All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 1061 - Chapter 1070

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครยอมช่วยตัวเองพูดขอร้องกับหลินเฟยฉีฉงเหยาก็รู้สึกไม่พอใจและไม่เต็มใจขึ้นมาอีกครั้งแต่ทว่าสถานการณ์ได้บีบบังคับเช่นนี้หากเธอไม่ทำตามสิ่งที่หลินเฟยพูดก็เกรงว่าแม้แต่การเป็นแฟนของเซียวจ้านขวาง เธอก็ไม่อาจจะรักษาเอาไว้ได้ท่ามกลางความสิ้นหวัง ฉีฉงเหยาจึงทำได้เพียงติดต่อฉีซานไห่ หัวหน้าตระกูลฉีซึ่งเป็นปู่ของเธอเสียเท่านั้น"นี่หลาน ก่อนหน้านี้คุณชายเซียวยังโทรหาปู่โดยเฉพาะว่า ให้ตระกูลฉีมอบอำนาจให้กับหลานในอนาคตอยู่เลยไม่ใช่เหรอ""ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจู่ๆ หลานถึงจะยกตำแหน่งอำนาจให้กับลูกพี่ลูกน้องของหลานอย่างนี้ด้วย?"หลังจากรับรู้เรื่องราวเหล่านี้แล้ว ฉีซานไห่ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างประหลาดใจขึ้นมา"คุณปู่คะ ความจริงแล้วในครั้งนี้คุณชายเซียวให้หนูมาบอกกับคุณปู่อีกครั้ง คุณชายเซียวบอกว่า ตอนนี้เขาพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว จริงๆ แล้วหนูไม่มีความสามารถทางธุรกิจเลย ดังนั้นเขาก็เลยอยากจะให้หนูอยู่เป็นแม่บ้านแม่เรือนจะดีกว่าค่ะ""คุณปู่คะ คุณปู่ทำตามที่คุณชายเซียวต้องการเถอะนะคะ"ฉีฉงเหยาไม่กล้าที่จะบอกความจริงเพราะกลัวว่าจะอับอายขายหน้าพร้อมพูดด้วยน้ำเสี

ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของหลินเฟยและเจียงเฉินหยู่ในที่สุดถังรั่วเสวี่ยก็เพิกเฉยต่อฉีฉงเหยา พร้อมเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง"ฉีฉงเหยานะฉีฉงเหยา ท่าทางแบบนี้ของคุณ จะให้ผมชอบคุณต่อไปได้ยังไงกัน?""รอให้พิธีหมั้นของคุณปู่หลินและคุณเจียงเสร็จสิ้นลง พวกเราก็เลิกราต่อกันเถอะนะ!"ส่วนเซียวจ้านขวางที่เห็นท่าทางแบบนี้ของฉีฉงเหยาเขาก็โกรธจัด พร้อมกับตัดสินใจอย่างลับๆ ในใจขึ้นมาแต่ทว่าความคิดของเซียวจ้านขวาง จนถึงตอนนี้ฉีฉงเหยาก็ยังไม่รับรู้เลยแม้แต่น้อยเธอกำลังเช็ดน้ำตา และก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือต่อไปโดยที่ในหัวยังคงพร่ำเพ้อว่า ความคับข้องใจในวันนี้ เธอจะต้องเอาคืนจากเจียงเฉินหยู่และหลินเฟยในคราวหน้าอย่างแน่นอน!"คุณถังครับ ในตอนกลางวันเกิดความผิดพลาดขึ้นมา ทำให้พิธีหมั้นของสหายหลินและลูกสาวของผมดำเนินไปไม่ราบรื่น""มันเป็นสิ่งที่เราคาดไม่ถึงและเสียใจเป็นอย่างมาก""แต่อย่างไรก็ตาม มารมันมาไม่ผจญเรื่องมงคลอย่างนี้ไม่ได้หรอกนะครับ""อาศัยตอนที่คุณชายเซียว รัฐมนตรีอู๋ หัวหน้าฉิน หัวหน้าติง หัวหน้าเฉิน ผู้จัดการมู่และภรรยายังอยู่ตรงนี้""พวกเรามาดำเนินพิธีหมั้นของสหายหลินและลูกสา

