่อยู่รอบข้าง คุกเข่าลงและปลดเข็มขัดของจางซื่อเฉวียนเพื่อระบายความใคร่ให้เขาในทันทีแม้ว่าจางซื่อเฉวียนจะไม่ใช่คนที่ดีอะไร แต่เขาคนนี้ก็มีเงินค่อนข้างหนามากจริงๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูไห่เทาได้หรอกนะและผู้คนที่เดินเลือกหินหยกหยาบไปมาก็ได้แสดงท่าทางที่ตกใจขึ้นมาตามๆ กัน"ตามคาด ไม่เสียแรงที่เป็นบอสจาง เขาร่ำรวยอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ""ก็ใช่น่ะสิ แค่ครู่เดียวก็ชำระเงินในการประชุมซื้อขายครั้งนี้ตั้งสามพันห้าร้อยล้านแล้ว หาได้ยากมากเลยนะที่การประชุมซื้อขายธรรมดาแบบนี้จะมีการซื้อขายราคาเสียดฟ้าแบบนี้น่ะ""นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว นายไม่ดูว่าพวกเขาเป็นใคร""ฉันว่าครั้งนี้บอสจางต้องชนะแน่ๆ ซูไห่เทานั่นดวงไม่ดีเลยนะ"และคำพูดเยินยอทั่วทั้งบริเวณแบบนี้ ก็ทำให้จางซื่อเฉวียนมีความสุขเป็นอย่างมากกระทั่งเขารู้สึกว่าตัวเองได้ชนะไปแล้วเสียด้วยซ้ำและเขาก็ได้ยื่นมือออกไปคว้าหน้าอกของฉินฟางเอาไว้ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ แต่ดวงตาที่ลามกคู่นั้นกลับจับจ้องไปที่ตัวของซูเฉี่ยนเสวี่ยที่อยู่ไกลออกไป ราวกับว
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 368
"ถ้าพวกแกแพ้ งั้นก็ให้นังสารเลวคนนี้เปลื้องผ้า แล้ววิ่งไปรอบจัตุรัสนี้ โดยไม่สวมอะไรสักชิ้น""แล้วก็ตะโกนไปด้วยว่า ฉันมันนังสารเลว เป็นไง? กล้าไหมล่ะ?"ข้อเสนอของหลินเฟย ทำให้ฉินฟางเดือดดาลเอาเสียมากๆ"ไอ้เด็กบ้า แกแก้มากเลยนะ…"แต่เมื่อคิดทบทวนอีกครั้งฉินฟางก็ยังเชื่อมั่นว่า หลินเฟยและคนอื่นๆ จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอนเพราะงั้นการที่จะเพิ่มเติมอะไรมันก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่พวกเขาจะพ่ายแพ้ฉินฟางตะคอกอย่างเย็นชาออกมาว่า"ก็ได้ เพิ่มก็เพิ่ม แต่หากพวกแกแพ้ งั้นก็ให้พานเสี่ยวเหลียนนังสารเลวนั่นไสหัวออกมา เปรื้องผ้าออกให้หมด พร้อมกับตะโกนว่าตัวเองเป็นนังสารเลว"หลินเฟยได้มาร่วมการประชุมซื้อขายนี้เพียงลำพัง ผ่านการดูแลมาตลอดทั้งคืน ตอนนี้พานเสี่ยวเหลียน ถังรั่วเสวี่ยและจ้าวลู่ลู่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ที่บ้านอยู่เลยดูเหมือนว่าฉินฟางจะยังคงคิดแค้นกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แม้ว่าพานเสี่ยวเหลียนจะไม่อยู่ เธอก็ยังลากเข้ามาอยู่ดีหลินเฟยยิ้มๆ และพยักหน้า"ได้สิ...ในเมื่อเงื่อนไขถูกเพิ่มเติมไปแล้ว""งั้นผมก็จะรอคอยคุณแสดงต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะ สำหรับผู้หญิงอย่า
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 369
