All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 321 - Chapter 330

หัวใจหลักของคนตระกูลกงที่เหลือจึงเปลี่ยนเป็นกงอู๋ซวงผู้เป็นน้องชายแท้ๆ ของกงอู๋ตี๋โดยปริยาย!กงอู๋ซวง มหาปรมาจารย์ที่สองของตระกูลกง ความสามารถไม่เป็นรองกงอู๋ตี๋ทันทีที่กงอู๋ตี๋ตาย กลุ่มมังกรก็ไร้ผู้นำ เขาก็ย่อมได้รับเลือกแทนไปโดยปริยาย!เขากัดฟันพูด“ไอ้เด็กนั่นก็แค่มีตระกูลซูกับสามตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้อยู่เบื้องหลังเท่านั้นแหละ ถึงได้รอดชีวิตไป!”“แค้นนี้ต้องชำระ!”คนตระกูลกงโกรธจัด“ตระกูลซูกับสามตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้เรามีเรื่องด้วยไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องกำจัดหลิงเฟิงกับคนตระกูลเย่ซะ!”“กงอู๋ซวง ขอแค่นายรับปากว่าจะช่วยเรากำจัดคนพวกนี้ ล้างแค้นให้กงอู๋ตี๋ ถ้างั้นเราก็จะยอมรับให้นายขึ้นเป็นผู้นำตระกูลคนใหม่!”ทุกคนต่างก็พูดเห็นด้วยกงอู๋ซวงกล่าวด้วยสายตาแทบระเบิด“พวกคุณวางใจได้ คนพวกนี้ไม่รอดแม้แต่คนเดียว!”“แต่ว่าเรื่องสกปรกแบบนี้ ตระกูลกงของเราจะเป็นคนลงมือไม่ได้ ต้องหาคนอื่นมาทำแทน เราถึงจะหลุดจากความเกี่ยวโยงได้!”กงอู๋ซวงพูดด้วยแววตามึดครึ้ม“เราจ่ายเงินหนักจ้างให้คนขององค์กรมีดเลือดจัดการเรื่องนี้! พวกเขาเชี่ยวชาญที่สุด!”ฝูงชนได้ยินชื่อนี้แล้ว เห

จ้าวมู่เสวี่ยหน้าซีดขาวทันทีราวกับถูกฟ้าผ่า พูดว่า“ผู้กำกับมีมหาปรมาจารย์หลายคนคอยคุ้มกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงถูกลอบฆ่าได้ล่ะ!”“มหาปรมาจารย์พวกนั้นก็ตายในกองเลือดด้วยครับ…”ลูกน้องพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาเพราะความกลัวจ้าวมู่เสวี่ยมือกุมขมับพลางพูดว่า “องค์กรมีดเลือดแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?”“จากรายงานที่เราได้รับมา หัวหน้าขององค์กรมีดเลือดชื่อเหล่าเตา เขาเป็นตัวละครที่โหดเหี้ยมที่สุด ได้ยินว่าแต่ก่อนเคยมหาปรมาจารย์สองคนที่หน่วยงานรัฐประจำจังหวัดเชิญมาด้วยตัวเอง!”สมาชิกหน่วยบังคับใช้กฎหมายที่ฝึกฝนมานานหลายคนต่างก็พูดขึ้นด้วยว่า“แล้วตอนนี้เหล่าเตาไปไหนแล้ว?”จ้าวมู่เสวี่ยขมวดคิ้ว “ใช้ดาวเทียมทหารล็อกตำแหน่งเขา!”“ฉันจะพาคนไปจับเขาด้วยตัวเอง!”เมื่อได้ยินดังนั้น สมาชิกหน่วยบังคับใช้กฎหมายต่างก็ระเบิดทันที!แม่มันสิ! หน่วยบังคับใช้กฎหมายที่อื่นเห็นเหล่าเตา ก็แทบจะมุดตัวหนี!แต่จ้าวมู่เสวี่ยไม่เพียงไม่หนีเท่านั้น แต่ยังคิดจะออกโรงจับตัวเขาเองด้วย!“หัวหน้าครับ นั่นเป็นหัวหน้าองค์กรมีดเลือดเหล่าเตาเชียวนะ___เราวางแผนกันก่อนไหม? หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานรัฐประจำจังหวัด

