All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 301 - Chapter 310

“บ้าเอ๊ย ต้องมาเจอสัตว์ประหลาดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”ดวงตาของหลินเฟยเบิกกว้างด้วยความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเขาเห็นเงาดำเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วจากในระยะไกล!ความเร็วนั้นเร็วมากจนเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันคือรูปร่างของมนุษย์!“เป็นปีศาจนั่นจริง ๆ เหรอ?”ใบหน้าของอลิซแสดงความกลัวเช่นกันถึงเธอจะเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเธอจะพาหลินเฟยกับสัตว์ประหลาดให้ตายไปด้วยกัน แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถระงับความกลัวในใจได้เลย“คุณหนู เอาตัวรอดก่อน เราควรวิ่งหนีกันดีกว่านะคะ!”พวกจูดี้ทั้งสองคนไม่อยากตายพวกเธอจึงลากตัวอลิซย้อนกลับไปทางเดิม!“เราก็กลับไปกันเถอะ!”ทางเดินในสุสานนี้แคบเกินไป ทันทีที่สัตว์ประหลาดนั่นตามทัน มันก็จะอันตรายมากแล้วยังไม่มีที่ให้พอหลีกเลี่ยงได้เลยด้วยหลินเฟยตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาคว้ามือลู่หลี่แล้ววิ่งย้อนกลับไป!“ก๊าซซซ!”ร่างสีดำที่อยู่ไม่ไกลส่งเสียงร้อยแปลกประหลาดและเร่งความเร็วขึ้นทันที จนมันเข้ามาประชิดในระยะสิบเมตรแค่เพียงพริบตาเดียว!กลิ่นอับชื้นเหม็นคาวลอยออกมาทันที!“กรี๊ด...คุณหนู ช่วยฉันด้วย!”จู่ ๆ สาวประเทศหมี่ตัวเตี้ยสะดุดเข้ากับก้อนหินจนสูญเสียการทรงตัวล้ม

“เรื่องนั้นมัน...” เมื่อเห็นท่าทางเด็ดเดี่ยวของจ้าวลู่ลู่แล้ว โจวกั๋วเฟิงและคนอื่น ๆ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยุดพยายามโน้มน้าว“เอาล่ะ เราจะลองคิดวิธีอื่นแล้วดูว่าเราจะพบสายตรวจลู่และแพทย์เซียนน้อยไหม”จูเต๋อหมิงและติงฮ่าวหลานรวมตัวกันเพื่อเจรจาแผนการปล่อยน้ำใหม่อีกครั้ง“ลูกพ่อ เด็กที่ชื่อเสี่ยวเฟยนั่นมีโชคชะตาของตัวเอง ดังนั้นอย่ากังวลมากเกินไป”จ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานก้าวไปข้างหน้าเพื่อเช็ดน้ำตาของ จ้าวลู่ลู่และปลอบโยนเธอ“ขอบคุณที่พยายามนะคะคุณสายตรวจ ฉันจะกลับไปทำอาหารให้พวกคุณเองค่ะ”“ถ้าฉันพบเสี่ยวเฟยแล้ว ฉันจะให้เขามาขอบคุณพวกคุณด้วยตัวเองแน่นอนค่ะ!”พานเสี่ยวเหลียนกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจจากนั้นเธอก็ขอให้จ้าวลู่ลู่ดูแลถังรั่วเสวี่ยให้ดี จากนั้นเธอและซูเสี่ยวโหรวก็กลับไปที่คลินิกเล็ก ๆ เพื่อทำอาหาร“คุณอาอย่าเศร้าไปเลย หลินเฟยจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”เมื่อเห็นถังรั่วเสวี่ยร้องไห้เสียใจอย่างหนัก จ้าวลู่ลู่ก็ปลอบเธอ“เสี่ยวเฟย นายต้องปลอดภัย ไม่อย่างนั้นฉันจะอธิบายให้พ่อแม่ที่ตายไปแล้วของนายยังไง…”“เสี่ยวเฟย กลับมาเร็ว ๆ นะ อาคิดถึง…”“เสี่ยวเฟย ถ้าเกิดอะไรขึ้

“บ้าเอ๊ย!”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะก่นด่าออกมา หลังจากวิ่งไปประมาณสี่ห้านาที ทางแยกสามทางก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาหลินเฟยไม่รู้ว่าเครื่องตรวจจับนั่นอยู่ที่ทางแยกไหน ดังนั้นเขาจึงต้องหยุดและถาม“ไปทางไหนล่ะ?”“ฉันจะเดินนำ คุณตามหลัง แค่ตามฉันมาฉันจะพาคุณไปหาเครื่องตรวจจับ!”อลิซพูดพูดด้วยท่าทางราวกับกำลังหยอกล้อ เธอหอบหนักแล้ววิ่งไปที่ทางแยกตรงกลาง“เธอวิ่งช้าแล้วยังจะให้คนอื่นรออีกเหรอ?”หลินเฟยตะคอกอย่างเย็นชาก่อนจะพุ่งเข้าสู่ทางแยกตรงกลางความสามารถของอลิซที่วิ่งมานานเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว!เธออยากวิ่งไปข้างหน้าเพียงเพราะเธออยากให้หลินเฟยตามหง แล้วหลิเฟยจะทำอะไรได้?เมื่อหลินเฟยวิ่งออกไปหลายสิบเมตร อลิซก็หยุดที่ทางเข้าถ้ำและเยาะเย้ย“อุ๊ยโทษทีนะ ฉันจำผิด เป็นทางเข้าด้านซ้ายต่างหาก!”หลังจากพูดจบ เธอก็ไม่ได้แยแสว่าเขาจะโมโหหรือไม่ แล้ววิ่งเข้าไปในแยกทางด้านซ้าย“ให้ตายสิ นี่เธอแกล้งผมอยุ่เหรอ!”หลินเฟยกัดฟันด้วยความโมโห แล้วหันหลังกลับติดตามอลิซอีกครั้งถึงแม้ว่าจะใช้แรงไม่มากเขาก็ตามอลิซมาจนทัน แต่การถูกแกล้งแบบนี้ทำให้หลินเฟยอยากจะตบเธอแรง ๆ สักที!หากล่าช้าอีกพักมนุษย์ฉลาม