"ฮ่าฮ่า ได้ ได้!"จางซื่อเฉวียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างภาคภูมิใจออกมาเพราะหากซื้อมาในราคาหนึ่งพันล้านบาท เพียงเปลี่ยนมือก็เพิ่มเป็นสองพันห้าร้อยล้านบาทแล้ว ซึ่งมันเป็นกำไรที่มากมายมหาศาลอยู่แล้วโดยเหล่าบรรดาบอสต่างก็ตะโกนกู่ร้องออกมาว่า"บอสจาง ผมยินดีรับซื้อ หนึ่งพันสองร้อยห้าสิบล้านผมรับซื้อเลย"และบอสอีกคนที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะพร้อมกับพูดว่า"นายกำลังล้อเล่นอยู่หรือไง ราคาต่ำขนาดนี้ ใครจะยอมขายให้นาย""คุณจาง ผมจ่ายหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท""ผมซื้อหนึ่งพันเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาท"การแปรรูปและการขนส่งจำเป็นต้องใช้ต้นทุนอยู่บ้าง แต่หากตัวเองเป็นคนจัดการเองแล้วละก็ มันจะขายได้กำไรที่มากกว่า ซึ่งจางซื่อเฉวียนก็ได้พุ่งเป้ามาตรงนี้ แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครได้ผลประโยชน์จากตัวเองอย่างแน่นอนและเขาก็มีคุณสมบัติครบถ้วนในการฮุบสิ่งเหล่านี้เอาไว้จางซื่อเฉวียนโบกมืออย่างตื่นเต้น"ไม่ขาย ไม่ขาย ฉันตั้งใจจะเก็บเอาไว้เอง"จางซื่อเฉวียนมองไปยังหลี่เฉวียนเฟิงที่อยู่ข้างๆ"แหะๆ ยังเป็นคุณหลี่ที่ยอดเยี่ยม ผมพุ่งเป้ามาที่ความสามารถของคุณ ไอ้เด็กคนนั้นแทบไม่ได้เลยกับคุณ"เมื่อเผชิญหน้ากั
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 370
"บอส...บอสซูครับ หยกนั่น น่าจะเป็นหยกที่ดีนะครับ"ซูไห่เทายังคงหายใจลึกๆ เพื่อเก็บซ่อนความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้โชคดีที่เขาเลือกที่จะเชื่อใจในตัวของหลินเฟย ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาคงจะพลาดสินค้าชิ้นใหญ่นี้ไปเป็นแน่จางซื่อเฉวียนเงยหน้าขึ้น และชำเลืองมองไปที่หินหยกของหลินเฟยอย่างหมดความอดทนจากนั้นก็พูดอย่างเย้ยหยันขึ้นมาว่า"เชอะ...มรกตเล็กแค่นั้นก็เรียกว่ามรกตเหรอ? มันยังไม่ใหญ่เท่าเล็บเท้าของฉันเลย จะมีประโยชน์อะไร""หินหยกหยาบในโซนเกรดต่ำ ต่อให้จะมีคุณภาพดี แต่มันก็เล็กน้อยเท่านั้น มันไม่ได้เป็นสินค้าที่สมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ"แต่หลินเฟยกลับสงบมาก ราวกับว่าคุ้นชินแล้วเขาโบกมือเบาๆ"ตัดต่อเถอะ"พนักงานตัดหินสูดหายใจเข้าลึกๆ และตัดชั้นนอกของหินหยกหยาบต่อไปอย่างระมัดระวังและรอบคอบหลังจากลอกชั้นหินออกจนหมดแล้วคาดไม่ถึงเลยว่า มันจะเป็นชิ้นหยกที่มีคุณภาพสูงและสมบูรณ์แบบ ซึ่งเป็นหยกที่แทบได้กับหยกฝูลู่โซว่ขนาดใหญ่ได้เลยทีเดียวพนักงานตัดหินหยิบไฟฉายและส่องไปยังหยกอย่างระมัดระวังทุกตารางนิ้วจู่ๆ ก็เหมือนว่ามีใครมาบีบคอเขาอยู่ พร้อมกับส่งเสียงที่แหลมเล็กขึ้นมาหลายต่อหลายเท่า"
Latest chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
