Share
บทที่ 566
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 567
“ทะ ท่านไร้ยางอาย!”เซี่ยมู่ไป๋เดือดดาลคำพูดของฉินอวิ๋นฟานสุดเหวี่ยงเขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หมดปัญญา ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นทันที “องค์หญิงสาม วันนี้คือวันส่งมอบเมืองอู่โจว เราอย่าไร้สาระกับฉินอวิ๋นฟานเลย!”“อื่ม!”เวลานี้เยียนอวี่เฉินตระหนักถึงความไม่ชอบมาพากลแล้ว จึงหยุดถามและพูดด้วยสีหน้าอึมครึม “ฉินอวิ๋นฟาน ถ้าวันนี้เจ้าอยากได้เมืองอู่โจวกลับไป เช่นนั้นก็เก็บความเจ้าเล่ห์ของเจ้าเสีย อย่าเล่นลิ้นให้มาก” “ข้าเล่นลิ้นหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานแบมือออกและยิ้มแบบชั่วร้าย “ตามสัญญาเดิมพัน เจ้าก็คือเมียของข้าฉินอวิ๋นฟาน นี่คือเรื่องที่ไม่ต้องถกเถียง ข้าคิดถึงเมียของข้า มันผิดหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานหยอกเอินเยียนอวี่เฉินต่อแบบไม่เกรงกลัว ก่อนหน้านี้โจมตีพวกเยียนอวี่เฉินในตอนกลางคืน บัดนี้พบหน้าเยียนอวี่เฉินอีกครั้งในตอนกลางวัน ไม่นึกว่านางจะมีรูปโฉมงดงามเช่นนี้หลังจากบรรจงแต่งตัว มีความงามแห่งความสูงศักดิ์เหนือคนจริง ๆ นึกถึงพฤติกรรมเอาแต่ใจของตัวเองเมื่อก่อนหน้านี้ ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกตัวเองกำไรนัก บั้นท้ายกลมกลึงอวบอิ่มเด้งดึ๋งนั้น ช่างทำให้คนคิดถึงไม่รู้จบเยียนอวี่เฉินในตอนนี้ทั้งอาย ทั้งโมโห ท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 568
“ทะ ท่าน ท่านปากคอเราะราย ปากคอเราะราย น่าชังยิ่งนัก!”เซี่ยมู่ไป๋โมโหจนเครากระพือยุ่งเหยิง ในฐานะที่กินเกลือมาก่อน เขาหรือจะไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของฉินอวิ๋นฟาน? แต่เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ฉินอวิ๋นฟานพูดมาคือถูกต้อง“ผู้อาวุโสเซี่ย เขาก็เป็นแค่เจ้าแห่งการโต้คารม ไยท่านต้องใส่ใจด้วย? รีบดำเนินการให้เสร็จแล้วกลับกันเถอะ!”ตอนนี้เอง จู่ ๆ หลัวเทียนเป้าก็เดินมา เขายกยิ้มมุมปาก เผยความได้ใจ แม้จะเป็นกิริยาเล็กน้อยและเพียงแวบหนึ่ง แต่ฉินอวิ๋นฟานก็ยังจับได้ฉินอวิ๋นฟานอาจไม่คุ้นเคยกับคนอื่น ๆ ของต้าเยียน แต่พวกคนตรงหน้าเขารู้ดีที่สุด หลัวเทียนเป้าเป็นพวกแข็งกร้าว จะไม่ยอมคืนเมืองอู่โจวให้ต้าเฉียนแน่นอน ทว่าการกระทำของเขาในวันนี้เห็นชัดว่าผิดปกติอะไรทำให้เขามั่นใจอย่างนี้? ทำให้เขากล้ารีบคืนเมืองอู่โจวให้เร็วที่สุดแบบนี้?“น้องเจ็ด ภารกิจของเราในวันนี้คือรีบรับมอบเมืองอู่โจวให้เร็วที่สุด พยายามไม่ขัดแย้งกับคนต้าเยียน ขืนเจ้ากำแหงต่อไปจะไม่เป็นผลดีกับเรา”ในตอนที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังใช้ความคิด ฉินอวิ๋นฮุยที่อยู่ด้านข้างพลันเอ่ยปาก ขัดความคิดของเขาครั้นฉินอวิ๋นฟานได้ยินก็หน้าตึง เขาผินหน้าเล็