พวกเขาถูกจับได้แล้วเหรอ?เหล่าเตาตกใจจนแทบจะลงมือก่อน!ทันใดนั้น ลูกน้องที่อยู่ข้าๆง ก็เตือนว่า“ลูกพี่ เหมือนว่าพนักงานจะทะเลาะกันน่ะครับ! ไม่เกี่ยวกับเรา”เหล่าเตาโล่งใจ แล้วคลี่ยิ้มออกมา“เหอะๆ! ก่อนจะลงมือ ไปดูความสนุกสักหน่อยก็ไม่เลวเหมือนกัน ไป! ไปดูซิว่าเกิดอะไรขึ้น”การกระทำของหลิงเฟิงนี้ ทำให้ทุกคนในงานตกใจสะดุ้ง แม้แต่เย่อวี่หลิวเองก็ตามมาด้วยเมื่อเห็นเฉียวกุ้ยที่ถูกตี ศิลปินที่อยู่ข้างๆ เย่อวี่หลิวต่างก็โกรธขึ้นมา“ประธานเย่ นี่น่ะเหรอวัฒนธรรมของบริษัทของพวกคุณ? พนักงานสามารถตบตีเพื่อนร่วมงานได้ตามใจชอบเลย?”“เฉียวกุ้ยเพิ่งแสดงการเล่นเปียโนที่ยอดเยี่ยมให้เราดูไปหยกๆ ก็ถูกคนของพวกคุณหักนิ้วไปหนึ่งนิ้ว! สำหรับนักเปียโนคนหนึ่งแล้ว เรื่องแบบนี้ถือว่าเป็นการทำลายชีวิตของเขาไม่ใช่เหรอ?”ศิลปินเหล่านี้ล้วนแต่เป็นนักดนตรีมากชื่อเสียงที่ทางบริษัทเชิญมา ย่อมสนใจในตัวเฉียวกุ้ยอยู่แล้ว พอเห็นอีกฝ่ายถูกรังแกแบบนี้ พวกเขาจึงโกรธอย่างห้ามไม่อยู่เย่อวี่หลิวเองก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ปั้นหน้าพูด“หลิงเฟิง เกิดอะไรขึ้น?”ต้าจ้วงกล่าวเติมเชื้อไฟ“ประธานเย่ครับ เฉียวกุ้ยพูดจาไม่ให้

คำพูดนี้ของหลิงเฟิงก่อเกิดคลื่นยักษ์หลายชั้นทุกคนต่างก็โมโหกับความอวดดีของเขา“มีหน้ามาพูดแบบนี้อีกนะ!”“คนที่ยิ่งเก่งยิ่งถ่อมตน คนที่ยิ่งไม่มีปัญญายิ่งชอบเห่า!”“เดี๋ยวถ้าเขาเล่นเพลงอะไรมา เราทุกคนพร้อมใจกันบอกว่าไม่ผ่าน! ต้องทำให้หลี่ห่าวกรุ๊ปไล่เขาออกให้ได้ แบบนั้นถึงจะล้างความเกลียดชังของพวกเราได้!”ขณะที่สถานการณ์เริ่มควบคุมไม่ได้นั้น ดนตรีซิมโฟนีระดับสูงก็ดังขึ้น!ตึงๆ!เพียงแค่โน้ตเดียว ก็ทำให้ทั้งงานเงียบสงบทันทีโอบล้อมไปด้วยความรู้สึก ทักษะฝีมืออันชำนาญ ดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือระดับปรมาจารย์สากล!ฝูงชนต่างอ้ำอึ้งเล็กน้อย “นี่มัน…บังเอิญเหรอ?”แม้แต่เฉียวกุ้ยเองก็อึ้งอยู่กับที่ ในตามีความประหลาดใจวาบผ่าน เขาส่ายศีรษะอย่างสุดชีวิต แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า"ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ! ฉันเรียนเปียโนมาสิบกว่าปีจนอยู่ในระดับแปดแล้ว แถมยังได้รับรางวัลทั้งภายในและนอกประเทศมากมายยังไม่สามารถดีดโน๊ตเริ่มที่ระดับสูงและชัดเจนแบบนี้ได้เลย!”“เขาที่เป็นแค่ไอ้กระจอกวุฒิมัธยมปลายคนหนึ่ง ไม่เข้าใจเรื่องเปียโนเลยสักนิด จะสามารถดีดออกมาได้ยังไง!”คนไม่น้อยพยักหน้าเห็นด้วย“จริง! ต้องเป

“เฉียวกุ้ย นายเองก็เป็นนักเปียโน จะให้เราหลับหูหลับตาพูดมั่วซั่ว จิตใจของนายถูกสุนัขกินไปแล้วหรือไง?”“นั่นน่ะสิ! เพลงแห่งชัยชนะของฉินอ๋อง แม้จะเป็นคนนอกวงการก็สามารถเข้าถึงอารมณ์ได้ นายยังคิดจะให้พวกฉันร่วมมือกันแกล้งโง่อีกเหรอ? ตลก!”ทันใดนั้น หมู่ศิลปินต่างก็มองเฉียวกุ้ยราวกับมองตัวตลกในโรงละคร ทุกคนพร้อมใจกันจ้องเขาอย่างไม่พอใจ เฉียวกุ้ยอึ้ง แล้วพูดตะกุกตะกักว่า“เมื่อครู่นี้เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? พวกคุณไม่รักษาคำพูด แล้วเปลี่ยนใจ!”สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วพลางกล่าวว่า“ตกลงอะไรกัน? เฉียวกุ้ย ต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ นายอย่ามาใส่ร้ายกันหน่อยเลย! ไม่อย่างงั้นอย่าหาว่าพวกฉันไม่เกรงใจ!”“นายอิจฉาคนอื่น พวกเราทุกคนไม่บอกให้ประธานเย่ไล่นายออกก็บุญโขแล้ว แต่นายกลับมาทำตัวแบบนี้อีก?”คำพูดนี้ทำเอาเฉียวกุ้ยสีหน้าซีดขาว พูดไม่ออกในทันใดในใจรู้สึกโกรธจัดศิลปินตาแก่พวกนี้พูดอีกอย่างทำอีกอย่าง พอเห็นหลิงเฟิงแสดงความสามารถเหนือชั้นออกมาหน่อย พวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนฝักเปลี่ยนฝ่าย!ตนไม่ควรคาดหวังว่าคนพวกนี้จะสามารถไล่หลิงเฟิงออกเลย!อีกอย่างอย่าว่าแต่วิจารณ์เลย คนพวกนี้พอหลิ