บททั้งหมดของ เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: บทที่ 601 - บทที่ 610

ในที่สุดเฉินฝานก็มองได้ชัดเจนว่าคนร่างใหญ่ผู้นี้เป็นใคร“นี่พี่ใหญ่ชุย เจ้าจะคิดถึงก็คิดถึงไปเถอะ เหตุใดอยากทับข้าให้ตายด้วยเล่า”ชุยต๋าหลุนไม่เพียงรูปร่างสูง แขนขาก็ยังกำยำอีก ราวกับกอริลลาใหญ่ตัวหนึ่งไม่มีผิด โถมน้ำหนักร่างกดลงมา ทำให้อึดอัดจนหายใจไม่ออกจริงๆ“น้องฝาน ขอโทษด้วย!”ชุยต๋าหลุนปล่อยเฉินฝานแล้วหัวเราะคิกคักขึ้นมา เขาเหลือบมองด้านหลังของเฉินฝาน สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย “เจ้าได้ตำแหน่งขุนนางทางการมาแล้ว ฝ่าบาทยังให้เจ้าเข้าวังหลังอีก นางช่าง......จริงๆ”“พี่ใหญ่ชุย เหตุใดพี่มาอยู่ที่นี้ คนนอกด่านทางเหนือถูกโจมตีจนหนีไปหมดแล้ว”เฉินฝานรีบร้อนขัดคำพูดของชุยต๋าหลุน เขารู้ว่าชุยต๋าหลุนเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเขา ทว่าในวังมีคนที่เป็นหูเป็นตาให้เสิ่นหมิงหยวนอยู่ทุกที่เขาอยากให้ขุนพลซื่อสัตย์เปี่ยมคุณธรรมที่ปกป้องรักษาบ้านเมือง ถูกลูกน้องเสิ่นหมิงหยวนกลุ่มนั้นใส่ความทำให้เขาถึงตาย“นั้นมันก็แน่อยู่แล้ว!” ชุยต๋าหลุนสีหน้าชื่นมื่นพลางพูด “เสี่ยวฝาน นับตั้งแต่เหล่าพลทหารกินเป็ดย่างที่เจ้าคิดค้นขึ้นมา ทุกคนล้วนเหมือนกับกินน้ำอมฤตกำลังมากของไท่ซ่างเหล่าจวิน กวัดแกว่งดาบโช้งเช้ง

“ไม่สิ!” เสิ่นหยวนฮวาคิดดูแล้วรู้สึกยังไม่วางใจ เขาออกคำสั่งให้องครักษ์คนนั้น “เจ้าพาสองสามคนไป แต่งกายเป็นคนของจวนซุ่นเทียน รออีกประเดี๋ยวพวกเจ้าลงมือด้วยตัวเอง”-“ผู้ว่าการจวนซุ่นเทียนมาแล้ว!”คนที่ปิดล้อมเฉินฝานแต่เดิม ทำเพียงยืนนิ่งล้อมไว้เท่านั้น ได้ยินว่าผู้ว่าการจวนซุ่นเทียนมาแล้ว กลับก่อจราจลขึ้น“เฉินฝานจะหนี รีบจับตัวเขาไว้เร็ว!”ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา ญาติของคนที่ถูกทำให้บาดเจ็บ เมื่อได้ยินว่าเฉินฝานคิดจะหนี รีบรุดหน้ามาหาเฉินฝานทันควันไม่รู้ว่าเพราะตนเองไปสะดุดล้มหรือถูกคนผลัก ตอนที่พวกเขารุดหน้าขึ้นมา ทุกคนล้วนหกล้มหน้าคะมำกันหมดตอนที่พวกเขาล้มลง ก็พาให้คนด้านข้างล้มลงตามไปด้วยเจ้าพนักงานที่มาจับกุมเฉินฝานผนวกกับฝูงชนที่หกคะเมนเสียงกรีดร้องเสียงร้องไห้ตะโกนผสมปนเปรวมกัน สถานที่เกิดเหตุวุ่นวายอลหม่าน“เร็วเข้า เย่ว์โหรวกับเสี่ยวฉู่พวกเจ้ารีบเข้าไปในจวน ปิดประตูให้เรียบร้อย ไม่อนุญาตให้ออกมา!”ออกคำสั่งกับเย่ว์เจียวและเย่ว์ฉู่ เฉินฝานก็ดึงฉินเย่ว์เจียวมาข้างกายตนเองความวุ่นวายนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเด็ดขาดเมืองหลวงไม่ใช่อำเภอผิงอัน ที่นี่ผู้มากฝีมือมีมา

