บททั้งหมดของ เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: บทที่ 691 - บทที่ 700

อย่างไรเสียเฉินฝานก็เป็นหลางซื่อขั้นสาม สื่อซงจะจัดการกับเฉินฝาน ก็ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสมผนวกกับการที่สื่อซงเชื่อโชคลาง ปกติที่เขาจะประหารคนล้วนต้องดูฤกษ์ก่อนสื่อซงเชื่อมั่นว่าสังหารคนในวันฤกษ์ดี จะทำให้เทพเจ้าพิโรธวันหนึ่งค่ำและสิบห้าค่ำเขาจะไม่สังหารคนไป่เผยหรานคำนวณแล้ว วันที่เฉินฝานเข้าคุก ประจวบเหมาะเป็นฤกษ์ดีและวันถัดไปเป็นวันสิบห้าค่ำเฉินฝานมีเวลาสองวันไปสืบหาสถานที่ที่เสิ่นหยวนฮวานำคนไปซ่อนไว้ตอนที่เสิ่นหยวนเลี่ยงมาถึงกรมความรอบคอบ  ผู้คุมขังเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้านักโทษให้เฉินฝานเสร็จ“รีบเดิน!” เฉินฝานถูกผู้คุมสองสามคนผลักเข้าไปในคุก“ช้าก่อน!” เสิ่นหยวนเลี่ยงพูดขึ้นอย่างกะทันหัน“ใต้เท้าน้อยเสิ่น วันนี้ฤกษ์ดี พรุ่งนี้คือสิบเดือนสิบ ตามกฎแล้ว สองวันนี้จะไม่สังหารคน นี่ไม่ใช่กฎที่ข้ากำหนด ทว่าตอนที่จักรพรรดิองค์ก่อนอยู่ ก็มีกฎเช่นนี้แล้ว ท่านอัครเสนาบดีก็ทราบดี” กลัวว่าเสิ่นหยวนเลี่ยงจะโมโห สื่อซงจงใจอธิบายเสิ่นหยวนฮวายยิ้มบางๆ “ใต้เท้าสื่อ เจ้าวางใจเถิด กฎนี้ข้าเข้าใจ เพียงแค่...สายตาของเสิ่นหยวนเลี่ยงชั่วร้าย “ใต้เท้าสื่อ ต้องตรวจค้นร่างกายนักโทษผู้นี้ให้ถี่ถ

“ก้นไก่ก็ยังพอไหว ก้นเป็ดกลิ่นคาว เหม็นเพียงนั้น เขายังกินอย่างเอร็ดอร่อยเช่นนั้น ไม่สะอิดสะเอียนหรือกระไร?”“ถ้าเขาปกติก็คงไม่ถูกจองจำในคุกน้ำหรอกผู้คุมขังสองคนเดินผ่านคุกเฉินฝานพูดคุยอย่างสนุกสนานหลังจากที่ผู้คุมออกไปแล้ว คุกน้ำเงียบสงัดมีเพียงเสียงนักโทษประหารที่เคี้ยวก้นเป็ดดังจ๊อบแจ๊บเฉินฝานพิงรั้วเหล็ก กล่าวอย่างเชื่องช้าเรียบนิ่ง “เจ้าฉลาดมาก!”นักโทษประหารเลิกคิ้วขึ้นเท่านั้น ก้มหน้าเคี้ยวก้นเป็ดต่อไปห่างตั้งหลายเมตร เฉินฝานก็ยังสามารถได้กลิ่นคาวของก้นเป็ดได้เฉินฝานกล่าวต่อ “ต่อให้สร้างความวุ่นวาย ผู้คุมขังก็ยังให้เจ้ากินเนื้อ สื่อซงกับพ่อลูกตระกูลเสิ่นก็คงจะไม่ให้เจ้ากินเนื้ออย่างเปิดเผยโดยไม่กลัวความผิด ก่อความวุ่นวายครึ่งหนึ่งก็ให้เนื้อก้นไก่ก้นเป็ด ไม่เพียงไม่ทำให้ผู้อื่นสงสัย ยังคิดว่าเป็นการลงโทษอีกด้วย”“ถึงแม้ก้นไก่ก้นเป็ดจะกลืนลงคอได้ยาก ทว่าไขมันเยอะเพียงพอ ไขมันที่เพียงพอ จะทำให้เจ้ายังสามารถรักษาสภาพร่างกายแข็งแรงของเจ้าไว้ได้ เช่นนี้เจ้าจึงคุณค่าที่ใช้งานต่อไปได้ พ่อลูกตระกูลเสิ่นก็ไม่สังหารเจ้า”นักโทษประหารวางก้นเป็ดลง มองไปที่เฉินฝานอีกครั้ง คว

