All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 561 - Chapter 570

“เฮ้อ! รัชทายาท สามเดือนมานี้ข้าน้อยศึกษาขั้วอิทธิพลยุทธภพมาแล้ว แต่ข้อมูลน่าเชื่อถือที่ได้รับกลับน้อยนิดจนน่าสงสาร ไม่มีใครบอกชัดได้เลย!”หลิวเป้ยส่ายหน้าพูด “บางทีอาจจะเกี่ยวกับยอดฝีมือที่ข้าน้อยรู้จักกระมัง ยอดฝีมือเหนือขั้นจริง ๆ อาจไม่ใช่คนระดับอย่างข้าน้อยจะรู้จักได้!”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกถึงคำอธิบายสั้น ๆ ของเฉาเจิ้งฉุน ฉินอวิ๋นฟานก็รู้สึกไม่ธรรมดาแล้ว อย่าว่าแต่หลิวเป้ยเลย ต่อให้เป็นเขาซึ่งเป็นรัชทายาทคนนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันฉินอวิ๋นฟานพูดอย่างผิดหวังเล็กน้อย “ดูท่า... ถ้าอยากทำความเข้าใจกับขั้วอิทธิพลยุทธภพจริง ๆ คงไม่ใช่เรื่องง่าย!”โบราณกล่าว รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แต่ก่อนฉินอวิ๋นฟานมาจากหน่วยรบพิเศษ ความสามารถในการสืบรวบรวมข้อมูลวิเคราะห์ล้วนเป็นตัวตนระดับสูงสุด จากนั้นค่อยทำแผนการรองรับที่เหมาะสมโลกคู่ขนานยุคโบราณหลังจากทะลุมิติ ต่างจากโลกในประวัติศาสตร์จริงมาก ความสามารถในการสร้างธุรกิจของเขาย่อมไม่มีปัญหา เทคโนโลยียุคปัจจุบันก็ไม่ใช่ปัญหา ฝีมือการรับกับวิกฤตยิ่งไม่เป็นปัญหาแต่พลังแห่งวิถียุทธ์ของขั้วอิทธิพลยุทธภพกลับทำให้เขาหวาดหวั่น หน

“อย่างนี้นี่เอง!”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วมุ่นพลางพยักหน้าพูด “ทุกอย่างกำเนิดมาจากเขาคุนหลุนเมื่อพันปีก่อน?”“ถูกต้อง! ข้ามเวลาไปมาก ถึงพวกเราตระกูลเซี่ยงก็คือตระกูลวิถียุทธ์เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาคุนหลุนเลย กระทั่งไม่เคยได้ยินคนในตระกูลพูดถึงมาก่อน”เซี่ยงเส้าเหยียนส่ายหน้าพูด“อื่ม งั้นก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับสถานการณ์วิถียุทธ์เถอะ!”หลังจากรู้ความเป็นมาของพลังแห่งวิถียุทธ์และสถานการณ์พื้นฐานของขั้วอิทธิพลยุทธภพแล้ว เรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานให้ความสำคัญที่สุดก็คือพลังแห่งวิถียุทธ์ เขาอยากรู้นักว่ายอดฝีมือที่แท้จริงเป็นเช่นไร ล้ำเลิศถึงขั้นไหนกันแน่!เซี่ยงเส้าเหยียนให้ความรู้ต่อ “ตามการพัฒนาของยุคสมัย คนส่วนหนึ่งสามารถฝึกพลังและความเร็วที่เหนือคนธรรมดา แตะขอบธรณีประตูแห่งพลังแห่งวิถียุทธ์ได้ก็จริง”“ดังนั้นทุกคนจึงแบ่งระดับของพลัง เรียกว่าวิถียุทธ์ระดับเจ็ด ระดับแปด ระดับเก้า...เป็นต้น แต่นี่ไม่นับว่าเป็นพลังแห่งวิถียุทธ์”“อะไรนะ? นี่ นี่ยังไม่นับว่าเป็นพลังแห่งวิถียุทธ์หรือ?”ฉินอวิ๋นฟานจุปากทันที ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย พลังน่ากลัวขนาดนี้ กลับไม่นับว่าเป็นพลังแห่งวิถีย

ดวงตะวันสาดแสงอ่อน เมืองจัวประดับประดาไปด้วยโคมไฟ ตีฆ้องร้องป่าว เป็นภาพแห่งความครื้นเครงเป็นประกายสุกใสนานแล้ว ทั่วทั้งท้องถนนสองฝั่งอัดแน่นไปด้วยคน รอคอยการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่นี้!ในจวนเจ้าเมืองจัว ฉินอวิ๋นฟานแต่งตัวเต็มยศออกงาน ศีรษะประดับกวานหยกทอง ยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ สง่างามหล่อเหล่าไร้ที่เปรียบ ท่วงทำนองไร้ผู้ทัดเทียม เนื้อตัวบนล่างเต็มไปด้วยอำนาจ!“รัชทายาท องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองถึงนอกประตูแล้วขอรับ รถม้าพร้อมแล้ว ทหารก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว รอแต่ท่านออกคำสั่งขอรับ!”หลิวเป้ยยืนรายงานอยู่ตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานด้วยความเคารพนอบน้อมที่สุด“อื่ม ได้เวลาแล้ว สมควรออกเดินทางแล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาสะบัดแขนเสื้อใหญ่ เปล่งเสียงหนัก “ไป ตามข้าออกเดินทาง ไปเมืองอู่โจว!”“รับทราบ!”เหล่าผู้กล้าพร้อมใจเปล่งเสียง ความน่าเกรงขามคละคลุ้งจวนเจ้าเมือง ภายใต้การนำของฉินอวิ๋นฟาน ม้าเหล็กสองหมื่นคนตามอยู่ข้างหลัง ยกขบวนเดินอยู่บนถนนเมืองจัวอย่างเอิกเกริก อลังการอย่างหาที่เปรียบมิได้!ฉินอวิ๋นฟานเห็นชาวบ้านดีใจกระโดดโลดเต้นส่งเสียงกู่ร้องไปทั่วแล้วก็แย้มยิ้มแห่งความป

