All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 891 - Chapter 900

หลังจากพูดคุยกับหวงต้าหยวนเป็นเวลานาน ฉินอวิ๋นฟานระโหยโรยแรงนานแล้ว ไม่มีใจสนุกอีก กว่าจะออกจากหอวั่งเจียงก็เป็นยามดึก รอบทิศมืดตึ๊ดตื๋อ ฉินอวิ๋นฟานอดสั่นสะท้านไม่ได้ ภาพถูกลอบสังหารเมื่อครึ่งปีก่อนผุดขึ้นในใจฉับพลัน ทำให้เขาระแวดระวังไม่รู้ตัวอู่จ้านย่อมมองเห็นการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจของฉินอวิ๋นฟานออก จึงพูดปลอบใจว่า “เสี่ยวฟาน เจ้าไม่ต้องห่วงนะ เซี่ยงเส้าเหยียนอยู่ คงไม่มีใครกล้าทำอะไรเจ้าในเมืองหลวงแน่ อีกอย่าง การลาดตระเวนในเมืองหลวงก็เพิ่มกำลังเป็นเท่าตัวเหมือนกัน!”“อื่ม!”ฉินอวิ๋นฟานผงกศีรษะ ในฐานะที่เป็นทหารหน่วยรบพิเศษคนหนึ่ง เมื่อเจอกับสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เขามักระแวดระวังอยู่เสมอ“ช้าก่อน!”ไม่นานฉินอวิ๋นฟานละคนอื่น ๆ ก็ผ่านมาถึงจวนของไท่เว่ยจางเต้าหลิน ฉินอวิ๋นฟานหยุดฝีเท้าฉับพลัน นึกถึงว่าจางเต้าหลินช่วยเหลือตนเมื่อเช้า หัวใจก็อบอุ่นขึ้นมาทันทีเพราะจางเต้าหลินกำลังจะเป็นว่าที่พ่อตาของเขา ผ่านประตูบ้านท่านผู้เฒ่าแต่ไม่เข้าไป มากน้อยคือไม่มีเหตุผลอยู่บ้าง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเข้าไปทักทายแสดงความขอบคุณสักหน่อย“เสี่ยวฟาน เจ้าคิดจะเยี่ยมเยือนจางไท่เว่ยหรือ?” อู่จ้านถาม“อ

“เฮ้อ!”จางเต้าหลินถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนจะพูด “ที่ข้ายืนกรานคัดค้านเช่นนี้ก็เพราะหวังดีต่อเจ้า ข้าไม่อยากเห็นเจ้ากระโดดเข้ากองไฟต่อหน้าต่อตา!”“ฮึ! ผิดต่อความปรารถนาของข้า ยังจะบอกว่าหวังดีกับข้าอีก มีพ่อที่ไหนเป็นแบบนี้กัน! ถ้าท่านหวังดีกับข้าจริง ท่านก็ตกลงเรื่องแต่งงานนี้สิ!”จางอวี่ม่อบุ้ยปากเล็ก ๆ พลางพูด “อีกอย่าง ท่านคือไท่เว่ยของต้าเฉียน หนึ่งในซันกง ทั้งยังเป็นพ่อตาของรัชทายาทอีก ใครจะกล้าทำอะไรข้า? ท่านว่าใช่หรือไม่?”พูดพร่ำมานานขนาดนี้ บุตรสาวกลับยังไร้เดียงสาเช่นนี้ จางเต้าหลินจนหนทางแล้ว เขามีฐานะสำคัญในราชสำนักก็จริง ขอเพียงเขาออกโรงก็สามารถสยบทั้งราชสำนักได้ราบคาบแต่รัชสมัยผลัดเปลี่ยน การล้างไพ่ขั้วอำนาจยิ่งเป็นเรื่องปกติ แล้วจะให้เขาคุ้มครองความปลอดภัยของบุตรสาวได้อย่างไร? และที่ทำให้เขาอึดอัดใจไปมากกว่านั้นคือ ทันทีที่บุตรสาวกลายเป็นผู้หญิงของฉินอวิ๋นฟาน หากเขาคิดจะสอดมือก็ลำบากแล้วฉินอวิ๋นฟานมีผู้หญิงข้างตัวมากมายปานนั้น คนไหนไม่ใช่ตัวตนระดับเทพธิดาบ้าง? บุตรสาวอยู่กับฉินอวิ๋นฟานสักวันต้องถูกทิ้ง เขาไม่อยากให้บุตรสาวใช้ชีวิตที่ต้องแย่งชิงผู้ชายคนเดียวเช่นนี้จริ