"แม่งเอ๊ย ฉันไม่กินเลือดของคุณหรอกนะ!"อลิซเบนหน้าหนีอย่างดื้อรั้น เพื่อหลบเลี่ยงนิ้วของหลินเฟยเพราะเธอรู้สึกว่ามันเป็นการดูหมิ่นที่ไม่สามารถอดทนเอาไว้ได้!"คุณคิดว่าผมอยากจะให้คุณกินเลือดของผมนักเหรอ? นี่คือสิ่งล้ำค่าเลยนะ ถ้าไม่มีทางเลือก เลือดสักหยดผมก็ไม่ให้คุณกินหรอก!"หลินเฟยไม่สนใจว่าเธอจะยอมหรือไม่ แต่เขากดศีรษะของเธอ และยัดนิ้วเข้าไปในปากของเธอเสียแล้ว"อืม..."อลิซทั้งอับอายทั้งสิ้นหวัง และก็พยายามดิ้นรนในตอนแรกแต่เมื่ออลิซได้ลิ้มรสความหอมหวานของเลือดสดๆ ของหลินเฟยแล้ว จู่ๆ เธอก็รู้สึกสบายไปทั้งตัว และความเหนื่อยล้าก็หายไปในทันที!ซึ่งรสชาตินั้นอร่อยกว่าเครื่องดื่มราคาแพงที่เธอเคยดื่มมาเสียอีก!"อึก อึก…" อลิซดูดตามสัญชาตญาณ และความแรงในการดูดนั้นก็แข็งแกร่งมาก ราวกับว่าจะดูดเลือดของหลินเฟยจนแห้งไปทั้งตัวอย่างไงอย่างงั้นและใบหน้าที่เดิมทีเต็มไปด้วยความต่อต้าน มันก็กลายมาเป็นความเพลิดเพลินออกมาแล้วลิ้นของเธอกดนิ้วมือของหลินเฟยเอาไว้อย่างเต็มแรง โดยต้องการบีบเลือดสดๆ นั้นเพิ่มออกมา"ยัยบ้า พอประมาณก็พอแล้ว กินให้มันน้อยๆ หน่อย!"หลินเฟยไม่อยากให้อลิซดื่มเลือดมา

น้ำเสียงนั้นฟังดูเสียดแทงเอาเสียมากๆ และก็ยังมีความรู้สึกดีใจกับความทุกข์ของคนอื่นปะปนอยู่อีกด้วยพานเสี่ยวเหลียนและคนอื่นๆ หันกลับมามอง ครอบครัวของหลินชุ่ยที่กำลังวิ่งเข้ามา โดยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีกับความทุกข์ของคนอื่นซึ่งด้านหลัง ยังมีตาเฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งที่สวมเสื้อกระดุมตะขาบ ซึ่งพลังเหนือกว่าคนธรรมดามากเขาคือจ้าวอู๋จี๋ ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่เซี่ยเฉวียนเชิญมา เพื่อพูดใส่ร้ายและสาดน้ำสกปรกให้กับหลินเฟยมากยิ่งขึ้นเดิมทีครอบครัวของหลินชุ่ยได้พาจ้าวอู๋จี๋มาเพื่อจัดการกับหลินเฟย แค่คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อมาถึงพวกเขาจะได้ยินว่าหลินเฟยเข้าไปในอ่างเก็บน้ำ และหายสาบสูญมานานสามวันแล้วและพวกเขาก็รีบวิ่งหน้าแจ๋นมาแบบนี้ระหว่างทาง พวกเขาได้ปรึกษาหารือกันเอาไว้แล้วว่า หลินเฟยหายสาบสูญไปสามวันแล้ว จะต้องตายอยู่ใต้อ่างเก็บน้ำนั้นอย่างแน่นอน!ถ้าอย่างนั้นเงินก้อนโตที่หลินเฟยได้ทิ้งเอาไว้ พวกเขาจะต้องคิดหาวิธีที่จะเอามาให้ได้อย่างแน่นอน!ถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กับจ้าวอู๋จี๋ โดยไม่ให้เขาต้องลงมาที่หมู่บ้านอย่างเสียเปล่า"พวกเธอมาทำอะไรที่นี่?""ที่นี่ไม่ต้อ