“ทะ ท่านไร้ยางอาย!”เซี่ยมู่ไป๋เดือดดาลคำพูดของฉินอวิ๋นฟานสุดเหวี่ยงเขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หมดปัญญา ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นทันที “องค์หญิงสาม วันนี้คือวันส่งมอบเมืองอู่โจว เราอย่าไร้สาระกับฉินอวิ๋นฟานเลย!”“อื่ม!”เวลานี้เยียนอวี่เฉินตระหนักถึงความไม่ชอบมาพากลแล้ว จึงหยุดถามและพูดด้วยสีหน้าอึมครึม “ฉินอวิ๋นฟาน ถ้าวันนี้เจ้าอยากได้เมืองอู่โจวกลับไป เช่นนั้นก็เก็บความเจ้าเล่ห์ของเจ้าเสีย อย่าเล่นลิ้นให้มาก” “ข้าเล่นลิ้นหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานแบมือออกและยิ้มแบบชั่วร้าย “ตามสัญญาเดิมพัน เจ้าก็คือเมียของข้าฉินอวิ๋นฟาน นี่คือเรื่องที่ไม่ต้องถกเถียง ข้าคิดถึงเมียของข้า มันผิดหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานหยอกเอินเยียนอวี่เฉินต่อแบบไม่เกรงกลัว ก่อนหน้านี้โจมตีพวกเยียนอวี่เฉินในตอนกลางคืน บัดนี้พบหน้าเยียนอวี่เฉินอีกครั้งในตอนกลางวัน ไม่นึกว่านางจะมีรูปโฉมงดงามเช่นนี้หลังจากบรรจงแต่งตัว มีความงามแห่งความสูงศักดิ์เหนือคนจริง ๆ นึกถึงพฤติกรรมเอาแต่ใจของตัวเองเมื่อก่อนหน้านี้ ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกตัวเองกำไรนัก บั้นท้ายกลมกลึงอวบอิ่มเด้งดึ๋งนั้น ช่างทำให้คนคิดถึงไม่รู้จบเยียนอวี่เฉินในตอนนี้ทั้งอาย ทั้งโมโห ท

“สัจจะคือพื้นฐานของความเป็นคน น้องอวี่เฉินทำได้ดีมาก”หลังจากรับตราขุนนางมา เมืองอู่โจวก็ถือว่าเป็นของต้าเฉียนโดยสมบูรณ์แล้ว ฉินอวิ๋นฟานเลื่อมใสในลักษณะของเยียนอวี่เฉินมาก แต่ที่เขาให้ความสำคัญกลับไม่ใช่หนึ่งเมือง หากเป็นใต้หล้า!ยามนี้ ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกสนใจเยียนอวี่เฉินมาก ก่อนหน้านี้อาจเพราะต่างฝ่ายต่างเป็นศัตรูกัน ฉินอวิ๋นฟานจึงระแวงเยียนอวี่เฉินมาก ทุกสิ่งทุกอย่างยึดถือประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้งดังนั้นในตอนแรกเขาจึงหยาบคายกับเยียนอวี่เฉิน ตอนนี้คิดย้อนดูแล้ว การตัดสินใจในตอนนั้นฉลาดล้ำเลิศโดยแท้ ได้ตัวเยียนอวี่เฉินมาจึงจะเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่“ฮึ ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าเจ้าจะรู้ว่าส่งมอบแล้วมิได้หมายถึงเสร็จสิ้นจริง ๆ มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!”เยียนอวี่เฉินแค่นเสียงพูด “สามเดือนให้หลัง พวกเราเจอกันที่ต้าเยียน หวังว่าเจ้าจะไม่เป็นเต่าหดหัว อย่าให้ข้าต้องดูถูกเจ้า!”หลังจากส่งมอบเมืองอู่โจวเสร็จ ความจริงเยียนอวี่เฉินรู้สึกกลัวกระวนกระวายมาก นางในเวลานี้วิตกกังวลอย่างหนัก กลัวว่ามอบเมืองอู่โจวให้ฉินอวิ๋นฟานแล้ว เขาจะพึงพอใจไม่ไปสู่ขอนางที่ต้าเยียนอีก!“อ้อ? ดูเหมือนว่าเจ้