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 569
“สัจจะคือพื้นฐานของความเป็นคน น้องอวี่เฉินทำได้ดีมาก”หลังจากรับตราขุนนางมา เมืองอู่โจวก็ถือว่าเป็นของต้าเฉียนโดยสมบูรณ์แล้ว ฉินอวิ๋นฟานเลื่อมใสในลักษณะของเยียนอวี่เฉินมาก แต่ที่เขาให้ความสำคัญกลับไม่ใช่หนึ่งเมือง หากเป็นใต้หล้า!ยามนี้ ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกสนใจเยียนอวี่เฉินมาก ก่อนหน้านี้อาจเพราะต่างฝ่ายต่างเป็นศัตรูกัน ฉินอวิ๋นฟานจึงระแวงเยียนอวี่เฉินมาก ทุกสิ่งทุกอย่างยึดถือประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้งดังนั้นในตอนแรกเขาจึงหยาบคายกับเยียนอวี่เฉิน ตอนนี้คิดย้อนดูแล้ว การตัดสินใจในตอนนั้นฉลาดล้ำเลิศโดยแท้ ได้ตัวเยียนอวี่เฉินมาจึงจะเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่“ฮึ ฉินอวิ๋นฟาน หวังว่าเจ้าจะรู้ว่าส่งมอบแล้วมิได้หมายถึงเสร็จสิ้นจริง ๆ มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!”เยียนอวี่เฉินแค่นเสียงพูด “สามเดือนให้หลัง พวกเราเจอกันที่ต้าเยียน หวังว่าเจ้าจะไม่เป็นเต่าหดหัว อย่าให้ข้าต้องดูถูกเจ้า!”หลังจากส่งมอบเมืองอู่โจวเสร็จ ความจริงเยียนอวี่เฉินรู้สึกกลัวกระวนกระวายมาก นางในเวลานี้วิตกกังวลอย่างหนัก กลัวว่ามอบเมืองอู่โจวให้ฉินอวิ๋นฟานแล้ว เขาจะพึงพอใจไม่ไปสู่ขอนางที่ต้าเยียนอีก!“อ้อ? ดูเหมือนว่าเจ้
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1
“เจ้าเดรัจฉาน เจ้าเดรัจฉาน!!!”“อดีตฮ่องเต้ต้าเฉียนเราเพิ่งสวรรคตได้แค่เจ็ดวัน พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่รัชทายาทจะขึ้นครองราชย์แล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะปีนขึ้นเตียงของหยางกุ้ยเฟย อดสู มันคือความอดสูอย่างยิ่ง!”“ราชวงศ์ต้าเฉียนเราก่อตั้งมาสามร้อยกว่าปี ยึดหลักขงจื๊อโดยตลอด พิธีรีตอง ครองตัว รู้ยางอาย คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องผิดศีลผิดธรรม ผิดต่อหลักการเป็นคนต่ำช้าเช่นนี้ เกียรติของราชวงศ์ต้าเฉียนต้องสิ้นเพราะรัชทายาทแล้ว...”“หากอดีตฮ่องเต้ยังอยู่ จะต้องละอายจนกริ้วแน่ ประหารพวกมั่วโลกีย์ต่อหน้าสาธารณชนเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างแน่นอน!”......ในตำหนักจื่อหลัวของราชวงศ์ต้าเฉียน บรรดาชายหญิงเด็กชราต่างมุงล้อมหน้าตั่งนอนทรงกลมที่ยุ่งเหยิงดูไม่จืด โจมตีชายร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าด้วยวาจาและตัวหนังสือ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เคืองแค้นในความไม่เป็นธรรมเต็มประดา เสียงเซ็งแซ่แต่ละเสียงทำให้ฉินอวิ๋นฟานที่กำลังหลับสนิทค่อย ๆ ลืมตาทั้งคู่ขึ้นอย่างงัวเงียขมุกขมัว“เชี่ย แค่ความฝันทำไมเสียงดังขนาดนี้ล่ะ”ยามนี้ฉินอวิ๋นฟานปวดหัวจนแทบจะระเบิด มึนงงหนัก ๆ เขาส่ายหน้าแรง ๆ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด “น่ารำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 2
