Share

บทที่ 573

หวังจื้อในตอนนี้คิดอะไรมากไม่ได้แล้ว ดึงฉินอวิ๋นคังวิ่งออกไปนอกห้องโถง เวลาส่วนมากฉินอวิ๋นคังจะหัวแข็ง ขืนมีเรื่องต่อไปจะไม่เป็นผลดีกับเขาสักนิด

“หวังจื้อ เจ้า เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? ทำไมรับปากความต้องการไร้เหตุผลของเจ้าบัดซบฉินอวิ๋นฟานได้?”

เพิ่งออกจากห้องโถงใหญ่ ฉินอวิ๋นคังก็ตะคอกขึ้นมา นี่ไม่เท่ากับฉีกหน้าเขาแควก ๆ? ต่อไปจะให้เขาเป็นคนอย่างไร ถูกฉินอวิ๋นฟานรังแกจนพูดไม่ออก

“เฮ้อ! องค์ชายใหญ่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะใช้อารมณ์ทำงานนะ การเดินทางของเราครั้งนี้มีสายตานับไม่ถ้วนจับตาดูอยู่ ถ้าประมาทไปเพียงนิดเดียวจะถูกขยายความใหญ่โต มันไม่เป็นผลดีต่อการชิงบัลลังก์ของท่าน!”

หวังจื้อถอนหายใจแรง ๆ ทีหนึ่ง

หวังจื้อเตือน ฉินอวิ๋นคังร่างกายผงะทีหนึ่ง เมื่อนั้นจึงได้สติกลับมา นึกถึงภาพที่ตัวเองถูกฉินอวิ๋นฟานข่ม แล้วคิดถึงการใช้กำลังข่มฉินอวิ๋นฟานเพื่อแบ่งผลงานของพวกเขาเมื่อก่อนหน้านี้

ถ้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต เกรงว่าเขาจะต้องกลายเป็นเป้าโจมตีของทุกคน ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเขาในภายหลัง เมื่อนั้นสีหน้ากรุ่นโกรธของเขาจึงบรรเทาลงเล็กน้อย

“แล้ว แล้ว แล้วตอนนี้ข้าจะทำยังไงดี?”

ฉินอวิ๋นคังถามขึ้นด้วยค
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status