ก่อนที่คำพูดของหลินเฟยจะจบลงร่างร่างนั้นก็ได้หายไปจากห้องอาหารอย่างรวดเร็วซึ่งมันก็เร็วมากจนทำให้ถังรั่วเสวี่ยคิดว่าตัวเองตาลาย และอดไม่ได้ที่จะพร่ำบ่นออกมา"เสี่ยวเฟยเด็กคนนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ ไม่สงวนท่าทีเสียบ้างเลย!""เหอะๆ คุณถังครับ มันเป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว เราไม่ต้องไปสนใจหรอกนะ ผมได้ให้คนไปจัดเตรียมห้องให้คุณแล้วนะครับ""ทานเสร็จแล้ว คุณก็ควรจะพักผ่อนสักหน่อยด้วยเหมือนกันนะครับ"เจียงเจี้ยนเย่พูดด้วยรอยยิ้มหลังจากนั้นถังรั่วเสวี่ยและเจียงเจี้ยนเย่ก็กลับไปนั่งที่โต๊ะและทานอาหารต่อ……"เฮ้ หลินเฟย คุณตามฉันมาทำไม?""คุณไม่กินข้าวแล้วเหรอ?"เจียงเฉินหยู่กำลังคิดที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อสงบสติอารมณ์และความรู้สึกเคอะเขินเสียสักหน่อยจู่ๆ หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหลินเฟยที่เดินตามมา เธอจึงถามเบาๆ อย่างดีใจออกไป"คุณเจียงครับ ผมไม่อยากจะกินข้าวแล้วล่ะ"หลินเฟยก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกอดเอวที่เรียวบางของเจียงเฉินหยู่เอาไว้แน่น และพูดออกมา"ฮือ...วันนี้คุณยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ ไม่หิวหรือไง?"เจียงเฉินหยู่ชำเลืองมองไปรอบๆ ราวกับหัวขโมยอย่างไงอย่างงั้นเมื่อไม่เห็นว

"ฮือ...หลินเฟยอย่า...ฉัน...ฉันยังไม่พร้อม..."สงสารก็เพียงแต่เจียงเฉินหยู่คุณหนูใหญ่คนนี้ที่ไม่ว่าจะขอร้องอ้อนวอนสักแต่ไหน เธอก็ไม่อาจหนีรอดไปจากเงื้อมมือของหลินเฟยได้!"อุ๊ย..."หลินเฟยประเดิมด้วยทักษะการใช้ลิ้นที่ยอดเยี่ยมจูบเสียจนร่างกายของเจียงเฉินหยู่อ่อนระทวยดูเหมือนเจียงเฉินหยู่จะตกอยู่ในภวังค์ เนื้อตัวของเธออ่อนปวกเปียก พร้อมซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของหลินเฟยอย่างไร้เรี่ยวแรงยอมให้หลินเฟยทำทุกอย่างตามใจปรารถนาหลินเฟยใช้แรงดูด พร้อมชำเลืองมองไปแวบหนึ่งและก็ได้พบว่าลิ้นที่บอบบางและชมพูระเรื่อของเจียงเฉินหยู่ถูกดูดจนแดงก่ำ และนุ่มนวลมากขึ้นเรื่อยๆเขาค่อยๆ ลิ้มรสชาติอย่างละเอียดอ่อน ราวกับว่ามันจะละลายในปากเสียให้ได้ทั้งอ่อนหวานและนุ่มนวลเมื่อรู้สึกว่าจูบไปพอประมาณแล้ว หลินเฟยถึงได้จูบเป็นครั้งสุดท้าย และยุติการจูบที่แสนจะยาวนานลง"หลินเฟย ตัวคุณร้อนจังเลย..."เจียงเฉินหยู่หายใจหอบๆ ควันหมอกพร่ามัว ราวกับว่าเธอจะไม่ได้สติอีกต่อไปครั้งสุดท้ายที่หลินเฟยได้เห็นเจียงเฉินหยู่อยู่ในท่าทางแบบนี้ก็ตอนที่อยู่ในโรงแรมของเมืองฉีหลินนั่นเองในครั้งนั้น เจียงเฉินหยู่ได้เผ

"อาเล็กครับ อาไม่ได้ฝันไปหรอก มันเป็นเรื่องจริง..."หลินเฟยจูบดวงตาและคิ้วของถังรั่วเสวี่ยอย่างนุ่มนวล"ไม่...นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ คืนนี้เสี่ยวเฟยพักอยู่กับคุณเจียงในห้อง ไม่ว่างที่จะมาหาฉันหรอก...""ฉันรู้ว่านี่จะต้องเป็นความฝันแน่ๆ แต่ต่อให้มันจะเป็นความฝัน ฉันก็พอใจมากแล้วล่ะ..."ถังรั่วเสวี่ยยังคงหลับตา หายใจหนักๆ และพึมพำกับตัวเอง"อาเล็กครับ อาลืมตาขึ้นมาดูหน่อยสิว่า ตอนนี้ยังเป็นความฝันอยู่หรือเปล่า?"หลินเฟยทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากอดถังรั่วเสวี่ยเอาไว้แน่นพร้อมถอนวิชาล่องหนออกไป"เสี่ยวเฟย...นาย นาย... ทำไมนายมาที่นี่ได้ รีบกลับไปเร็วเข้า ถ้าคุณเจียงรู้จะต้องโกรธอย่างแน่นอน!"ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่ หลังจากที่ลืมตาขึ้นมาแล้ว เธอก็ได้เห็นหลินเฟยแสยะยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับมองมาที่เธอ"ไม่เป็นไรหรอกอาเล็ก คุณเจียงหลับไปแล้วล่ะ""ครึ่งคืนหลังผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนอา พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไป ไม่มีใครรู้หรอก..."…………ในค่ำคืนนี้ หลินเฟยได้ใช้การฝึกแบบคู่เป็นครั้งที่สองแล้วและผลลัพธ์ก็เป็นไปอย่างที่หลงอู่พูดเอาไว้ทุกประการถังรั่วเสวี่ยที่ถูกหลินเฟยครอบครองร่า