“ท่านพ่อ ข้าไม่สนใจ...”จางอวี่ม่อพูดทั้งตาแดงเห็นบุตรสาวน้อยเนื้อต่ำใจเช่นนี้ ในที่สุดจางเต้าหลินก็ใจอ่อน ถ้าฉินอวิ๋นฟานไม่เกิดอยู่ในราชวงศ์ จางเต้าหลินจะยินยอมอย่างยิ่ง เพราะฉินอวิ๋นฟานโดดเด่นนัก แม้จะเป็นเขาในปีนั้นก็ยังไม่เหนือคนเท่าฉินอวิ๋นฟานตระกูลใหญ่ก็ดี ครอบครัวพื้น ๆ ก็ช่าง ขอเพียงบุตรสาวชอบ เขาจะไม่ขัดขวางทั้งนั้น เพราะเทียบกันแล้วคุณชายเช่นนี้ย่อมเกรงกลัวบารมีของเขา ไม่กล้าทำไม่ดีต่อบุตรสาว แต่รัชทายาทฉินอวิ๋นฟานไม่เหมือนกัน เจ้านี่มีลักษณะแห่งจักรพรรดิแต่กำเนิด ทั้งยังมีปณิธานจะเป็นจักรพรรดิ มิใช่ของในบ่อบุตรสาวออกเรือนกับคนประเภทนี้ ต่อไปกลัวแต่ต้องน้ำตาอาบแก้มเป็นปกติ!“เฮ้อ! ชะตา ทุกอย่างล้วนคือชะตา!”จางเต้าหลินถอนหายใจหนัก ๆ “ข้าตกลงเรื่องแต่งงานของพวกเจ้าได้ แต่! พวกเจ้ายังอยู่ด้วยกันตอนนี้ไม่ได้!”“จริงหรือ? ท่านพ่อตกลงแล้ว?”จางอวี่ม่อเห็นบิดาเฒ่าตกลงก็ลืมเรื่องที่บิดาเฒ่าข่มขู่เมื่อครู่จนหมดสิ้น แทนที่ด้วยใบหน้าแห่งความยินดี กอดแขนจางเต้าหลินด้วยความตื่นเต้นจนแทบจะกระโดด“ข้าตกลงได้ แต่ก่อนพวกเจ้าจะแต่งงานกัน ห้ามให้ฉินอวิ๋นฟานแตะต้องตัวเจ้า เจ้าบัดซบน

“เอ่อ เขาคือรัชทายาทในรัชกาลปัจจุบันนะขอรับ จะ จะให้เขาอยู่นอกประตูจริงหรือ?”แม้เด็กรับใช้หน้าประตูจะอายุไม่มาก แต่ยังรู้จักสังเกตสีหน้าคน จางไท่เว่ยป้องกันรัชทายาทเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ แต่พอพิจารณาถึงสถานะพิเศษของฉินอวิ๋นฟานจึงถามเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เจ้าจงจำเอาไว้ จะผ่อนปรนกับใครอย่างเหมาะสมก็ทำได้ มีแต่รัชทายาทที่ไม่ได้! ถ้าข้าไม่อนุญาต ห้ามให้เขาเข้าจวนไท่เว่ยแม้แต่ครึ่งก้าว! เข้าใจหรือไม่?!”จางเต้าหลินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง“เอ่อ เข้าใจแล้วขอรับ!” เด็กรับใช้หน้าประตูรีบตอบรับ......“พี่อวิ๋นฟาน ท่านเป็นอะไรไป? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ? ทำไมถึงกระหืดกระหอบเช่นนี้ล่ะ?”มู่หรงจิ่นเห็นฉินอวิ๋นฟานกลับมาแบบรุกรี้รุกรนเช่นนี้จึงรีบเข้าไปถาม ตอนนี้หลู่เซียงหลิงก็อยู่ในตำหนักรัชทายาทเหมือนกัน จึงเดินปรี่ไปหาด้วย“เปล่า ไม่มีอะไร แค่อยากรีบกลับมาเจอยอดยาใจของข้าเท่านั้น...”ฉินอวิ๋นฟานฉีกยิ้มเป็นการกลบเกลื่อนความขลาดของเขา เพราะเมื่อครู่อันตรายเกินไป จางเต้าหลินไม่ใช่คนธรรมดา เขาคือคนสนิทของอดีตฮ่องเต้ที่ได้รับความไว้ใจมากที่สุด อีกอย่าง คนผู้นี้ดูผิวเผินไม่มีพิษมีภัย หากฝีมื

จู่ ๆ หลู่เซียงหลิงก็พูดโพล่งออกมาอย่างนี้ ฉินอวิ๋นฟานสองขาอ่อนแรงล้มพับกองกับพื้นทันที มุมปากกระตุกไม่หยุด แม่สาวสองคนนี้อยู่ทีมเดียวกันตั้งแต่เมื่อไร...นี่พวกนางพี่น้องเสียดายน้ำแกงตัวเดียวอันเดียวเสือกับเลือดกวางอันเป็นของบำรุงขนานใหญ่ถ้วยนี้ หรือคิดว่าเขาทำไม่ถึงใจจริง ๆ กันแน่?!“เอ่อ เอ่อคือ เซียงหลิงจ๋า มันเป็นเช่นนี้ วันนี้ผัวจ๋าของพวกเจ้าดื่มเหล้าฤทธิ์แรงมาแล้ว ถ้ายังดื่มของบำรุงมากพวกนี้อีก อาจมีโอกาสตายเพราะเกินขนาดได้มิใช่หรือ? อีกอย่างบำรุงมากเกินไปจะเป็นการทำร้ายร่างกายอย่างหนัก หรือพวกเจ้าอยากวางแผนฆ่าสามีตัวเอง?”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยหน้าตาเศร้าสลด “ที่สำคัญไปกว่านั้นนะ ตอนนี้ผัวจ๋าของพวกเจ้าทรมานใจนัก ต้องการการปลุกปลอบ มิใช่ดื่มน้ำแกงประเภทนี้...”เห็นฉินอวิ๋นฟานทำท่าน้อยเนื้อต่ำใจสุดประมาณ สองดรุณีจึงใจอ่อน ถ้าร่างกายพี่อวิ๋นฟานเสียเพราะบำรุงเกินขนาด นั่นจะได้ไม่คุ้มเสีย“ก็ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านก็ไม่ต้องดื่มแล้ว”เมื่อนั้นมู่หรงจิ่นจึงยอมผ่อนผัน แม้จะสิ้นเปลืองไปบ้าง แต่สุขภาพร่างกายของพี่อวิ๋นฟานมาเป็นอันดับหนึ่ง นางจึงรีบขอโทษขอโพย “พี่อวิ๋นฟาน ขอโทษด้วย