ฉินอวิ๋นคัง “...”ฉินอวิ๋นฮุย “...”ทุกคน “...”ครั้นถ้อยคำนี้โพล่งออกมา สถานที่แห่งนั้นก็เงียบกริบ!นี่มันอะไรกัน?ไม่ใช่ว่ารัชทายาทใช้กำลังลบหลู่หยางกุ้ยเฟยแล้วทุกคนพากันตำหนิการกระทำอันต่ำทรามของรัชทายาทหรือ?เหตุไฉนคนที่ถูกกล่าวหาจึงกลายเป็นคนกล่าวหาเสียเล่า? ดำกลับกลายเป็นขาว?หยางกุ้ยเฟยที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายกลายเป็นตัวการ ส่วนรัชทายาทกลายเป็นผู้เคราะห์ร้าย?แบบนี้ก็ได้ด้วยรึ?“ล่อลวงรัชทายาท?”ครั้นได้ยินวาจานี้ หยางกุ้ยเฟยก็ลนลานทันที นี่คือจะให้นางเป็นแพะรับบาปหรือ หากพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริง วันนี้นางต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย หรือว่าจะให้นางเป็นเครื่องสังเวยศึกชิงความเป็นใหญ่ขององค์ชาย?“ข้าไม่ได้ล่อลวงรัชทายาทนะ ข้าไม่ได้ทำจริง ๆ องค์ชายใหญ่ ท่านต้องคืนความเป็นธรรมให้ข้านะ รัชทายาทให้ร้ายข้า”องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองคือผู้กำกับเรื่องนี้และเป็นที่พึ่งของหยางกุ้ยเฟยด้วย จู่ ๆ รัชทายาททึ่มทื่อดันโยนความผิดทั้งหมดมาที่นาง นางก็ไม่ต้องยอมรับอยู่แล้วเวลานี้หัวใจขององค์ชายใหญ่และองค์ชายรองก็รัดแน่นเหมือนกัน...“น้องเจ็ด นี่เจ้าจะไร้ยางอายเกินไปแล้วกระมัง?”องค์ชายใหญ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 3
อะไรนะ...การที่หยางกุ้ยเฟยถูกสังหารทำให้คนทั้งหมดในที่นั้นร้องอุทานขึ้นมา ใบหน้าของทุกคนมีแต่ความครั่นคร้าม เขาคือรัชทายาท สังหารหัวหน้าหมอหลวงก็ช่างเถอะ แต่กระทั่งนางสนมที่อดีตฮ่องเต้โปรดปรานที่สุดก็กล้าฆ่าแกงตามอำเภอใจหรือ?“น้องเจ็ด เจ้า เจ้าจะเหิมเกริมไปแล้วนะ แม้แต่หยางกุ้ยเฟยก็ยังฆ่าหรือ?”องค์ชายใหญ่ก็ตกตะลึงกับการกระทำที่เด็ดขาดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของฉินอวิ๋นฟานเหมือนกันผิดหูคำเดียวก็ฆ่า แววตาหนักแน่นและท่าทางที่ไม่หวั่นกลัวต่อสิ่งใด กลับทำให้เขามีความรู้สึกเหมือนราชันมาถึง“น้องเจ็ด เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”เวลานี้องค์ชายรองหน้าตามืดมนจนจะจับตัวเป็นน้ำหยดติ๋งได้อยู่แล้ว เดิมนึกว่าพวกเขาจะจัดการรัชทายาทโง่ได้ตามปรารถนา คิดไม่ถึง ในช่วงเวลาสำคัญกลับกลายเป็นเขาเล่นเด่นอยู่คนเดียวท่าทางเด็ดขาดฉับไว ท่วงทำนองแลมองเบื้องล่างและแววตาดูแคลนใต้หล้านั้นกลับทำให้เขาชักจะหวั่น ท่วงทำนองนี้ เขาเคยเห็นจากเสด็จพ่อผู้เป็นอดีตฮ่องเต้เท่านั้น“ข้าเคยบอกแล้ว ผู้ที่ป้ายมลทินให้ข้า ตายไม่เว้น!”ต่อหน้าเหล่าขุนนางและองค์ชายทั้งหลาย ฉินอวิ๋นฟานใจเย็นเป็นธรรมชาติ ความเผด็จการเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 4
คำพูดเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ฝูงชนแตกตื่นทันที ทุกคนมองหน้ากัน เดาะลิ้นอยู่ในใจ เจ้านี่เป็นพวกหัวร้อนกระมัง?เวลานี้ที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่คือไท่ซั่งหวง แล้วยังริอ่านล่วงเกินต่อหน้าอีก? ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะรนหาที่ตาย ทุกคนย่อมชมอย่างยินดีปรีดาไท่ซั่งหวงเงยหน้าขึ้นน้อย ๆ มองไปตามเสียง เห็นเพียงชายหนุ่มรูปงามกำลังสบตาเขาอยู่ แววตาใสสะอาดแน่วแน่ แผ่กลิ่นอายทระนงออกมาจากทั้งตัว ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย“เจ้าคือ?”พินิจอยู่ค่อนวัน ไท่ซั่งหวงกลับไม่รู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้คือใครออกห่างจากราชสำนักเกือบยี่สิบกว่าปี ฮ่องเต้จะพาองค์ชายที่ค่อนข้างสำคัญไปเยี่ยมเขาในช่วงเทศกาลเท่านั้น มีความทรงจำกับองค์ชายอยู่ไม่กี่องค์ ทว่าจากท่วงท่าและการแต่งตัวของชายหนุ่มตรงหน้า น่าจะเป็นองค์ชายอย่างไม่ต้องสงสัย“รัชทายาทแห่งต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานพ่ะย่ะค่ะ!”ฉินอวิ๋นฟานตอบด้วยกิริยาเหมาะสม“อ้อ?”ไท่ซั่งหวงมองฉินอวิ๋นฟานแบบเหนือคาดเล็กน้อย จากนั้นจึงเอ่ยปากถาม “ดูท่าทาง เจ้าดูไม่โง่นี่?”“เสด็จปู่ หลายปีที่ผ่านมาน้องเจ็ดไม่ได้เบาปัญญาสักหน่อย เขาเสแสร้ง เขาหลอกทุกคนพ่ะย่ะค่ะ”องค์ชายรองเสริมอีกดอก พูดตี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 5
ไท่ซั่งหวงเคาะโต๊ะลงมติ ไม่มีผู้ใดเห็นต่างอีกฉินอวิ๋นฟานเอ่ย “เสด็จปู่ ไม่ทราบว่าแค่แต่งงานกับฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวก็สืบทอดบัลลังก์ได้แล้วใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ถูกต้อง ไม่ว่าใครที่สามารถแต่งกับฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวได้ ไม่ว่าต้องแลกกับอะไร ข้าก็จะคุ้มครองให้เขาได้ขึ้นครองราชย์อย่างราบรื่น!”ไท่ซั่งหวงเด็ดขาดมีพลัง แฝงความเผด็จการและความแข็งแกร่งเยี่ยงจักรพรรดิในวาที“เสด็จปู่ ฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวคัดเลือกราชบุตรเขยมีกติกาอะไรหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”เพิ่งทะลุมิติมาได้ไม่นาน ฉินอวิ๋นฟานไม่เข้าใจรูปแบบการเลือกราชบุตรเขยในสมัยโบราณ ในภาพจำของเขายังหยุดอยู่ที่ขั้นตอนการโยนบอลผ้า หรือไม่ก็หาคู่โดยการประลองยุทธ์ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกว่าการเลือกราชบุตรเขยของฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวไม่น่าจะธรรมดาอย่างนั้น“ย่อมมีกติกา ทั้งหมดแบ่งออกเป็นประลองด้านบุ๋นและประลองด้านบู๊ โดยจะประลองสามด้านละสามรอบ”ไท่ซั่งหวงอธิบาย “ประลองด้านบุ๋นแบ่งออกเป็นกลอนคู่ การเขียนและดนตรี ประลองด้านบู๊แบ่งออกเป็นยิงธนู ประลองกำลังและประลองกำลังยุทธ์ ผู้ที่คว้าชัยทั้งสองการประลองก็คือผู้ชนะ แต่ในการประลองบุ๋นบู๊สามารถเชิญผู
Latest chapter
