บททั้งหมดของ รัชทายาทชะตาฟ้า: บทที่ 701 - บทที่ 710

ฉินอวิ๋นฟานสร้างแรงกดดันหนักหน่วงให้กับฉินอวิ๋นคัง ถ้าฉินอวิ๋นฟานกำเกลือหลวงอยู่ในมือได้ทั้งหมด จะบั่นทอนกำลังของตระกูลเริ่นไปมาก ส่งผลต่อการชิงบัลลังก์ของเขาอย่างยิ่งดังนั้นในภาวะที่ไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฟานจะมาไม้ไหน ฉินอวิ๋นคังตัดสินใจจะลองเสี่ยงดูสักครั้ง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้ฉินอวิ๋นฟานตายอยู่ในป่าให้ได้!มีเพียงเช่นนี้ ตระกูลเริ่นจึงจะสามารถควบคุมเกลือหลวงต่อ และเขาก็คือผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียวในการเดินทางมาเมืองอู่โจวครั้งนี้ ห่างจากบัลลังก์ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดอีกเพียงหนึ่งก้าว“เอ่อ องค์ชายใหญ่ ต้องทำถึงขั้นนี้จริงหรือ?”จังหวะที่ได้ยินฉินอวิ๋นคังจะใช้กำลังระดับนี้ในการสังหารฉินอวิ๋นฟาน ฮั่วจื้อจวินหนังตากระตุกรัว ๆ นี่คือเรื่องต้องห้ามของราชวงศ์เชียวนะ!อีกอย่าง เริ่นอู่และเริ่นปินคือยอดฝีมือที่ตระกูลเริ่นบ่มเพาะมาอย่างเข้มงวด รับผิดชอบความปลอดภัยของฉินอวิ๋นคังเท่านั้น ไม่นึกว่าองค์ชายใหญ่จะสั่งให้พวกเขาไปฆ่าฉินอวิ๋นฟาน?“เจ้าคิดว่าข้ายังมีทางให้หันหลังกลับหรือ?”ฉินอวิ๋นคังสองตาชั่วร้าย “ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็มีแต่ต้องเดินไปให้ถึงที่สุด ทุ่มเททุกอย่าง เสี่ยงดูสักตั้ง

“เสี่ยวฟาน เมื่อครู่สายสืบมารายงาน ตรงจุดประมาณหกลี้ข้างหน้ามีกับดักหินกลิ้งและมือธนู บอกให้พวกเราระวัง”เพิ่งมาถึงทางขึ้นเขา อู่จ้านได้รับการรายงานจากสายสืบ เพื่อรวบรวมข่าวสารที่แน่ชัด ฉินอวิ๋นฟานจงใจหาเสื้อผ้าท้องถิ่นหลายชุด ให้พวกเขาขึ้นเขารวบรวมข้อมูลล่วงหน้าสามวัน เครื่องแต่งกายเช่นนี้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ต่อให้พวกโจรเดินผ่านหน้าพวกเขาไปก็ไม่แน่ว่าจะเห็น ดังนั้นจึงลดความยากในการรวบรวมข้อมูลได้มาก“อื่ม ข้ารู้แล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “คนของพวกเรามีไม่มาก เพื่อประหยัดแรง ขี่ม้าเข้าไปเถอะ ช้ายังไงก็น่าจะเร็วกว่าการเดินเท้ามาก!”“รับทราบ!”ฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่ง ทหารสามพันคนขี่ม้างามยกพลเข้าไปในป่าของภูเขา ในจุดไกล ๆ มีดวงตาหลายคู่กำลังจ้องพวกเขาเขม็ง จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานขึ้นเขา พวกเขาหายตัวไปอย่างเงียบเชียบ!ไม่นาน พวกเขาก็ปรากฏตัวอยู่ในถ้ำลึกลับแห่งหนึ่ง หลัวเทียนเป้า ฮั่วจื้อจวิน จางหมาจื่อและคนอื่น ๆ อยู่ครบองค์ ชายชุดดำผู้นั้นค้อมตัวกำหมัดพูด “แม่ทัพหลัว ฉินอวิ๋นฟานพาทหารมาแค่สามพันคนจริง ๆ ขอรับ พวกเขาขี่ม้าขึ้นเขาแล้ว!”“อ้อ? ฉินอวิ๋นฟานเอาทหารมาแค่สาม

“รองหัวหน้า สภาพการณ์มันไม่ดีเลยนะขอรับ อาวุธลับของต้าเฉียนร้ายนัก ตามความเห็นของข้า พวกเราหนีเอาตัวรอดเถอะ”“นั่นสิ รองหัวหน้า มีเขาเขียวไม่กลัวฟืนหมด นี่มันผ่านไปนานแค่ไหนเอง? พี่น้องเราตายจนแทบไม่เหลือแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเรามิต้องตายกันหมดหรือ?!”“ไม่รู้ว่าในมือของทหารต้าเฉียนมันคืออาวุธปีศาจอะไรกันแน่ น่ากลัวจริง ๆ ไกลขนาดนี้ก็ยังทะลุหัวใจคนได้ ขนลุกขนพองไปหมดแล้ว แถมเรายังโต้ตอบไม่ได้อีก หนีเอาตัวรอดก่อนเถอะ!”......หลังจากลูกสมุนถูกสังหารไปทีละคน คนที่เหลือขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขารู้ว่ารองหัวหน้ามีความแค้นสุมทรวง แต่จะเอาชีวิตของพี่น้องมาเล่นไม่ได้ มันเป็นราคาที่สูงเกินไปเห็นศพพี่น้องพวกเขาเกลื่อนกลาดไปทั่ว ทั้งยังมีคนถูกลอบสังหารไม่หยุด เสียงโหยหวนดังระงม กลิ่นคาวเลือดฉุนคละคลุ้ง สีหน้ารองหัวหน้าเปลี่ยนผัน ภายใต้การคุกคามของกลิ่นอายแห่งความตาย เขาเริ่มหวั่นไหวแล้ว“งั้น งั้นจะทำยังไงดี? หรือไม่ เราก็ลองหนีกันก่อน?”รองหัวหน้าที่สงบใจได้แล้วตระหนักถึงวิธีการน่ากลัวของฉินอวิ๋นฟานได้สักที เขามีชีวิตเตรียมกับดักให้ฉินอวิ๋นฟาน แต่เกรงว่าจะไม่มีชีวิตทำอันตรายใด ๆ ต่อฉินอวิ๋