“เจ้าไม่เข้าไปหรือ?” เฉินฝานถามด้วยสัญชาตญาณฉินเย่ว์เหมยเลิกคิ้วขึ้น พูดอย่างเยือกเย็น “ตอนที่เจ้ากับเสิ่นไต้มั่นนั้น ตาข้าก็โดนกุ้งยิงไปแล้ว เจ้าไม่กลัวว่าของอันนั้นของเจ้าจะถูกตากุ้งยิงของข้ายิงไปจนตั้งตรงไม่ขึ้น!”“......”เด็กนี้ปากร้ายหรืออารมณ์ขันกันแน่?“ข้าบอกเจ้าเลยนะว่าเจ้าดุแบบนี้ ต้องขายไม่ออกเป็นแน่”พูดจบ เฉินฝานก็รีบเข้าในตำหนัก ไม่เร็วไม่ได้ บนตัวของเด็กนี้ซ่อนมีดพับไว้ ถ้าทำให้นางโมโหขึ้นมาจริงๆ นางจะตัดหัวอย่างเอาจริงเอาจัง“คุณท่าน!”เฉินฝานเพิ่งจะก้าวเข้ามาในตำหนัก ด้านหน้าก็มีเสียงที่นุ่มนวลไพเราะเสนาะหูลอยมาผินสายตาขึ้นมองก็เห็นเหออวี่ถงที่แต่งกายเต็มยศก้าวเท้าเล็กๆเดินเข้ามา“ถวายความเคารพคุณท่าน!”“เสียนเฟยไม่จำเป็นต้องพิธีรีตองให้มากมายเช่นนี้หรอก”เฉินฝานรีบร้อนพยุงเหออวี่ถงที่อยู่ด้านหน้าเขาขึ้น ตอนที่มือกำลังจะสัมผัสกับเหออวี่ถง ตัวแข็งทื่อทันควันถึงแม้จะเคยแตะเนื้อต้องตัวกับเหออวี่ถงมาแล้ว ทว่าในที่สุดเขาก็ไม่ใช่โอรสสวรรค์อยู่ดี ไม่ใช่สามีของนางอย่างถูกต้องเหออวี่ถงกลับใจกว้าง นางเอามือของตัวเองวางไว้บนมือเฉินฝาน ใช้แรงลุกขึ้นยืนบรรยากาศแ

“ทำ ทำได้ดีมาก!” เขาเลือดเดือดแทบจะเดือดพล่านออกมาแล้ว จะไม่ดีได้อย่างไร?“เช่นนั้นคุณท่าน ......ให้ข้าเถอะ” เหออวี่ถงกัดริมฝีปากอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะความเขินอาย ครั้งนี้ใช้แรงเยอะกว่าครั้งก่อนมากมายเฉินฝานยื่นมือไปวางบนริมฝีปากของเหออวี่ถง “เด็กโง่ ไม่ต้องกัดแล้ว ถ้ากัดริมฝีปากอีกเลือดจะไหลแล้ว”“อื้อ~”เหออวี่ถงฉวยโอกาสโน้มตัวลงไปในอ้อมอกเฉินฝาน “ต้องการข้า ได้หรือไม่? ทำตรงนี้ ให้เสี่ยวเถาเปลี่ยนพรมใหม่แล้วครั้งที่แล้วก็ที่พื้นหญ้าเหออวี่ถงมีความฝักใฝ่ทำเรื่องอย่างว่าบนพื้นเป็นพิเศษไปแล้ว......“ขอโทษด้วยนะ ให้เจ้ารอนานเลย”ตอนที่กลับพระตำหนักไท่เหอ เฉินฝานก็กล่าวขอโทษกับฉินเย่ว์เหมย ก่อนที่จะไปรับปากกับนางว่าจะเพียงครู่เดียว ไม่คิดเลยว่าจะอยู่นานขนาดนั้นอันที่จริงเป็นเพราะเหออวี่ถงเร่าร้อนเกินไปฉินเย่ว์เหมยพูดน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ข้าก็ไม่โกรธเสียหน่อย เจ้าให้ลูกกับนางคนหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่ถูกที่ควรแล้ว เสียนเฟยต้องการลูกอยู่เคียงข้าง พวกเรา......” ฉินเย่ว์เหมยเงียบไปครู่ใหญ่ จึงพูดต่อว่า “และต้องการเด็กคนนี้ ถ้ามีเขาพวกเราจึงได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเหออย่างแท้จริ

“พูดจามั่วซั่วในราชสำนัก ทหาร เอาตัวเฉินฝานออกไปราชสำนัก กักบริเวณสิบวัน ลดเงินรายเดือนสามเดือน!”ฉินเย่ว์เหมยน้ำเสียงดุดัน สายตาที่มองเฉินฝานดุดันยิ่งกว่าน้ำเสียงเสียอีกนางตักเตือนเขาไปตั้งหลายรอบแล้ว ราชสำนักไม่ใช่ตลาดสด คำพูดทุกคำในราชสำนักล้วนต้องไตร่ตรองให้ดีจึงจะพูดออกมาได้เพราะมีโอกาสเป็นไปได้มากว่าเสียตำแหน่งขุนนาง ร้ายแรงก็อาจจะถูกตัดหัว เป็นภาระให้คนที่บ้าน เพียงเพราะมีหนึ่งตัวอักษรหรือหนึ่งคำที่ใช้ไม่ถูกต้องหงอิงรวดเร็วมาก ฉินเย่ว์เหมยเพิ่งจะพูดจบ นางก็มาอยู่ด้านหน้าเฉินฝาน ลากแขนเขาอย่างแรงเดินออกไปด้านนอก“นี่ ผู้บัญชาการหง อย่ารีบร้อนไป!”เสิ่นหมิงหยวนห้ามปรามหงอิง และหันไปพูดกับฉินเย่ว์เหมย “ฝ่าบาท หม่อมฉันคิดว่าที่เฉินฝานพูดนั้นถูกต้อง อากาศที่หนาวเหน็บสุดขีด อย่าแต่สิบวันเลย แค่หนึ่งชั่วยาม พวกเราล้วนสามารถสูญเสียกองทัพหมาป่าไปคนหนึ่งได้”“พลทหารกองทัพหมาป่า ปกป้องด่านทางเหนือ ขับไล่คนนอกด่าน ที่พวกเราสามาถปรึกษาหารือในราชสำนักได้อย่างปลอดภัยเช่นนี้ ล้วนมีผลสืบเนื่องมาจากการสละชีพปกป้องของพลทหารกองทัพหมาป่าทั้งหมด”“หากของง่ายๆอย่างเสื้อผ้ากางเกงผ้าห่มผ้าฝ