Share

บทที่ 565

ดวงตะวันสาดแสงอ่อน เมืองจัวประดับประดาไปด้วยโคมไฟ ตีฆ้องร้องป่าว เป็นภาพแห่งความครื้นเครงเป็นประกายสุกใสนานแล้ว ทั่วทั้งท้องถนนสองฝั่งอัดแน่นไปด้วยคน รอคอยการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่นี้!

ในจวนเจ้าเมืองจัว ฉินอวิ๋นฟานแต่งตัวเต็มยศออกงาน ศีรษะประดับกวานหยกทอง ยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ สง่างามหล่อเหล่าไร้ที่เปรียบ ท่วงทำนองไร้ผู้ทัดเทียม เนื้อตัวบนล่างเต็มไปด้วยอำนาจ!

“รัชทายาท องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองถึงนอกประตูแล้วขอรับ รถม้าพร้อมแล้ว ทหารก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว รอแต่ท่านออกคำสั่งขอรับ!”

หลิวเป้ยยืนรายงานอยู่ตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานด้วยความเคารพนอบน้อมที่สุด

“อื่ม ได้เวลาแล้ว สมควรออกเดินทางแล้ว!”

ฉินอวิ๋นฟานใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาสะบัดแขนเสื้อใหญ่ เปล่งเสียงหนัก “ไป ตามข้าออกเดินทาง ไปเมืองอู่โจว!”

“รับทราบ!”

เหล่าผู้กล้าพร้อมใจเปล่งเสียง ความน่าเกรงขามคละคลุ้งจวนเจ้าเมือง ภายใต้การนำของฉินอวิ๋นฟาน ม้าเหล็กสองหมื่นคนตามอยู่ข้างหลัง ยกขบวนเดินอยู่บนถนนเมืองจัวอย่างเอิกเกริก อลังการอย่างหาที่เปรียบมิได้!

ฉินอวิ๋นฟานเห็นชาวบ้านดีใจกระโดดโลดเต้นส่งเสียงกู่ร้องไปทั่วแล้วก็แย้มยิ้มแห่งความป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status