บททั้งหมดของ เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: บทที่ 391 - บทที่ 400

“ปกป้องใต้เท้า ปกป้องใต้เท้า!” ที่ปรึกษาส่วนตัวของลวี่เหลียงเจ๋อหันหลังไปตะโกนเสียงดังองครักษ์และนักว่าการจำนวนมากที่ลวี่เหลียงเจ๋อพามาผสมปนเปไปกับกองกำลังของเฉินฝานพวกเขารีบร้อนถอนกำลังกลับ ในความสับสนอลหม่านก็ชนคนข้างๆ คนพวกนั้นที่ถูกพวกเขาชนก็ไปชนคนอื่นอีกราวกับโดมิโน่ที่ล้มครืนครั้งใหญ่ลูกธนูที่เฉินฝานยิงออกไป ยังคงพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วดูแล้วกะจะยิงให้โดนลวี่เหลียงเจ๋อ“ใต้เท้า!”ลูกน้องลวี่เหลียงเจ๋อตะโกนสุดเสียงจบเห่แล้วหลูเฉิงกวงส่ายหัวไม่หยุด ถ้าเฉินฝานยิงธนูใส่ลวี่เหลียงเจ๋อตาย ก็คือการลอบสังหารขุนนางที่จักรพรรดิแต่งตั้งเอง เขาตายแน่ๆชีวิตแลกด้วยชีวิต!ไม่คุ้มค่าเสียเลยเสี่ยวฝาน เจ้าไม่รู้ถึงความสามารถของตัวเองรึไงกัน?ชีวิตของเจ้ามีค่ากว่าลวี่เหลียงเจ๋อเป็นไหนๆ“อ้าก!”ข้างกายหลูเฉิงกวงมีเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรงดังขึ้นต่อสู้กับลวี่เหลียงเจ๋อใกล้จะยี่สิบปีแล้ว ไม่ต้องหันหน้าไปดู ลู่เฉิงกวงก็เลยว่านี่เป็นเสียงลวี่เหลียงเจ๋อหลูเฉิงกวงหลับตาอย่างปวดใจท่านใต้เท้าเอ๋ย ไม่ได้ดูแลรักษาเฉินฝานไว้ให้ดี ข้าน้อยขอโทษท่านด้วยละกัน“อ้าก อ้าก อ้าก!”

“ลวี่เหลียงเจ๋อ!” หลูเฉิงกวงโกรธจนเรียกชื่อจริงของลวี่เหลียงเจ๋อออกมา “เจ้าวางลำดับความสำคัญสลับกันแล้ว ดีชั่วสลับกันไปหมด คนที่นักฆ่าจะสังหารคือเฉินฝาน เห็นได้ชัดเลยว่านักฆ่าพวกเจ้าเป็นคนบงการ”“ฮ่าฮ่า” ลวี่เหลียงเจ๋อหัวเราะดังลั่นอย่างเยือกเย็น “ข้าบงการนักฆ่าในอำเภอผิงอันของเจ้า? เจ้ากำลังจะพูดอีกนัยหนึ่งว่าข้าเก่งกาจ หรือตั้งใจจะชี้ให้เห็นว่าการป้องกันของอำเภอผิงอันหละหลวมเกินไป ปล่อยให้ข้าบงการนักฆ่าได้ง่ายดายเช่นนั้น?”“เจ้าไม่ได้บงการ ไม่หมายความว่าเจี่ยงหงเหวินไม่ได้บงการ เจ้ากับข้าต่างก็รู้ดี ครอบครัวเจี่ยงหงเหวินเป็นมหาเศรษฐี อย่าว่าผู้มากฝีมือแห่งทะเลสาบหูเลย แม้กระทั่งพวกอันธพาล..... ”หลูเฉิงกวงพูดถึงพวกอันธพาล ก็ถูกลวี่เหลียงเจ๋อพูดแทรก “นี่ ใต้เท้าหลู เจ้าพูดได้น่าสนใจดี ถ้านักฆ่าเจี่ยงหงเหวินเป็นคนบงการจริงๆ เช่นนั้นพวกนักว่าการมือปราบในอำเภอผิงอันของพวกเจ้ามีมากมายขนาดนั้น ก็จัดการพ่อค้าคนหนึ่งไม่เลย ปล่อยให้พ่อจัดแจงนักฆ่าเข้ามาในสนามแข่งได้อย่างง่ายดาย?”“..... ” ฝีปากของหลูเฉิงกวงสู้ลวี่เหลียงเจ๋อไม่ได้จริงๆ ประลองไปสองสามยก เขาก็ถูกลวี่เหลียงเจ๋อทำให้โมโหจน