ทันใดนั้นคุกน้ำราวกับช่องทางน้ำใหญ่หนึ่งสาย น้ำไหลจากจุดที่นักโทษประหารกระทืบเท้าออกไปอย่างรวดเร็วน้ำไปแล้วทำเห็นสิ่งไม่ดีได้เด่นชัดตอนที่น้ำในคุกน้ำใกล้จะเหือดแห้งแล้ว สีหน้าของเสิ่นหยวนฮวาเริ่มผิดปกติ“เฉินฝาน คืนลูกสาวข้ามา!”ตวนซินอ๋องยังคงตบตีอยู่กับเฉินฝาน เฉินฝานลื่นล้ม ตอนที่ล้มลงกับพื้น ยังลากตวนซินอ๋องลงไปด้วย“ท่านอ๋อง!” เฉินฝานตีก้อนหินที่ยื่นออกมาจากกำแพงคุกน้ำของพวกเขาเบาๆ “ลากมันออกมา”ตวนซินอ๋องพยักหน้า ตวาดลั่น “เฉินฝาน ไม่คืนลูกสาวข้า ก็เอาชีวิตมาแลก!”“เร็วเข้า ตวนซินอ๋องเสียสติไปแล้ว!”เสิ่นหยวนฮวาจะโกนลั่น ออกคำสั่งกับองครักษ์ข้างกายให้ไปห้ามตวนซินอ๋องไว้ทว่า...สายไปแล้วพละกำลังของตวนซินอ๋องราวโคถึกก้อนหินที่ถูกฝังไว้ที่กำแพงคุกน้ำ ถูกเขาดึงออกมาเสียอย่างนั้น“ครืด!”เสียงดังสนั่นดังขึ้นทันใดนั้นกำแพงคุกน้ำถูกเปิดออก ด้านหลังมีทางเดินหนึ่งเส้นทางสองข้างเต็มไปด้วยคบไฟที่ปักอยู่ก้อนหินที่ตวนซินอ๋องดึงออกมา เป็นการเปิดกลไกทางลับเมื่อถึงตอนนี้ นักโทษประหารจึงเข้าใจ เมื่อครู่เหตุใดเฉินฝานอยู่ใต้น้ำนานเพียงนั้นเขาไม่ได้ถูกเขากดจนลุกขึ้นมาไม่ได

“ท่านพ่อ ช่วยข้า ช่วยข้าด้วย!”เสิ่นหยวนฮวาเสียงแหบแห้งหมดเรี่ยวแรงอ้อนวอนเสิ่นหมิงหยวนเสิ่นหมิงหยวนหลับตาลงด้วยความเศร้าโศกเรื่องมาถึงตอนนี้ ต่อให้เทพเจ้ามาก็ช่วยไม่ได้ฝ่าบาท ซินอ๋อง เหล่าขุนนางทั้งหลายอยู่ ภายใต้สายตาของฝูงชน อย่าว่าเสิ่นหมิงหยวนที่เป็นเพียงอัครเสนาบดี ต่อให้เป็นจักรพรรดิ ก็ไม่สามารถช่วยคนผิดอย่างโจ่งแจ้งได้เช่นนี้“ขุนนางเสิ่นที่รัก ท่านว่าควรจะจัดการเช่นไรดี?” ฉินเย่ว์เหมยถามเสิ่นหมิงหยวนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น“ท่านพ่อช่วยข้าด้วย!” เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยถามเช่นนี้ เสิ่นหยวนฮวาที่คิดว่าเรื่องเปลี่ยนไปในทางที่ดี กอดรัดขาเสิ่นหมิงหยวนไว้แน่นเสิ่นหมิงหยวนยกเท้าขึ้นเตะอย่างรุนแรงหนึ่งที “ลูกทรพี ปกติไยไม่ฟังคำพ่อ ตอนนี้มาอ้อนวอนมีประโยชน์อันใด”“ฝ่าบาท!” เสิ่นหมิงหยวนมือประสานกันสองข้าง โค้งตัวเก้าสิบองศา “กระหม่อมสั่งสอนลูกไม่ถูกวิธี ฝ่าบาทโปรดจัดการตามกฎหมายต้าชิ่ง”ตามกฎหมายต้าชิ่ง เสิ่นหยวนฮวาทำร้ายเด็กสาว บีบบังคับเด็กสาว ตั้งบ่อนการพนันเป็นการส่วนตัว ถอนตำแหน่งขุนนาง ลดขั้นให้เป็นสามัญชน ไม่สามารถเป็นขุนนางได้ เนรเทศไปอยู่เขตชายแดนเพื่อที่จะให้เสิ่

“ข้า...”ตวนซินอ๋องรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที “ไม่ได้มีเพียงแค่พี่น้องเยียนอวี่ที่ยังไม่ได้ออกเรือน...”ขณะที่พูด ตวนซินอ๋องก็กางนิ้วขึ้นมา “ข้ามีลูกสาวทั้งหมดสามสิบแปดคน มีสิบห้าคนที่ยังไม่ได้ออกเรือน”ที่ต้าชิ่ง ในครอบครัวมีลูกสาวมากมายที่ยังไม่ได้ออกเรือน จะถูกผู้อื่นหัวเราะเยาะดังนั้น ตวนซินอ๋องจึงป่าวประกาศไปทั่วว่าตนเองมีเพียงลูกสาวสองคนที่ยังไม่ได้แต่งงานผู้ชายน้อย ท่านหญิงครอบครัวท่านอ๋องก็ออกเรือนยากเช่นกันเลวหรือจนเกินไป ตวนซินอ๋องและพระชายาตัดใจให้พวกนางแต่งงานไม่ลง ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมก็น้อยเกินไปอีกดังนั้น ตวนซินอ๋องกังวลใจเป็นอย่างมากชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมอย่างเฉินฝานเช่นนี้ปรากฏตัวต่อหน้าเขา เขาจะพลาดได้เช่นไรหากไม่กลัวว่าเฉินฝานจะปฏิเสธ เขายังคิดที่ยัดให้เฉินฝานสิบกว่าคน“ฝาแฝดอีกคู่นั้นเจ้าไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร ข้าให้พระชายานัวบุตรสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานทั้งหมดออกมา ให้เจ้าดูทั้งหมดครั้งหนึ่ง ชื่นชอบก็นำกลับบ้านไป อย่างน้อยต้องเลือกสักสองคน แน่นอนว่า...”ตวนซินอ๋องยิ้มตาหยี “ถ้าเจ้าชื่นชอบทั้งหมด ข้าจะมีความสุขมากขึ้น”ระหว่างที่พูด ตวนซินอ๋องก็ตะโกนเรียกพระช