All Chapters of MAFIA BOSS SERIES: THE FIFTH WIFE [Mr. X]: Chapter 151 - Chapter 160

“SPO3 Helgeeeerrrr!!!!” Umalingawngaw ang malakas na tinig ni Ivy sa kanilang departamento, natingnan tuloy ito ng masama ni Sir Landri na kasunod lang nito. “Sorry, Sir, na-excite lang.” hingi nito ng paumanhin. “Kung makasigaw ka naman parang may assignment tayo na natanggap, t-teka, hindi nga?!” Napatayo si Fredo ng nakangiting tumango si Ivy. “Hindi ka nagbibiro?!” “Sir, totoo po ba?” Kanyang tanong, maski siya hindi makapaniwala. Napailing nalang si Sir Landri, kahit ito halatang natutuwa. “Tama ang narinig ninyo, officers. Ikaw talaga, Gerud, masyado kang matabil, inunahan mo pa akong magbalita sa kanila.” “Sorry naman, Sir, hindi ko mapigilan ang sarili ko. After 5 years kasi ngayon lang tayo nagkaro’n ng magandang assignments bukod sa pagpapatrol.” Tama si Ivy, kaya nga kahit siya ay hindi maiwasan ang masabik. “Sir, ano po ang assignment na gagawin ng Division natin?” Tanong niya pagkatapos nilang maupo sa kani-kanilang upuan. “Magbabantay tayo ng isang kilalang

Nanlaki ang mata ni Charlotte kaya naman napaangat siya ng tingin, saka niya napansin na nakatingin sa kanya ang lahat, ang mga kababaihang pulis ay nasa mukha ang inggit at inis, kabilang si Loisa na natameme na sa tabi. “Helger,” siniko siya ni Ivy. “Pinili ka daw, ang swerte mo… inay kupo, kahit habang buhay ko pang bantayan iyan ay gusto ko, kaso ikaw ang pinili niya.” Parang huminto sa pag-ikot at paggalaw sa paligid niya habang magkatitigan silang dalawa. Ganito ba ang nararamdaman noon ni Johnson sa kanya sa tuwing nakikita siya? Ganito pala ang epekto niya noon sa binata na binalewala niya… “Gusto ko ang pulis na kagaya niya… walang pakialam sa damdamin ng iba, mas madaling makatrabaho ang gano’ng klase ng tao… Tama ba ako, Miss Helger?” Napalunok siya. Nagsimulang manubig ang kanyang mata. No, wag kang iiyak, Charlotte. Be professional, nasa trabaho ka ngayon. “Y-Yes, Sir. W-Wag kayong mag alala dahil gagawin ko ng maayos ang trabaho ko. H-hindi ko ipapahiya

Hindi nakatulog si Charlotte, hanggang ngayon dama niya pa rin ang daliri ni Johnson sa gitna niya. “Om my god!!! Ano ba ang ginawa mo, Charlotte! You’re so disgusting!” Hindi siya makapaniwala na hinayaan niya na hawakan nito ang maselang parte ng katawan niya na dapat ay sa mahal lang niya talaga. “Arghhh! Hindi na ‘yon dapat maulit dahil hindi ko naman siya mahal!” “Pero, mahal ko, hindi ka ba masaya na hindi na ako aalis ng bansa?” May tampong tanong ni Johnson sa nobya. “Ako kasi kaya kong isugal ang pangarap kong makapag aral sa ibang bansa para sa’yo. Mas masaya kasi kung mag aaral ako na kasama ka, mas sisipagin ako dahil kasama ko ang inspirasyon ko.” Nag iwas ng tingin si Charlotte bago sumagot. “Sundin mo kung ano ang pangarap at gusto mo. Hindi naman porke nasa ibang bansa ka ay maghihiwalay na tayo. Saka hindi ba matagal mo nang gustong mag aral sa America? Tuparin mo iyon, Johnson… susuportahan kita.” Pagsisinungaling niya. Ang totoo ay nakipagbalikan si Zayn sa kan

Lahat ay nagmamadaling pumunta sa garahe ng makarinig ng pagsabog. “Ayos ka lang ba, Fredo?” Alalang tanong niya sa kasamahan, maging si Ivy bakas ang pag aalala sa mukha. “Ayos lang ako. Mabuti na lang napansin ko na may bomba sa sasakyan ni Mr. Darmilton. Mukhang nakatanim na ito bago pa tayo dumating dito. Kaya kayo magdoble ingat dahil hindi natin kilala kung sino ang kalaban.” Nginuso ni Fredo si Johnon na nasa kalayuan, “mukhang hindi nagulat si Mr. Darmilton, hindi siguro ito ang unang beses na nangyari ito.” Palagay niya tama si Fredo. Hindi man lang ito nagulat sa nangyari at base sa ekspresyon ng binata ay inaasahan na nito ang nangyari. “Mag doble ingat na lang tayong lahat. Hindi lang kaligtasan ni Mr. Darmilton ang nakasalalay rito, maging ang kaligtasan din natin.” Napatango siya dahil tama si Ivy. “Sige na, bumalik na tayo sa trabaho natin.” Nag uusap-usap din ang kani-kanilang Division sa nangyari, si Loisa na isa sa nagpapanggap na kasambahay ay masama ang t

BUONG araw hindi nagawang ngumiti ni Charlotte, napakabigat ng dibdib niya, gusto niyang umiyak at ilabas ang sakit, pero may trabaho siya na kailangan gampanan. Hindi siya pwedeng sumuko ng gano’n lang. Pagkatapos magbihis at kumain ay umalis na sila ni Johnson sakay ng kotse nito na minamaneho ni Fredo. Bukod sa kanilang sinasakyan, mayro’ng tigdalawang sasakyan na pinagigitnaan sila, sakay ang mga bodyguards na inupahan ni Johnson at ilang pulis galing sa ibang division kagaya nila. “Mr. Darmilton, may meeting ka pagkatapos natin pumunta sa factory for inspection, and after that, may dinner meeting ka kay Mr. Cholsuk.” Imporma kay Johnson ng kanyang secretary na si Hernan. Nang mapatingin ang lalaki kay Charlotte ay namumula ang tenga na nag iwas ito ng tingin. ‘Ganda talaga ni Miss Charlotte.’ Isip-isip ni Hernan. Hinangaan na agad niya ang dalaga ng makita niya. Hindi kasi pangkaraniwan ang ganda nito. Mas mukha itong manika kaysa normal na tayo. Kaya nakapagtataka na hind