“ที่พวกเจ้าพูดทั้งสองฝ่ายล้วนมีเหตุผล เริ่มแรกนี่แยกแยะไม่ออก ข้าน้อยขอแนะนำให้ใต้เท้าลวี่และใต้เท้าหลูส่งกองกำลังไปตรวจสอบดีๆ ตรวจสอบให้ชัดเจนว่าสรุปแล้วนักฆ่ามาได้อย่างไร?”“หลี่...”ลวี่เหลียงเจ๋ออยากจะพูด กำลังจะปริปาก องครักษ์หลี่ก็พูดเช่นกัน“ใต้เท้าลวี่ ท่านถงจื้อส่งให้ข้ามาควบคุมการประลองระหว่างอำเภอตูอันและอำเภอผิงอันของพวกท่าน ตอนนี้ผลการประลองออกมาแล้ว แข่งสามรอบอำเภอผิงอันชนะไปสองรอบ อำเภอตูอันของพวกท่านแพ้แล้ว ก็ควรปฏิบัติตามคำมั่นที่ให้ไว้ก่อนหน้านี้”ลวี่เหลียงเจ๋ออยากจะพูดอีก องครักษ์หลี่กลับไม่เปิดช่องว่างให้เขา เขาหยิบป้ายแขวนเอวของท่านถงจื้อออกมา “ท่านถงจื้อออกคำสั่งให้ข้ากลับหรงตูวันนี้ให้ได้ ตอนนี้เวลาก็มืดค่ำแล้ว ใต้เท้าลวี่ขอความกรุณาฝ่ายท่านปฏิบัติตามที่คำมั่นที่ให้ไว้โดยทันที!”ป้ายแขวนเอวของท่านถงจื้อก็เอาออกมาแล้ว ใต้เท้าลวี่ไม่กล้าขัดขืนธุรกิจของตระกูลหลี่และร้านเนื้อตระกูลติงสองร้านคืนให้กับอำเภอผิงอันทั้งหมดลวี่เหลียงเจ๋อพาลูกน้องและกลุ่มพ่อค้าเดินมาอย่างโมโห คิดว่าต่อจากนี้จะทำลายอำเภอผิงอันให้ราบคาบ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะสูญเสียพ่อครัวฝีมือด

“ทุกท่านทุกคน ความเข้าใจผิดได้กระจ่างแล้ว!” หลูเฉิงกวงออกมากู้หน้าให้ “วันนี้ก็ถือเป็นวันที่น่ายินดีของพวกเราอำเภอผิงอัน ข้าตัดสินใจจะเปิดยุ้งฉางแจกข้าวหนึ่งวัน ทุกครอบครัวทุกบ้านสามารถมารับข้าวสารหนึ่งชั่งได้เลย”“นี่เป็นเรื่องที่ดีสุดๆไปเลย ขอบคุณท่านผู้พิพากษาเทศมณฑล”“ขอบคุณท่านผู้พิพากษาเทศมณฑล!”“ไม่ต้องขอบคุณข้า อยากจะขอบคุณก็ขอบคุณเฉินฝานเถอะ!”“ขอบคุณเฉินฝาน ขอบคุณเฉินฝาน!”สถานการณ์ที่น่ารื่นรมย์ยินดีเช่นนี้ ความวุ่นวายที่ว่าเฉินฝานไม่มีลูกถูกหยุดไปชั่วคราวทว่าในใจคนบางคนไม่ได้คิดแบบนั้นสมรสมาเกือบปีครึ่งแล้ว ภรรยาทั้งหมดยังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์จะเป็นอย่างที่ฉินเย่ว์เจียวพูดจริงๆหรือ?.........เฉินฝานเพิ่งจะกลับถึงที่พักในเมือง หลูเฉิงกวงก็เอาหนังสือสัญญาของธุรกิจตระกูลหลี่และร้านเนื้อสองร้านของติงลั่วส่งมาให้พวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่เฉินฝานชนะจึงเอากลับมาได้ ตอนนี้ก็เป็นของเขาทั้งหมดธุรกิจพวกนี้เป็นแหล่งที่มาภาษีรายได้ส่วนใหญ่ของอำเภอผิงอัน ส่งให้เฉินฝานดำเนินกิจการ หลูเฉิงกวงก็วางใจเฉินฝานรับเพียงหนังสือสัญญาร้านขายเนื้อสองร้านของติงลั่ว นอกจากนี้เขาให้

เสี้ยววินาทีที่หนังสือสัญญาถูกฉินเย่ว์โหรวรับมา เฉินฝานรู้สึกภาระของเขาหนักขึ้นทันทีทุกเรื่องราวบนโลกใบนี้ล้วนมีสองด้านเสมอเขาได้รับทรัพย์สิน แต่ก็ได้รับภาระมาเช่นกัน หลังจากนี้เขากับตระกูลหลี่ก็ถือว่าเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วแต่นิสัยใจคอคนตระกูลหลี่ก็พอใช้ได้ ภาระนี้เขารับได้ และยังยินดีที่จะเป็นทองแผ่นเดียวกันกับหลี่ซานอย่างไรเสีย ไม่ว่าจะด้านไหน อยากจะยิ่งใหญ่เกรียงไกร ไม่สามารถฉายเดี่ยวได้ หลี่ซานก็ถือว่าเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมข่าวลือที่ว่าไม่สามารถให้กำเนิดลูก ลดความวุ่นวายที่จะนำมาสู่เฉินฝานได้ไม่น้อยจริงๆคนส่วนใหญ่ประจบประแจงนิดๆหน่อยๆ ก็จากไปแล้วจักรพรรดิต้าชิ่งก็ออกราชโองการมาใหม่ ในการสอบขุนนางปัญญาชนที่มีลูกชายจะได้อภิสิทธิ์ก่อน พวกบัณฑิตชั้นสูงและจวี่เหรินที่มีลูกชายก็จะได้รับอภิสิทธิ์ในการแต่งตั้งเป็นขุนนางใหม่ก่อนเช่นกันอย่าว่าแต่ลูกชายเลย แม้แต่ลูกสาวเฉินฝานก็ให้กำเนิดไม่ได้ คนแบบนี้ต่อให้เก่งกาจแค่ไหนก็ไม่มีอนาคตคนที่ไม่มีอนาคต พวกเขาจะทุ่มเทเวลาแรงกายไปทำไมกันเฉินฝานหาข้ออ้าง พาพี่น้องนางฉินกลับมาที่พักอย่างรวดเร็วกลับถึงที่พักได้ไม่นาน หลี่ซานก็พา