“ไป! ข้าก็อยากเห็นนักว่าฉินอวิ๋นฟานจะมีสักกี่หัว พาสวะมาสามพันก็กล้าบุกป่ามฤตยูที่ข้าจัดทำเพื่อเขาแล้ว?”หลัวเทียนเป้าเอ่ยด้วยท่าทีน่าเกรงขาม จากนั้นจึงพาจางหมาจื่อและคนอื่น ๆ ตรงออกจากค่ายไป ภายใต้สถานการณ์ที่กำลังแตกต่างกันเด่นชัด แผนอุบายทุกอย่างใช้กับฉินอวิ๋นฟานคือสิ้นเปลือง!การประชันหน้าคือรูปแบบที่ง่ายที่สุดและดิบเถื่อนที่สุดฉินอวิ๋นฟานมีทหารสามพันคน ขี่ม้าศึกเข้าป่าลึกอย่างต่อเนื่อง เร็วกว่าการเดินเท้าหลายเท่าอย่างชัดเจน แค่สามชั่วยามพวกเขาก็มาถึงบริเวณรังของจางหมาจื่อแล้ว“เหอะ ฉินอวิ๋นฟาน เจ้าช่างกล้านักนะ!”พลของฉินอวิ๋นฟานเพิ่งถึง หลัวเทียนเป้าก็พาทัพใหญ่มารออยู่ที่นี่แล้ว ประจันหน้ากับฉินอวิ๋นฟานที่ยกทัพมาเพียงสามพันคน หลัวเทียนเป้าปลดระวังอย่างสิ้นเชิงแล้วในสายตาของพวกเขา ฉินอวิ๋นฟานในนาทีนี้นอกจากจะอยู่ในถิ่นของเขา ภายใต้กำลังที่ต่างกันชัดเจน โจมตีเขาก็แทบจะเท่ากับการรนหาที่ตาย!“หลัวเทียนเป้า ทั้งหมดนี้คือแผนการของเจ้าจริง ๆ สินะ”ทั่วสรรพางค์กายฉินอวิ๋นฟานเต็มไปด้วยความเผด็จการ กล่าวน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เพื่อประโยชน์ส่วนตน เจ้าฆ่าคนของสมาคมการค้าทั้งหลายอย่างไม่เ

“หน่วยหน้าไม้ ยิงต่อ!”เมื่อทหารต้าเยียนปราศจากการป้องกันจากโล่ก็เผยตัวอยู่ตรงหน้าหน่วยหน้าไม้ทั้งหมด หน่วยหน้าไม้ยกหน้าไม้ในมือขึ้นทันที ยิงกระหน่ำไปทางเหล่าทหารต้าเยียนอีกครั้ง“อ๊า ๆ ๆ...”“ช่วยด้วย!!!”ภายใต้พลังหนักหน่วงของเอเคสี่สิบแปด โล่ที่ต้าเยียนเตรียมแหลกไม่เป็นชิ้นดี สถานการณ์ศึกเกิดความเปลี่ยนแปลงกลับตาลปัตรน่าทึ่งอีกครั้ง ฉินอวิ๋นฟานเป็นฝ่ายฆ่ากราดอยู่ฝ่ายเดียว!“บ้าเอ๊ย บัดซบ!!!”เมื่อเห็นภาพนี้ หลัวเทียนเป้าโมโหจนแทบกระอักเลือด เขานึกว่าโล่สามารถแก้ไขการโจมตีของหน่วยหน้าไม้ฉินอวิ๋นฟานได้ง่าย ๆ สังหารฉินอวิ๋นฟานง่ายดังพลิกฝ่ามือ ไม่นึกว่าตัวเองต่างหากที่เป็นตัวตลก!“แม่ทัพหลัว ตอนนี้เราจะทำยังไงดีขอรับ? ฉินอวิ๋นฟานโจมตีหนักเกินไปแล้ว พวกเราเข้าถึงตัวเขาไม่ได้เลย”หัวหน้าทหารผู้นั้นหน้าตาขื่นขม เมื่อเผชิญหน้ากับแรงกดดันการโจมตีอย่างเด็ดขาดของฉินอวิ๋นฟาน ความหวังของเขาเหือดหายโดยสิ้นเชิงแล้ว ในป่าผืนนี้ รูปแบบในการทำศึกมีน้อยมาก ถ้าคิดแผนรับมือไม่ออก จะทำศึกนี้ไม่ได้แล้ว“แม่งเอ๊ย! ฉินอวิ๋นฟานมันเป็นปีศาจหรือยังไง? เอาอาวุธสังหารพิลึกกึกกือออกมาจากไหนเยอะแยะ?!”ห